Οι Rolling Stones στην Αθήνα των 90s ήταν μια περίπτωση φαντασμαγορίας. Για την οποία υπήρξε πολύμηνη προετοιμασία, μεγάλη αναμονή και πλήρης ικανοποίηση. Και όπως έγραφαν τα ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» πριν και μετά τη συναυλία τους στις 16 Σεπτεμβρίου 1998, 75.000 άνθρωποι κατέκλυσαν το Ολυμπιακό Στάδιο και ενώθηκαν ηλικιακά για να απολαύσουν το φαινόμενο:
«Ηταν Παραμονή Πρωτοχρονιάς χθες το βράδυ στο Ολυμπιακό Στάδιο και όλοι (ΟΛΟΙ) περίμεναν την αλλαγή του χρόνου, κι εκεί «μπαμ» μια έκρηξη στη σκηνή, λάμψεις και οι… Rolling Stones! Στο πιο παραμυθένιο σκηνικό, στην πιο απογειωτική συναυλία ποτέ σε έδαφος ελληνικό. Νοσταλγία; Ξεχάστε το. Οι Rolling Stones είναι φανόμενο των νάιντις όπως το Ελ Νίνιο! Ηχοι ζούγκλας, βρυχηθμοί, κάτι τρομερό σε αναμονή. Μόνο τότε άνοιξε η κουρτίνα για να αποκαλύψει τη σκηνή, κίονες, λιοντάρια και τη μεγαλύτερη οθόνη που έφερνε  κοντά και στους πιο απομακρυσμένους τούς σταρ της σκηνής. Εξωτικό σκηνικό σαν ένα διαστημόπολοιο με ντηζάιν από την Ανατολή που έχει σκοπό να ταξιδέψει μόνο μία φράση “It’s Only Rock ‘N’ Roll”. “Τρελά” φώτα και ο Μικ να υποδέχεται  τον κόσμο: “Καλησπέρα, Αθήνα. Είμαστε στην Ελλάδα”. Sa-ti-sfa-ction… Το γήπεδο δονείται, ο Μικ αφηνιάζει και… “Let’s Spend the Night Together”…
Εδώ (είμαστε μόλις στο δεύτερο κομμάτι) όσοι ήρθαν να δουν τους γερασμένους Stones ξεχνάνε τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους. Πράσινο, μπλε, κίτρινο, μοβ. Η σκηνή “βάφεται” σε άλλα χρώματα διαρκώς – καπνός γεμίζει το Στάδιο. “She’s Like a Rainbow” και ο Μικ δίνει μια άψογη ερμηνεία σε ένα από τα καλύτερά τους κομμάτια. Το σόου κρατάει την ένταση συνεχώς και τα τραγούδια είναι αυτά που παίζουν τον πρώτο ρόλο. Παλιά, καινούργια και πολύ παλιά, “Gimme Shelter”, “Flip the Switch”, “Sympathy for the Devil”. Η μηχανή των Stones πετάει και ο Μικ αλλάζει πουκάμισα. Μοβ στην αρχή, ασημί μετά, φλογερό κόκκινο στη συνέχεια. Πόσο χρονών ακριβώς είναι;
Το Στάδιο τρέμει σαν να γίνεται σεισμός. Ο “σεισμός” παίζει ρόλο υποδοχής της γέφυρας, που ξεδιπλώνεται σαν απειλητικό ον από τα “X-Files” περίπου έως τη μέση του Σταδίου. Αγέρωχοι οι Stones βγαίνουν πάνω στη σκηνή  και χορεύοντας σχεδόν καταλήγουν σε μία μίνι (πολύ μικρή) σκηνή, εκεί στη μέση. Η γέφυρα μαζεύεται και μένουν αγκαλιασμένοι από τον κόσμο για να πουν “It’s Only Rock ‘N’ Roll”, “Like a Rolling Stone”. Τα μεγέθη αυτόματα μικραίνουν και οι Stones είναι μια φωτισμένη χούφτα ανθρώπων στην “καρδιά” της λαοθάλασσας. Το καινούργιο τραγούδι λέγεται “Saint of me” είπε ο Τζάγκερ στα ελληνικά που είχε μάθει χθες το βράδυ: “Περνάτε καλά;”. Οταν ένα ολόκληρο γήπεδο χορεύει πάνω στο “Start my up” τζάμπα η ερώτηση. Ο αίλουρος Μικ έχει κατέβει μπροστά στον κόσμο, μπροστά στους “φαν”, που τον αγγίζουν και παίζει μαζί τους σε όλη τη συναυλία. Οι Stones – αυτό φάνηκε χθες βράδυ – δεν φοβούνται ούτε το χρόνο ούτε το μύθο τους. Ο Μικ φυλάει τα δάχτυλα των ποδιών της δεσποινίδας Λιζ Φίσερ, το “κακό παιδί” ο Μικ, μπροστά σε τόσο κόσμο! Sex and Drugs and Rock ‘N’ Roll στο θερμότατο “Miss You”. Φιλάρεσκα σκέρτσα στο “Honky Tonk Women”, κανένα υπονoούμενο στο “Start me up”.
Τι άλλο να περιμένουμε τώρα; Πανοραμικά η ιστορία του ροκ εν ρολ σε μία μόνο έξοδο. Τα διαμάντια της δυάδας Τζάγκερ – Ρίτσαρντς, έχοντας προ πολλού αποδείξει την αντοχή τους, λουστράρονται θεαματικά λίγο πριν το 2000. Το στοίχημά τους; Να είναι εκεί. Ηταν σα να έδιναν την τελευταία τους συναυλία στον πλανήτη Γη και όχι σα να κλείνουν περιοδεία σε Αμερική και Ευρώπη. Το φαινόμενο Stones είναι πια θέμα της επιστήμης – να το μελετήσει και να αποφανθεί. Πόσο διαρκεί και τι έχει ακόμη να δείξει…».