«Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω», λέει μια παροιμία, το νόημα της οποίας ταιριάζει απολύτως στην προκειμένη (ποδοσφαιρική) περίσταση… Απλώς αυτό το καινούργιο κοσκινάκι που φέρει την ταμπέλα του UEFA Nations League, ο Δημήτρης Πέλκας δεν έχει καμιά όρεξη να το κρεμάσει, αλλά θέλει να το κρατάει και, ει δυνατόν, να το κάνει κορόνα στο κεφάλι του! Δεδομένου κιόλας πως η νεοπαγής διοργάνωση της UEFA μοιάζει με κρησάρα από την οποία θα περάσουν τέσσερις ομάδες στο Euro του 2020, ο μεσοεπιθετικός του ΠΑΟΚ δεν αφήνει να περάσει από εκεί ούτε ένας παρείσακτος κόκκος καφέ! Επίτηδες αναφέρομαι στους κόκκους του καφέ, διότι χθες το πρωί που τον έπινε παρέα με τον («κάτι παραπάνω από φίλο») Ευθύμη Κουλούρη, τον Ανδρέα Γιαννιώτη και τον Ανδρέα Μπουχαλάκη, αυτήν ακριβώς την κουβέντα άνοιξαν…
«Καλύτερα με κίνητρο»
«Καθόμαστε εδώ με τα παιδιά και αναλύουμε το θέμα. Εχουμε κιόλας την περιέργεια να δούμε περί τίνος πρόκειται, αλλά καθετί καινούργιο έχει το ενδιαφέρον του, χώρια η πρόκληση της ευκαιρίας να προκριθούμε μέσω αυτής της διοργάνωσης στο Euro, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί στην κανονική προκριματική φάση. Και στο κάτω κάτω είναι καλύτερα και για εμάς και για τον κόσμο να παίζουμε επίσημα και σημαντικά ματς, παρά φιλικά» σχολιάζει ο Πέλκας. Το UEFA Nations League εκ πρώτης όψεως φαίνεται σύνθετο και περίπλοκο, αλλά ο 25χρονος ποδοσφαιριστής σπεύδει να το απλοποιήσει. «Δεν υπάρχει κανένα μπέρδεμα, άλλωστε εγώ πιστεύω ότι η νίκη είναι η λύση σε κάθε γρίφο»!
Επηρεασμένος κιόλας από τις εξαιρετικές επιδόσεις του στα βιντεοπαιχνίδια FIFA, στα οποία (θρυλείται ότι είναι, αλλά και) ο ίδιος συστήνεται ως «καθηγητής», ο Πέλκας νιώθει σαν να παίζει σε ένα δικό του γήπεδο…
Αύριο πάντως η Εθνική παίζει σε ξένο γήπεδο: στο Ταλίν κόντρα στην Εσθονία, για την οποία «το δέκα το καλό» του ΠΑΟΚ έχει συγκεκριμένη άποψη: «Τους γνωρίζουμε από την προκριματική φάση του Μουντιάλ και δεν νομίζω ότι έχουν αλλάξει από τότε. Τρέχουν αρκετά και προσπαθούν να αναχαιτίσουν τους αντιπάλους τους, με τη λογική ότι είναι ευκολότερο να χαλάσεις το παιχνίδι του άλλου από το να φτιάξεις το δικό σου».
Ο λόγος των αρχηγών
Μετά τους δυο απανωτούς αποκλεισμούς και την απουσία από το Euro του 2016 και το Μουντιάλ του 2018, η εθνική ομάδα και συλλήβδην το ελληνικό ποδόσφαιρο βιώνουν έναν ιδιότυπο… αλυτρωτισμό. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που ακολούθησαν στα αποδυτήρια του Γεώργιος Καραϊσκάκης μετά την ισοπαλία στον δεύτερο αγώνα των μπαράζ με την Κροατία. Μας μίλησαν οι αρχηγοί και όλοι μαζί δώσαμε έναν όρκο πως αυτή θα ήταν η τελευταία αποτυχία μας. Τώρα, έπειτα από δέκα μήνες πρέπει να τηρήσουμε τη δέσμευσή μας, να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να πάρουμε το αίμα μας πίσω και να προκριθούμε στο Euro 2020. Το ‘χουμε δίπορτο και κανείς μας δεν διανοείται ότι μπορεί να τριτώσει το κακό»! Η Κροατία που σκότωσε τις προσδοκίες, τις φιλοδοξίες και τα όνειρα της Εθνικής έφτασε ώς τον τελικό του Μουντιάλ, το οποίο ο Πέλκας, όπως κάθε ποδοσφαιριστής που σέβεται τον εαυτό του,  παρακολούθησε ασκαρδαμυκτί. «Μεγάλη διοργάνωση, η κορυφαία όλων και όσοι μπορούν να αγωνισθούν σε αυτήν είναι  ευλογημένοι. Το γεγονός ότι οι Κροάτες έπαιξαν στον τελικό ήταν μια κάποια παρηγοριά, υπό την έννοια ότι δεν αποκλεισθήκαμε από τους… πουθενάδες! Στενοχωρήθηκα βεβαίως με την αποτυχία της Αργεντινής, διότι είμαι φόλα… Μεσικός! Θεωρώ ότι αυτός είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Στον αντίποδα χάρηκα με το Βέλγιο, επειδή γουστάρω πολύ τον Αζάρ».
