Δεν πρέπει να έχει ξανασυμβεί, τουλάχιστον στο ελληνικό διπλωματικό παρελθόν: μια μείζονος σημασίας διεθνής συμφωνία να αποδομείται τόσο καθολικά προτού ακόμη κυρωθεί. Σε τέτοιον βαθμό που, αν τελικά φτάσει να κυρωθεί, θα πρόκειται για πράξη που από μόνη της θα αποτελέσει πηγή περιφερειακής αστάθειας και πρωτοφανούς εσωτερικής πολιτικής, σχεδόν διχαστικής, έντασης.

Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει ήδη καταρρεύσει. Γιατί; Οχι επειδή οι Τσίπρας – Καμμένος – Κοτζιάς αγνόησαν και λοιδόρησαν με τον πιο προκλητικό τρόπο την καθολικά και πολλαπλά εκπεφρασμένη πλήρη αντίθεση του ελληνικού λαού σε αυτό το έκτρωμα. Δυστυχώς, τέτοιου είδους δημοκρατικές και εθνικές «ευαισθησίες» δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με την κυβέρνησή τους. Η συμφωνία έχει καταρρεύσει επειδή φρόντισαν – ευτυχώς – τα ίδια τα Σκόπια και τα… γουίκιλικς για αυτό. Φρόντισαν επίσης και άλλοι: η καγκελάριος Μέρκελ βρήκε χρόνο και ενδιαφέρον να ταξιδέψει στα Σκόπια για να σιγουρέψει ότι ο «μακεδόνας» φίλος και σύμμαχός της θα κερδίσει το εκεί δημοψήφισμα. Αλλωστε, η επίτευξη της συμφωνίας είχε ανακοινωθεί πρώτα από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο στο… Βερολίνο, αρκετές εβδομάδες προτού η ελληνική κοινή γνώμη πληροφορηθεί για την ύπαρξή της.

Η Συμφωνία έχει καταρρεύσει καθώς, στο πλαίσιο της εκστρατείας του, φρόντισε να την αποδομήσει ο ίδιος ο Ζάεφ: δεν υπήρξε μέρα που να θυμήθηκε ότι υπάρχει και η λέξη «Βόρεια» μπροστά από τη Μακεδονία. Ούτε για το κράτος, ούτε για το έθνος, ούτε για τη γλώσσα, ούτε για τίποτα, είτε μιλώντας «μέσα», είτε «έξω». Απλώς δεν υπάρχει. Το γεγονός αυτό, με τις αμέτρητες ήδη επιβεβαιώσεις του, δεν συνιστά απλώς κόλαφο, πλήρη διεθνή γελοιοποίηση της ελληνικής πλευράς και της εξωτερικής πολιτικής της, αλλά κάτι χειρότερο: δημιουργεί από τη «στιγμή μηδέν» ένα τετελεσμένο το οποίο η Ελλάδα στο εξής θα βρίσκει για πάντα μπροστά της. Η διπλωματική ήττα είναι δεδομένη, όχι μόνον από το ίδιο το κείμενο της συμφωνίας – αυτά έχουν πλέον επαρκώς αναλυθεί – αλλά, εξίσου, και από την τακτική ολοσχερούς παραβίασής της από τα Σκόπια, προτού καν κυρωθεί!

Το αδήριτο παγκοίνως γνωστό αυτό δεδομένο οδηγεί και στον ευτελισμό του κρίσιμου, δήθεν, επιχειρήματος της κυβέρνησης περί erga omnes. Ναι, υπάρχει erga omnes. Αλλά είναι για τη Μακεδονία σκέτη: όπως τη λέει ο Ζάεφ, όπως την επισκέπτεται η Μέρκελ, όπως την αναφέρουν έτσι κι αλλιώς όλα τα διεθνή μέσα. Απλώς, με αυτή την κατάπτυστη συμφωνία η Ελλάδα στέρησε από τον εαυτό της το καθοριστικό εργαλείο που δεν επέτρεπε τέτοιο de facto erga omnes να αναβαθμιστεί και σε de jure. Αυτό πέτυχαν οι Τσίπρας – Καμμένος – Κοτζιάς. Και τα υπόλοιπα είναι απλώς άγριο δούλεμα.

Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει ήδη ναυαγήσει. Ομως, αυτό το ναυάγιο στη λίμνη κινδυνεύει να εξελιχθεί σε τραγωδία αν η κυβέρνηση επιμείνει σε όλα αυτά. Εχει αναλάβει δεσμεύσεις βέβαια. Καλύτερα θα ήταν να είχε την υπευθυνότητα να σηκωθεί να φύγει και να τις πάρει μαζί της. Ετσι κι αλλιώς, σύντομα, θα φύγει που θα φύγει. Γιατί να κουβαλάει πάνω της και το ιστορικό στίγμα μιας – και μάλιστα βαριάς – αυτόκλητης εθνικής ήττας; Και φυσικά, το εξίσου βαρύ του διχασμού που αυτή επιφέρει.