Ηταν μια σταλιά άνθρωπος με σωματική και ψυχική δύναμη ταύρου. Ούτε μεμονωμένα πρόσωπα, ιδίως αν το έπαιζαν δυνατοί, ούτε η ίδια η Πολιτεία, μπορούσαν, και τελικά δεν τολμούσαν, να τα βάλουν μαζί της σε οτιδήποτε είχε σχέση με τη δική της αντίληψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη Δημοκρατία. Ακόμα κι όταν, προς το τέλος, δεν έβλεπε καλά, τα έβλεπε όλα και τα καταλάβαινε όλα. Δεν ήταν φεμινίστρια επειδή ήταν γυναίκα αλλά επειδή ήταν άνθρωπος με πάθος για την ελευθερία. Δεν ήταν διεθνίστρια από ανάγκη αλλά από επιλογή. Και δεν ήταν Ελληνίδα μόνο από γέννα αλλά και ως στάση ζωής. Πιο πολύ κι από τα πνευματικά της παιδιά (τον Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τη συμπερίληψη της θετικής ισότητας στο ελληνικό Σύνταγμα), το αποτύπωμα της Αλίκης Γιωτοπούλου – Μαραγκοπούλου βρίσκεται σε κάθε πράξη της, από τις αμέτρητες, υπέρ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αρχέγονης ισότητας – επειδή ήξερε βιωματικά ότι άντρες και γυναίκες, μαύροι και λευκοί και κίτρινοι, γηγενείς και μετανάστες, έχοντες και ζητούντες ανήκουμε όλοι στην ίδια ράτσα. Γι’ αυτή την ελληνίδα Σιμόν Βέιλ δεν υπάρχει βέβαια Πάνθεο στη χώρα του δήθεν.

Ο Κώστας Μποτόπουλος είναι συνταγματολόγος