Είναι πολλοί που συμφωνούν στην ανάγκη να αλλάξει εκ βάθρων το σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για λόγους που πλέον είναι κάτι παραπάνω από ευνόητοι: δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μην παράγει το εκπαιδευτικό μας σύστημα μαθητές – παπαγάλους. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να καταπολεμηθεί το φαινόμενο της παραπαιδείας, δηλαδή να μην γίνεται η δήθεν δωρεάν δημόσια εκπαίδευση πανάκριβη για όλους.

Οι αλλαγές που προωθεί στο σύστημα εισαγωγής το υπουργείο Παιδείας δεν υπακούουν σε καμία περίπτωση σε αυτήν στην ανάγκη – κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο αρμόδιος υπουργός προανήγγειλε όχι μία, αλλά πολλές φορές, την πλήρη κατάργηση των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, οι κυοφορούμενες αλλαγές προκαλούν την υποψία ότι θα υπονομευτεί μια κατάκτηση του εξεταστικού συστήματος που δυστυχώς δεν απαντάται σχεδόν πουθενά αλλού στη δημόσια ζωή: το αδιάβλητο της διαδικασίας.

Η υποψία ότι πρόσβαση στα πανεπιστήμια και ειδικά στις λεγόμενες περιζήτητες σχολές θα μπορούν να αποκτήσουν όχι μόνο οι μελετηροί αλλά και οι «πονηροί», είναι το τελευταίο που χρειάζεται αυτή η χώρα. Θα ήταν οδυνηρό να γίνονται τα νέα παιδιά ακαδημαϊκοί πολίτες με την πεποίθηση ότι ακόμη και το σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων διαβρώθηκε από τις συνήθεις παθογένειες που χαρακτηρίζουν σχεδόν όλες τις διαδικασίες αξιολόγησης στον δημόσιο βίο.

Οι νέοι άνθρωποι έχουν όνειρα. Αν ο υπουργός Παιδείας και συνολικά η κυβέρνηση αδυνατούν να τα κάνουν καλύτερα, τουλάχιστον ας μην τα κάνουν χειρότερα.