«Ο Τσίπρας γλείφει εκεί που έφτυνε…»

Ο γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης διατηρεί μια σκληρή γραμμή για τη σημερινή κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα, ενώ μαζί με τους συντρόφους του βάζουν μπροστά τις κινηματικές μηχανές για ένα θερμό φθινόπωρο με πρώτο σταθμό τη ΔΕΘ. Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στα «ΝΕΑ» αποδομεί τον πρόσφατο ανασχηματισμό του Αλέξη Τσίπρα, εξηγεί γιατί θεωρεί Δεξιά τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ απευθύνει πρόσκληση για ένα νέο μέτωπο ριζοσπαστικών δυνάμεων που θα ξεκινάει από το ΚΚΕ και θα φτάνει μέχρι την Πλεύση Ελευθερίας.

Με τον ανασχηματισμό ο Αλέξης Τσίπρας τελείωσε οριστικά τον ιστορικό ΣΥΡΙΖΑ. Ενα ένα τα παλιότερα ιστορικά στελέχη του, όσο και αν προσκύνησαν τα Μνημόνια και ανέχτηκαν τη «χαμογελαστή» τυραννία του Τσίπρα, πετάγονται σιγά σιγά στον κάλαθο των αχρήστων ή σε διακοσμητικούς ρόλους. Τη θέση τους παίρνουν πολιτικά αδίστακτοι «νεαροί», παρατρεχάμενοι του Μαξίμου, που διακατέχονται από την ίδια πολιτική κυνικότητα, τον ίδιο πολιτικό αμοραλισμό και την ίδια πολιτική κενότητα και απληστία με τον Τσίπρα. Σε λίγο, όμως, αντί για τον Κρόνο, θα είναι τα “παιδιά” του που θα κατασπαράξουν πρώτα και χωρίς κανένα έλεος τον “πατέρα” τους. Το τραγικότερο όμως είναι ότι με την υπουργοποίηση της Παπακώστα, της Ζορμπά και της Ξενογιαννακοπούλου ο Τσίπρας «γλείφει εκεί που έφτυνε» και υποκύπτει στη χειρότερης μορφής πασοκοδεξιά, η οποία, όπως φαίνεται, έχει στοιχειώσει σε αυτόν τον τόπο και όλα τα σφάζει και τα μαχαιρώνει. Στην πολιτική κουρελού ενός σάπιου και δουλοπρεπούς ελληνικού πολιτικού κατεστημένου όλοι έχουν αποκτήσει πλέον αχρωματοψία και το μόνο χρώμα που τους ευαισθητοποιεί και τους συνεπαίρνει είναι το χρώμα της καρέκλας, των προνομίων και των λαφύρων της.

Κάποτε, όπως πολύ καλά θυμάστε, το ασυμβίβαστο δίπολο της πολιτικής ζωής ήταν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, το «φως και το σκοτάδι» του μακαρίτη του Κουτσόγιωργα. Το δίπολο αυτό είδατε τι απέγινε. Εξελίχθηκε σε έναν κυβερνητικό πασοκοδεξιό κιμά με Σαμαρά – Βενιζέλο και με σημαία τη μνημονιακή αποικιοποίηση της χώρας. Τώρα το υποτιθέμενο νέο δίπολο μεταξύ της ψευδοαριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα έχει χειρότερο κατάντημα. Αλλωστε, ρωτήστε τις κυρίες Παπακώστα, Ξενογιαννακοπούλου και Ζορμπά να σας εξηγήσουν τις διαφορές ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΝΔ.

Θα μπορούσα να στρατευτώ μόνο αν στην πλευρά της Δεξιάς, με την ουσιαστική έννοια της τελευταίας, κατατάσσατε και τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του. Επιτρέψτε μου να τονίσω ότι στη σημερινή Βουλή δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Η Λαϊκή Ενότητα, παρότι εκτός Βουλής, είναι η μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και στο σημερινό παρακμιακό σύστημα. Είμαστε οι μόνοι, επίσης, που παρουσιάζουμε ρεαλιστικό ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα και ενωτική πρόταση για θετική δημοκρατική ανατροπή εδώ και τώρα και όχι για τον άλλο κόσμο.

