Ο ΣΥΡΙΖΑ υποδύεται το ΠΑΣΟΚ μπας και κοροϊδέψει κανένα ψηφοφόρο – «μάζευε κι ας είναι ρώγες!» έλεγε η γιαγιά μου. Αυτό έχει μια λογική.

Το ΚΙΝΑΛ περιχαρακώνεται να προστατεύσει τους ψηφοφόρους του και δαιμονοποιεί την επιλογή ΣΥΡΙΖΑ μήπως επαναπατρίσει κάποιους παλαιότερους. Αυτό έχει μια λογική.

Κάποιοι ξέμπαρκοι στο ΠΑΣΟΚ την κοπάνησαν για τον ΣΥΡΙΖΑ είτε για να πιάσουν στασίδι, είτε επειδή δεν βλέπουν μοίρα σε άλλον ήλιο. Κι αυτό έχει μια λογική αλλά δεν έχει ήθος.

Τέλος, κάποιοι παραμένουν στην Κεντροαριστερά ξεπλένοντας πονηρά τον ΣΥΡΙΖΑ με «προοδευτικές» περγαμηνές ή «ιδέες διαλόγου», λες κι ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει σε κάποια συγγενή τους οικογένεια.

Αυτό δεν έχει λογική, ούτε ήθος.

Ξέρετε γιατί; Επειδή έτσι αποδυναμώνουν την παράταξή τους χωρίς να ωφελούνται οι ίδιοι.

Κάποιοι θα το έλεγαν αφέλεια. Κάποιοι άλλοι βλακεία. Μερικοί το αποκαλούν απλώς «παράγκα».

Διότι το προφανές δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό: η επιβίωση κι η αναβίωση της Κεντροαριστεράς περνάει μέσα από την αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ.

«Να πάνε από εκεί που ήρθαν!» το είπε παραστατικά, με δικά της λόγια και χωρίς αντίλογο η Φώφη.

Δεν ξέρω αν θα πάνε από εκεί που ήρθαν. Ξέρω όμως ότι η χώρα δεν πρόκειται να οδηγηθεί στην ομαλότητα και την κανονικότητα, όσο μια «απειλή ΣΥΡΙΖΑ» κρέμεται πάνω από το κεφάλι της.

Η παράταση του ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί με παράταση της κρίσης.

Μου έχει προκαλέσει εντύπωση πως όσοι ξένοι συναντώ κάνουν μονότονα την ίδια ερώτηση. Οχι ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, ούτε τι θα κάνει η Δεξιά κι η Αριστερά, αλλά τι θα συμβεί αν η ΝΔ δεν πάρει αυτοδυναμία.

Πώς δηλαδή η χώρα δεν θα εμπλακεί σε ένα σενάριο αστάθειας.

Κι επειδή κάποιοι κομπογιαννίτες της Κεντροαριστεράς μιλούν για «μεγάλη εικόνα» στην Ευρώπη, να τους την πω τη μεγάλη εικόνα: όλοι επιδιώκουν τη σταθεροποίηση του ευρωπαϊκού κέντρου βάρους, δηλαδή του ευρύτερου κεντρώου χώρου, απέναντι στους λαϊκισμούς.

Διότι σε αντίθεση με τους ιθαγενείς κομπογιαννίτες, οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση οικοδομήθηκε ως προϊόν στρατηγικής σύγκλισης της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Οχι κάποιας αριστερής λογοκοπάνας ή ταρζανιάς.

Υποψιάζομαι ότι αυτό που νοιάζει τους ξένους, θα έπρεπε να νοιάζει πρωτίστως τους έλληνες πολίτες, τα κόμματα, τις παρατάξεις.

Αλλά όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να πεθάνει «μετά των αλλοφύλων», να πάρει μαζί του τη χώρα στην Κόλαση και κάποιοι τον σιγοντάρουν για λόγους προσωπικής επιβίωσης ή πολιτικής βλακείας.

Δεν ξέρω αν αυτό έχει κάποιο ήθος. Σίγουρα όμως δεν έχει καμία λογική.