Αφοσίωση
Ο Πέλκας δεν είναι ούτε παλιοσειρά, ούτε μπαρουτοκαπνισμένος στην Εθνική, με την οποία έκανε το ντεμπούτο του στις 8 Οκτωβρίου του 2015 στο Μπέλφαστ, αλλά της προσφέρει κάθε ικμάδα των δυνάμεών του, όλο τον ζήλο του και μεγάλη αφοσίωση. «Οι καλοί συμπαίκτες μέσα σε ένα οργανωμένο σύνολο ανεβάζουν το επίπεδο του καθενός μας. Είναι άλλο πράγμα ο σύλλογος και άλλο η Εθνική. Εδώ πρέπει να προσαρμοσθώ σε αυτό που έχει ανάγκη η ομάδα και θέλει ο προπονητής, σε μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Εγώ έχω μάθει να ακούω και είμαι ένας ποδοσφαιριστής που προσαρμόζεται εύκολα και θεωρώ ότι αντιλαμβάνομαι καλά το παιχνίδι. Καταθέτω το πάθος και την αγωνιστικότητά μου, θέλω να είμαι ο καλύτερος που μπορώ και νιώθω κάθε φορά έτοιμος να αρπάξω την ευκαιρία».
«Κοιτάμε μπροστά»
Τις προάλλες μετά την ήττα από την Μπενφίκα και τον αποκλεισμό από το Champions League ο Πέλκας ανάρτησε στον λογαριασμό του στο Instagram ένα σχόλιο, στο οποίο μεταξύ άλλων τόνιζε, δίκην συνθήματος, για τη συνέχεια τη φράση «Η πορεία μας δεν τελειώνει εδώ, τώρα αρχίζει» που αποτελεί κιόλας το μότο του. «Μα αυτή είναι η αλήθεια. Στο ποδόσφαιρο και στη ζωή όποτε τελειώνει κάτι, αρχίζει κάτι καινούργιο. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό και ισχύει τόσο για τον ΠΑΟΚ, όσο και για την εθνική ομάδα. Δυστυχώς αποτύχαμε κόντρα στην Μπενφίκα που απέδειξε ότι είναι πιο ποιοτική ομάδα και εκμεταλλεύθηκε τα λάθη μας στην Τούμπα. Αυτές οι καλές και έμπειρες ομάδες από μισό λάθος μπορούν να σου βάλουν δυο γκολ! Τώρα έχουμε μπροστά μας το… βουνό της Τσέλσι και δυο βατές ομάδες. Κοιτάμε μπροστά, δεν μπορούμε να γυρνάμε πίσω…».
Παιδικό πάρτι σε Γιαννιτσά και Λευκό Πύργο
Γεννημένος ανήμερα τη γιορτή του πολιούχου της Θεσσαλονίκης, Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου 1993), στα Γιαννιτσά, ο Πέλκας μυήθηκε στο ποδόσφαιρο στην τοπική ακαδημία, μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ το 2012, πέρασε μισή σεζόν στον Απόλλωνα Καλαμαριάς και μία στην ισπανική Βιτόρια Σετούμπαλ και ξαναγύρισε ως… τρόφιμος στην αγαπημένη του Τούμπα, όπου ξετυλίγει τις δημιουργικές και εκτελεστικές ικανότητές του και εξελίσσεται σε ηγέτη και σταρ της ομάδας. Το δε μέλλον; «Θα ήθελα κάποια στιγμή να ξαναπαίξω στο εξωτερικό, σε μια μεγάλη ομάδα. Είτε στην Ισπανία, από την οποία έχω μια εμπειρία, είτε αλλού. Σε μια Νάπολι, σε μια Ρόμα, σε μια Μπορούσια Ντόρτμουντ…».
Το 2004, στην τρυφερή ηλικία των 11 ετών, ο Πέλκας ξεσάλωνε στη Θεσσαλονίκη και στα Γιαννιτσά. «Τον ημιτελικό του Euro με την Τσεχία τον παρακολούθησα σε έναν προτζέκτορα που είχαν τοποθετήσει στον Λευκό Πύργο, ενώ τον τελικό τον είδα στο σπίτι μου στα Γιαννιτσά και ύστερα βγήκαμε στους δρόμους και αλαλάζαμε. Μακάρι να μπορούσε και η δική μας γενιά να πετύχει ένα τέτοιο μαγικό κατόρθωμα».