Το παιχνίδι της Νέας Σμύρνης ήταν το 50ό στον πάγκο του ΠΑΟΚ για τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Οντως, στο διάστημα του περίπου ενός έτους που βρίσκεται ο ρουμάνος προπονητής στο συγκεκριμένο πόστο, τα πάει από το καλό στο καλύτερο. Εχοντας ως στόχο τη δική του επιτυχία και ανέλιξη, παλεύει μέσω του ΠΑΟΚ να κερδίσει πόντους. Αλλά είναι πολύ συζητήσιμο αν ο προπονητής ακολουθεί τη σωστή οδό στη συμπεριφορά του. Κυρίως, διότι σε πλείστες περιπτώσεις μοιάζει με φιτίλι αναμμένο! Την περασμένη σεζόν, όλοι θα θυμάστε ότι στο πλαίσιο της επικοινωνιακής πολιτικής δεν σταμάτησε να μιλά για τη βαθμολογία και το παιχνίδι με την ΑΕΚ που τελικά στοίχισε στον ΠΑΟΚ τον τίτλο. Κατάφερε όμως να συσπειρώσει την ομάδα και ορισμένοι βρήκαν την ευκαιρία να του ξεσκονίσουν το πέτο. Αυτό, προφανώς, έδωσε το δικαίωμα στον Λουτσέσκου να συνεχίσει την τακτική που υπαγορεύει ότι δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Ετσι, φρόντισε νωρίς νωρίς να δείξει τον εκνευρισμό του, αρνούμενος αρχικά να κάνει δηλώσεις για το παιχνίδι της Νέας Σμύρνης και προχωρώντας σε τοποθετήσεις αργότερα στη συνέντευξη Τύπου. Εκεί ζήτησε συγγνώμη για την εκρηκτική του συμπεριφορά στα όρια της παρεξήγησης, γιατί ορισμένοι θεώρησαν ότι έκανε χειρονομία προς τους οπαδούς του Πανιωνίου. Θα έλεγε κάποιος και μάλλον καλόπιστα, ότι ο Λουτσέσκου αδικεί τον εαυτό του όταν προσπαθεί να ισορροπήσει στο τεντωμένο σχοινί της έντασης και ενίοτε της ανασφάλειάς του. Δεν έχει πετύχει λίγα μέχρι στιγμής και έχει βάλει σε έναν δρόμο σωστό την ομάδα του, άρα δεν έχει λόγους να βρίσκεται σε μόνιμη βάση έτοιμος για καβγά.
Ηταν από τις εικόνες που έκαναν εντύπωση σε αυτή τη δεύτερη αγωνιστική. Που είχε ξανά επιτυχίες για τις ισχυρές ομάδες, σε ένα πρωτάθλημα που μάλλον θα κυλήσει σε αυτόν τον ρυθμό γιατί όσοι οδηγούν την κούρσα δείχνουν πολύ δυνατοί και έφτιαξαν ένα δικό τους, ξεχωριστό δίχως άλλο, γκρουπ. Ενα επίπεδο πάνω από τους υπόλοιπους, όπως διαμορφώνονται μέχρι στιγμής τα δεδομένα. Αλλά στον αντίποδα είχε και εικόνες που προβληματίζουν, με διαιτησίες να διαμορφώνουν αποτελέσματα και αποφάσεις να είναι πολύ συζητήσιμες ακόμη και σε περιπτώσεις πειθαρχικού ελέγχου. Ολο το καλοκαίρι έγιναν σεμινάρια επί σεμιναρίων, εκπαιδεύσεις σε διαιτητές και βοηθούς για να έχουμε αυτά τα αποτελέσματα; Αραγε, ποιος διαιτητής είναι αυτός που ξεχωρίζει και ποιος δικαιούται να λέει ότι τα έχει καταφέρει και περπατά υπερήφανος; Υποθέτουμε ότι η διακοπή του πρωταθλήματος θα κάνει καλό σε όλους ώστε να δουν τα πράγματα όπως έχουν και όχι να εθελοτυφλούν στη μακαριότητά τους.