Μέσα στο φθινόπωρο ως ΛΑΕ θα περάσουμε σε νέα μεγάλη αντεπίθεση, με πρώτο σταθμό τη ΔΕΘ. Εκεί θα παρουσιάσουμε μια δέσμη προτάσεων και μετώπων. Από αυτήν την Τετάρτη ξεκινάμε, επίσης, τη μάχη κατά των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων. Εδώ βρίσκεται το τραγικότερο και μονιμότερο Μνημόνιο της χώρας και η ταφόπετρα του τόπου. Συνεχίζουμε, επίσης, τον αγώνα κατά των ιδιωτικοποιήσεων και ειδικά του ξεπουλήματος της ενέργειας και ενάντια στις γενικευμένες απάνθρωπες αποκοπές ρεύματος που προωθεί αδίστακτα η υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ. «Δεν έχω και γι’ αυτό δεν πληρώνω» είναι το σύνθημα και η αξιοπρέπεια των καιρών απέναντι σε όλα τα χαράτσια, την υπερφορολόγηση, τις υπεξαιρέσεις και τις δόσεις που μας πνίγουν και πνίγουν και την οικονομία. Η Ελλάδα χρειάζεται επαναθεμελίωση και αναπτυξιακή επανεκκίνηση με επαναφορά βασικών εργασιακών κατακτήσεων, με μια μεγάλη διαγραφή του παράνομου δημόσιου χρέους, μια ευρεία σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη, με δημόσιες τράπεζες και μια εκτεταμένη επενδυτική χρηματοδότηση και βεβαίως με την εθνική ανάκτηση της νομισματικής πολιτικής.

Η ενωτική πρόσκληση η δική μου και της ΛΑΕ είναι ανοικτή και καθημερινή. Τώρα το λέω με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση: η χώρα μας έχει όσο ποτέ ανάγκη από ένα μεγάλο μέτωπο ισότιμης συνεργασίας όλων χωρίς εξαίρεση – δεν περισσεύει κανείς – των ριζοσπαστικών, των αριστερών, των προοδευτικών, των πατριωτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, που αμφισβητούν το σημερινό σύστημα. Ενα πρώτο βήμα σε αυτήν τη μετωπική κατεύθυνση έχει γίνει με το γνωστό κείμενο των 1-1-4. Το όραμά μου είναι μια μεγάλη συμπαράταξη δυνάμεων, πέρα από όποιες διαφορές, για την ελευθερία, την πραγματική δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία, την παραγωγική ανασυγκρότηση, τον οικονομικό μετασχηματισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Συμπαράταξη που θα ξεκινάει από το ΚΚΕ και θα φθάνει έως την Πλεύση Ελευθερίας και σειρά άλλων προοδευτικών πατριωτικών δυνάμεων.

Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν ήταν, ταυτόχρονα και σε τέτοιο βαθμό, πιόνι των ΗΠΑ, εξάρτημα της Γερμανίας και δορυφόρος των σιωνιστών του Ισραήλ. Ο Τζέφρι Πάιατ δεν είναι ένας πρεσβευτής απλώς των ΗΠΑ στην Αθήνα. Είναι ο σταθμάρχης της Ουάσιγκτον στην περιοχή με ευρύτατες αρμοδιότητες και εξουσιοδοτήσεις, ο οποίος μετά το πραξικόπημα στο Κίεβο εκτελεί και στην Ελλάδα ειδική αποστολή: την «ουκρανοποίηση» της χώρας και τη μετατροπή της σε νεοψυχροπολεμικό προτεκτοράτο αντιρωσικού προσανατολισμού. Σε αυτήν την επικίνδυνη λογική υπακούει και η συμφωνία των Πρεσπών με τις ιδιαίτερα επισφαλείς ρυθμίσεις και εθνικά προβληματικές όψεις της. Αυτή η εθελόδουλη κυβερνητική στρατηγική, ιδιαίτερα σε ένα νέο πολυπολικό περιβάλλον που έχει αναδυθεί στην περιοχή μας και στον κόσμο, είναι συνταγή εθνικής καταστροφής.