Οταν τον Δεκέμβριο του 2014 ο σημερινός Πρωθυπουργός δήλωνε «εμείς θα βαράμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν», ζούσε ακόμη στην εποχή της ομολογημένης αυταπάτης. Σχεδόν τέσσερα χρόνια αργότερα, το πάθημα, ένα πάθημα που πλήρωσαν ακριβά οι έλληνες πολίτες, δεν έγινε μάθημα: οι αγορές κάθε άλλο παρά χορεύουν όταν ηχούν τα νταούλια της παροχολογίας. Αντίθετα, αντιδρούν με έναν τρόπο που μπορεί να οδηγήσει την ελληνική οικονομία ένα βήμα πριν από τον χορό του Ζαλόγγου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κλείνει τα μάτια απέναντι σε αυτά τα δυσοίωνα μηνύματα. Ο Πρωθυπουργός δείχνει να μην έχει άλλο στον νου του από το καλάθι παροχών που θα παρουσιάσει στη ΔΕΘ, ελπίζοντας ότι έτσι θα πετύχει τη δημοσκοπική του ανάκαμψη. Η υποψία όμως και μόνο ότι το καλάθι αυτό θα συνιστά αθέτηση των όσων ο ίδιος είχε συμφωνήσει, κάνει τα επιτόκια δανεισμού να εκτοξεύονται σε ύψη που καθιστούν απαγορευτική την έξοδο και επομένως υποχρεωτική την υπαγωγή σε ένα νέο Μνημόνιο.
Αυτή τη φορά ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Δεν μπορεί να πει και πάλι ότι έπεσε θύμα της προσωπικής του αυταπάτης. «Δεν θα παίζουν αυτοί τον ζουρνά κι εμείς θα χορεύουμε» διαβεβαίωνε τότε τους πολίτες. Ας μη χορέψει. Ας κάνει όμως ό,τι πρέπει για να κερδίσει η χώρα το στοίχημα της χαμένης αξιοπιστίας. Ας κάνει ό,τι πρέπει για να κερδίσει την εμπιστοσύνη εταίρων και επενδυτών. Και με τη γνώση πως σε αυτό το «ό,τι πρέπει» δεν περιλαμβάνονται νταούλια και καλάθια.