Πολλοί θα διαδηλώσουν το Σάββατο στα εγκαίνια της ΔΕΘ εναντίον του Πρωθυπουργού: το ΚΚΕ, η ΛΑΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και διάφορα εθνικιστικά σωματεία, οι μετωπικές οργανώσεις της ΧΑ και τα ποικιλώνυμα ακροδεξιά κομματίδια που φιλοδοξούν να διαμοιραστούν τα ιμάτια των ΑΝΕΛ. Οι πρώτοι με συνθήματα κατά του καπιταλισμού, του νεοφιλελευθερισμού, του ιμπεριαλισμού και των υπολοίπων κακών της οικουμένης – οι δεύτεροι για να διακηρύξουν πως «Μία είναι η Μακεδονία» και οι ίδιοι ιδιοκτήτες της. Δηλαδή, θα έχουμε μαχητικό συγχρωτισμό των δύο άκρων, όπως ακριβώς συνέβαινε την περίοδο 2010-2015, στην Πάνω και στην Κάτω Πλατεία στο Σύνταγμα αλλά και στους δρόμους, στις αιματηρές, συχνά, διαδηλώσεις εκείνης της εποχής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριζε ολόθερμα όλα αυτά τότε και για τα επεισόδια έφταιγαν φυσικά τα ΜΑΤ και οι κυβερνήσεις. Οι κουκουλοφόροι που έσπαζαν και έκαιγαν ήσαν προβοκάτορες βαλμένοι από την Αστυνομία, οι διαδηλωτές ήταν αγνός λαός – ήταν δίκαιο να γίνονται διαδηλώσεις και σωστό που γίνονταν πράξη. Σήμερα, όποτε γίνουν έκτροπα σε αντικυβερνητικές εκδηλώσεις, ευθύνονται «ακροδεξιοί κύκλοι» που εφάπτονται με τη ΝΔ – αν δεν είναι στο εσωτερικό της. Ακόμα και όταν έχουν οργανώσει τις διαδηλώσεις αριστεροί, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση θα καταγγείλουν την Ακροδεξιά και τη Νέα Δημοκρατία. Η προπαγανδιστική προσπάθεια να ταυτιστεί η αξιωματική αντιπολίτευση με την Ακρα Δεξιά είναι τόσο επίμονη ώστε έχει πια καταντήσει γελοία η μόνιμη επωδός των κυβερνητικών ή κομματικών ανακοινώσεων ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης – εκτός του ότι ο ίδιος είναι διεφθαρμένος νεοφιλελεύθερος – είναι «δέσμιος των ακροδεξιών του κόμματός του».
  
Η ηγεσία της ΝΔ «δεν έχει δώσει σήμα να υποστηριχθούν οι διαδηλώσεις» αλλά πάντως «βουλευτές της ΝΔ τοποθετούνται θετικά», έγραφε χθες ο Αρης Ραβανός στο σχετικό με τη ΔΕΘ ρεπορτάζ. Ητοι, υπάρχουν βουλευτές της ΝΔ που δεν έχουν πρόβλημα να γίνεται δική τους διαδήλωση λίγα μέτρα πιο πέρα από αυτές που θα οργανώσουν ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και διάφοροι απόστρατοι. Με απόλυτα ευγενές κίνητρο: να εξευτελιστεί ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, να φύγει η κυβέρνηση μια ώρα αρχύτερα. Οπως το 2011 είχε ευτελιστεί ο Κάρολος Παπούλιας και έναν μήνα μετά παραιτήθηκε η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου.
Ακόμα και αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δεν είναι σίγουρο ότι τα ίδια μέσα φέρνουν τα ίδια αποτελέσματα. Και κυρίως δεν είναι σίγουρο ότι κόμματα που εφαρμόζουν τα ίδια μέσα είναι διαφορετικά.