«Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς και τσικουδιά στους καφενέδες, τα παλικάρια να κερνάς» λέει το τραγούδι που έγραψε το 1977 ο Μάνος Ελευθερίου, αλλά τέτοια μέρα στη Νέα Σμύρνη τα κέφια δεν περισσεύουν…
Με τον Πανιώνιο να (ξανα)βρίσκεται σε φάση… αφασίας, όχι τσικουδιά, μπαξέδες και καφενέδες δεν υπάρχουν, αλλά εξέλιπον και τα παλικάρια για να βγάλουν την ομάδα από το στενό γεφύρι, που λέει και ο ποιητής στην επόμενη στροφή.
Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου, λοιπόν, και έναν μήνα προτού ανοίξει η αυλαία της νέας σεζόν το πάλαι ποτέ συστηνόμενο ως «μικρό ανυπότακτο γαλατικό χωριό» εξακολουθεί να αποτελεί μια αφηρημένη έννοια!
Αυτή τη στιγμή ο Πανιώνιος δεν έχει παίκτες, βρήκε με το ζόρι χθες το βράδυ προπονητή που δέχθηκε να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά (Κρις Χουγκάζ), μένει ζωντανός χάρη στο φιλότιμο του πρώην ιδιοκτήτη του και μέσα σε αυτό το θολό σκηνικό προσπαθεί να αποκτήσει μια στοιχειώδη υπόσταση ώστε να σταθεί στην εκκίνηση του πρωταθλήματος…
Οι υποψήφιοι επενδυτές την έκαναν ο ένας μετά τον άλλον με ελαφρά πηδηματάκια και η ομάδα βρίσκεται στο έλεος του Θεού ή έστω του… Σταύρου Αλευρογιάννη: ο πρώην (;) ιδιοκτήτης της ΚΑΕ παραμένει στις επάλξεις μέχρι νεωτέρας, αλλά οι οργανωμένοι οπαδοί που εδώ και καιρό βρίσκονται απέναντί του υποστηρίζουν ότι «παίζεται θέατρο» και επιμένουν ότι θα συνεχίσουν την αποχή τους.
Οσο ιδιάζουσα και κωμικοτραγική κι αν φαίνεται αυτή η υπόθεση δεν εισάγει κιόλας καινά δαιμόνια: τουναντίον είναι déjà vu από το πρόσφατο παρελθόν του Ιστορικού, για τον οποίο οι διοικητικές, οι αγωνιστικές και οι πάσης φύσεως περιδινήσεις εξελίχθηκαν πλέον σε δεύτερη φύση του!