Εχει άδικο ο Αδωνις Γεωργιάδης που ισχυρίστηκε ότι, αντί των Λατινικών, εισάγεται η Κοινωνιολογία στα λύκεια, προκειμένου να γίνουν τα παιδιά μας αριστερά. Μάλλον να παπαγαλίσουν μια δυσνόητη φλυαρία θα υποχρεωθούν τα παιδιά μας. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η Κοινωνιολογία θεωρείται περιττή για τους πολλούς μαθητές ενασχόληση, αλλά και για τους καθηγητές τους. Οσοι νοιάζονται για τον βαθμό απολυτηρίου, έχουν λίγη απομνημόνευση ακόμα. Οι υπόλοιποι, φτου ξελευτερία.

Ανήκω σε εκείνους που έχουν (ας πούμε) σπουδάσει Κοινωνιολογία στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Εχω περάσει μάθημα απολύτως αδιάβαστος όπου έγραφα ό,τι μου κατέβαινε και υποτίθεται τεκμηρίωνα τις βαρύγδουπες απόψεις μου αποδίδοντάς τες σε ποδοσφαιριστές, τους οποίους βάφτιζα κοινωνιολόγους: ήταν απόλαυση τους ισχυρισμούς μου για τη φαινομενολογία να τους αποδίδω στον ποδοσφαιριστή σταρ των φοιτητικών χρόνων μου Μπεκενμπάουερ. Εχω παρακολουθήσει μαθήματα Κοινωνιολογίας από καθηγητή, το διδακτικό εγχειρίδιο του οποίου είχε τίτλο «Η μη κοινωνιολογία»! Και θα ντρέπομαι πάντα που περιφρονούσαμε το μάθημα του Δ.Γ. Τσαούση, το μόνο συγκροτημένο, πλην κουραστικό, διότι αντί να μαθαίνουμε προτιμούσαμε να φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας.

Από τη φουρνιά φοιτητών των χρόνων μου, έχουν βγει και δεξιοί και αριστεροί – κάποιοι μάλιστα είναι στον Τύπο, κάποιοι άλλοι στην πολιτική. Εχουν βγει και σοβαροί και αδιάφοροι. Και καλοί επαγγελματίες και τυχοδιώκτες. Κανένας, σε καμία κατηγορία, και σε αυτό είμαι κατηγορηματικός, δεν έμαθε οτιδήποτε στις εγκύκλιες σπουδές του. Πιο πολύ ενδιαφέρον είχαν τα υπόλοιπα, τότε, στη σχολή – οι παρέες μας, τα εξωσχολικά ερεθίσματά μας, οι κλίσεις μας, οι πολιτικές μας στρατεύσεις (ή η άρνηση στράτευσης), οι συμπτώσεις…

Από τότε ώς σήμερα τα πράγματα στο πανεπιστήμιο είναι καλύτερα – τουλάχιστον για τους φοιτητές που πασχίζουν και αγωνίζονται να διακριθούν. Το γυμνάσιο και το λύκειο, όμως, τεκμηριώνουν μια διαρκή αποτυχία να εξοπλίσουν με βασικές γνώσεις τους μαθητές. Για πολλά χρόνια ήταν, και συνεχίζουν να είναι, προθάλαμοι των ΑΕΙ, τόποι προετοιμασίας των μαθητών για τα πανεπιστήμια, όπου η γνώση είναι κλισέ προς απομνημόνευση. Μόνο. Γνώστες των κλισέ και οπαδοί της παπαγαλίας θα διδάξουν ετοιμασμένους για τον ρόλο τους παπαγάλους. Μηδενιστικό; Πραγματικότητα.

Από τον Μαρξ στον Μποντριγιάρ, από τον Κοντ στον Ντιρκέμ, δεν υπάρχει καμία γνωστική γέφυρα. Μόνο ο μηδενισμός ως προς την ουσία και ο ωφελιμισμός ως προς το αποτέλεσμα – ένα χαρτί χρήσιμο κυρίως για το Δημόσιο. Πριν χρεοκοπήσει η οικονομία, είχε χρεοκοπήσει η παιδεία.