Πλεόνασμα υποκρισίας. Ενας θίασος στον οποίον μετέχουν γονείς, καθηγητές, πολιτική ηγεσία στριμώχνεται στη θυμέλη διεκδικώντας το χειροκρότημα για ένα κακοπαιγμένο έργο.

Το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση είναι το έλασσον για μια Παιδεία που είναι κλινικά νεκρή.

Η περίπτωση του Λυκείου αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της νεοελληνικής κουλτούρας για τις σπουδές.

Το ερώτημα που κανείς δεν θέτει στον δημόσιο διάλογο είναι αν μπορεί ένα παιδί χωρίς φροντιστήρια και ιδιαίτερα να ανοίξει την πόρτα σε μια από τις λεγόμενες καλές σχολές.

Ξέρω, θα βρεθούν κάποιοι και θα αναφέρουν παραδείγματα. Ο Γιάννης στην Καρδίτσα. Ο Γιώργος στις Σέρρες. Η Ελένη στο Ηράκλειο. Οι εξαιρέσεις του κανόνα. Ο βραχνάς των γονιών που τα παιδιά τους θα πάνε στη Β’ Λυκείου είναι να βρουν ένα καλό και φτηνό φροντιστήριο. Κι αν τους ρωτήσεις το επόμενο καλοκαίρι πού θα πάνε διακοπές θα σου απαντήσουν: «Δεν ξέρω τι θα κάνουμε γιατί το παιδί κάνει εντατικά μαθήματα στο φροντιστήριο. Προετοιμάζεται για τις Πανελλαδικές».

Αυτό είναι το πραγματικό σύστημα εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Χωρίς φάλαρα και φληναφήματα.

Ενα ξεχαρβαλωμένο σχολείο, μια παράγκα της παραπαιδείας στην οποία σταματούν να δίνουν το «παρών» τα παιδιά όταν διασφαλίσουν πως δεν θα μείνουν από απουσίες.

Νέο παράρτημα γνωστής αλυσίδας φροντιστηρίων – ναι, έχουν γίνει κι αυτά σαν τα σουπερμάρκετ – επέλεξε να ανοίξει τις πόρτες του στα παιδιά ανήμερα της εξαγγελίας του υπουργού Παιδείας πως θα καταργήσει τις Πανελλαδικές.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από το σπίτι μου υπήρχε ένα φροντιστήριο. Χθες κάθισα και τα μέτρησα. Εφτασαν αισίως τα οκτώ και όλα κάνουν χρυσές δουλειές.

Αυτός είναι ο πραγματικός τρόπος εισαγωγής των μαθητών στα Πανεπιστήμια. Τον γνωρίζουμε όλοι, τον βιώνουμε όλοι αλλά κανείς δεν τολμά να θέσει τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων.

Αλήθεια, η Εφορία ελέγχει το μαύρο χρήμα από τα ιδιαίτερα των καθηγητών και των φροντιστηρίων που κόβουν «μισές» αποδείξεις;