Υπάρχει μια κινεζική παροιμία που λέει «αν δώσεις ένα ψάρι σ’ έναν άνθρωπο, θα φάει μία φορά. Αν του μάθεις να ψαρεύει, θα τρώει σε όλη του τη ζωή». Αν χρειαζόταν κανείς να συμπυκνώσει το πώς σχεδιάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης την εμφάνισή του στη ΔΕΘ το επόμενο Σαββατοκύριακο, θα χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο απόσταγμα της λαϊκής σοφίας. Γιατί; Επειδή, όπως υποστηρίζουν άνθρωποι του περιβάλλοντός του, περιγράφει παραστατικά τον τρόπο που φαντάζεται τη σχέση κράτους – πολίτη, τον οποίο θα αποπειραθεί να παρουσιάσει από το βήμα του Βελλιδείου – δίνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα των πολιτικών που προτίθεται να εφαρμόσει εφόσον αναλάβει την πρωθυπουργία. Η νεοδημοκρατική στρατηγική για την πρώτη μάχη τής νέας σεζόν, την πατροπαράδοτη αντιπαράθεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης με φόντο την Εκθεση της Θεσσαλονίκης, λοιπόν, στηρίζεται στο δίπολο «παροχολογία εναντίον προγράμματος». Στο τσιπρικό «καλάθι» εκείνοι, λένε, σκοπεύουν να απαντήσουν με συγκεκριμένες προγραμματικές προτάσεις – που επαναλαμβάνουν σχεδόν μονότονα ότι είναι κοστολογημένες ώς το τελευταίο σεντ. Οι κεντροδεξιοί πιστεύουν ότι με βάση όσα μέχρι τώρα έχουν ακουστεί για τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ «ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στις ρίζες του, στον λαϊκισμό δηλαδή». Εξού και η εκτίμησή τους είναι πως τονίζοντας την αντιδιαστολή των υποσχέσεων του Αλέξη Τσίπρα με το πρόγραμμά τους θα βγουν κερδισμένοι.

ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, «ο ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλει νέα επιδόματα, εμείς νέες θέσεις εργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται μειώσεις φόρων, εμείς λέμε στους πολίτες δηλώστε τα εισοδήματά σας και θα έχετε χαμηλό φορολογικό συντελεστή». Υπονοούν, άρα, ότι εκείνοι δεν θα δώσουν το ψάρι, θα μάθουν στους ψηφοφόρους να ψαρεύουν. Ή, για να το πούμε κάπως πιο τεχνοκρατικά, θα δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον για επενδύσεις προσφέροντας κίνητρα στους εργοδότες. Και θα καταπολεμήσουν, υποστηρίζουν, χρόνιες παθογένειες όπως η φοροδιαφυγή με ρεαλιστικές λύσεις σαν τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές – στη λογική «αν το κράτος δεν συμπεριφέρεται ως συνεταίρος του πολίτη, εκείνος δεν χρειάζεται να φοροδιαφεύγει».

Ο γαλάζιος αρχηγός έχει δώσει, την εβδομάδα που μας πέρασε, μια ιδέα όσων σκοπεύει να πει από τη συμπρωτεύουσα. Από τη μείωση της φορολογίας εισοδήματος στο 20% και εκείνης στα μερίσματα στο 5% εντός μίας διετίας μέχρι τη μείωση κατά 30% του ΕΝΦΙΑ. Κι από τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 24% στο 13% ώς την καθιέρωση εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή 9%. Ή από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για όλους από το 20% στο 15% σε βάθος τετραετίας ώς το Ασφαλιστικό των τριών πυλώνων που θα βασίζεται στη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ. Βέβαια, επειδή για την πολυπόθητη αυτοδυναμία δεν αρκεί η παραδοσιακή εκλογική βάση της ΝΔ – στην οποία περιλαμβάνονται οι κοινωνικές κατηγορίες στις οποίες στοχεύουν τα παραπάνω μέτρα -, ο Μητσοτάκης θα δώσει έμφαση και στο λεγόμενο κοινωνικό κράτος. Εξού και από την Πειραιώς διαφημίζουν σε κάθε ευκαιρία τον συνδυασμό τριών σχετικών πολιτικών: τον φορολογικό συντελεστή 9% από τα 10.000 ευρώ ατομικό εισόδημα – με δεδομένη, βέβαια, τη μείωση του αφορολογήτου -, τη διεύρυνση των δικαιούχων του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και την πρόβλεψη όλα τα παιδιά να έχουν μια θέση σε παιδικό σταθμό.

Στη νεοδημοκρατική ανάλυση, πάντως, ο Νο 1 λόγος για τον οποίο η κυβερνώσα Αριστερά βρίσκεται σε αποδρομή είναι «η ανικανότητά της. Κι αυτή έγινε σαφής στους περισσότερους με τραγικό, δυστυχώς, τρόπο στο Μάτι». Αυτήν ακριβώς την «ανικανότητα» θα αποπειραθεί να αναδείξει ο πρόεδρος της ΝΔ και στη Θεσσαλονίκη κάνοντας χρήση της ψυχρής αλήθειας των αριθμών. Ηδη οι στενοί του συνεργάτες δίνουν κάποια παραδείγματα αυτής της «αλήθειας», όπως, ας πούμε, τα νούμερα της ανάπτυξης: «Στη ΔΕΘ πέρυσι ο Πρωθυπουργός έλεγε “τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι η χώρα κινήθηκε με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, που αναμένονται να φτάσουν στο 2% για το τρέχον έτος”, όταν ο αρχικός στόχος για την ανάπτυξη το 2017 ήταν 2,6% και έκλεισε στο 1,4%».