Αν το δεις από μια άλλη οπτική, μπορεί να το πεις και πρόοδο: η ΚΕΔ ανακοίνωσε πως ένας βοηθός καρατομείται και τρεις διαιτητές θα ξεκουραστούν προκειμένου να επανέλθουν δριμύτεροι και το κυριότερο, να σφυρίζουν σωστά χωρίς να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Γιατί είναι πρόοδος; Πολύ απλά, επειδή αναγνωρίζεται το πρόβλημα και αποφασίζονται άμεσες δράσεις. Στο παρελθόν, ακόμη και πέρυσι όταν τα σφυρίγματα έκριναν αγώνες και εν πολλοίς την πορεία της διοργάνωσης, οι περισσότεροι στην Ομοσπονδία και στα ενδότερα της διαιτησίας εκτιμούσαν πως «πάμε καλά». Ασχετα αν στο τέλος προχώρησαν στη λύση του ορισμού ξένου διαιτητή στον τελικό του Κυπέλλου – τόσο καλά τα πήγαιναν όλοι τους!

Ηδη, έχουμε δει δύο αγωνιστικές στη Σούπερ Λίγκα. Τι συμπέρασμα βγαίνει; Ναυάγιο. Πέναλτι που δίνονται ενώ δεν είναι και σημαιάκια που σηκώνονται σε φάσεις που ο Θεός να τις κάνει οφσάιντ. Δεν χρειάζεται καν ριπλέι, είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού. Και τότε πώς έχουμε αυτόν τον τραγέλαφο που διαμορφώνει μια κατάσταση βαθμολογική, ελάχιστα συμβατή με την πραγματικότητα; Τόσα έξοδα, τόσες ώρες σεμιναρίων στο Καρπενήσι, τέτοια προσπάθεια του Περέιρα και των συνεργατών του, πώς πάνε χαμένα όλα αυτά; Η διαιτησία πορεύεται λες και δεν έχει αλλάξει το παραμικρό. Είτε είναι ατάλαντοι οι διαιτητές, οπότε όσα μαθήματα και να τους κάνουν η κατάσταση δεν θα αλλάξει θεαματικά, είτε φοβούνται να σφυρίξουν αυτό που βλέπουν και κάνουν συμβιβασμούς. Για να μη στενοχωρήσουν «φίλους», γιατί ζουν με τον φόβο, γιατί δεν θέλουν τις γκρίνιες. Και το χειρότερο είναι πως οι περισσότεροι από όσους κάνουν λάθη είναι τα λεγόμενα «βαριά χαρτιά» του χώρου. Με αποτέλεσμα να έρχονται τιμωρίες και σταδιακά να αναζητούμε στο εγγύς μέλλον διαιτητές να σφυρίξουν τους κρίσιμους αγώνες. Οταν μάλιστα οι έμπειροι ή ακόμη ακόμη και οι διεθνείς κάνουν τέτοια σοβαρά λάθη, τι πρέπει να περιμένουμε από τους υπόλοιπους;

Εκτός αν η κατάσταση διορθωθεί με την έλευση ξένων διαιτητών στα μέρη μας. Θα έρθουν, όπως μας είπαν πολλάκις, για να παίξουν στα δυνατά ντέρμπι και εκεί που διακυβεύονται πολλά. Μα, εδώ είναι το μέγα ζήτημα. Γιατί ο βαθμολογικός πίνακας δεν παίρνει μορφή μόνο από τα σημαντικά ματς, αλλά και από τα παιχνίδια που δεν τα πιάνει ούτε το μάτι ενός αετού! Αυτά που δεν υποψιάζεται κανένας. Εκεί γίνονται συχνά τα μεγάλα λάθη. Και αν δεν φροντίσουν οι αρμόδιοι να διορθωθεί στον τομέα αυτόν η κατάσταση, τότε θα φτάσουμε στα ντέρμπι και οι φωνές ή τα αναθέματα θα έχουν σκεπάσει τα πάντα.

Πόσος χρόνος πρέπει να περάσει για να το αντιληφθούν αυτό άπαντες;