Ο Γιάγια Τουρέ που είναι μόνος του μια… ειδική περίπτωση, από εκείνες που απασχόλησαν ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη.
Ο αρχηγός της Εθνικής Βασίλης Τοροσίδης. Ο μικρός Φέτφα που γύρισε, Γιάννης Φετφατζίδης, έχοντας προλάβει να καλύψει χιλιόμετρα μιας σημαντικής καριέρας. Η καταμέτρηση όμως δεν σταματά εδώ: ο Ανδρέας Γιαννιώτης, ο Κωνσταντίνος Τσιμίκας, ο Ανδρέας Μπουχαλάκης. Αλλά και ο Γιάγκος Βούκοβιτς. Ολοι βασικοί και αναντικατάστατοι στο πρώτο αγωνιστικό σχέδιο της σεζόν, υπό τον Πέδρο Μαρτίνς. Ολοι σε συνθήκες… δευτέρας παρουσίας στον Ολυμπιακό και αναπόφευκτα μιας δεύτερης ευκαιρίας. Οχι ίδια για όλους, καθώς κάθε ιστορία είναι μοναδική. Αλλοι θέλουν να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν, άλλοι να σβήσουν ό,τι προηγήθηκε και να επιχειρήσουν να επανασυστηθούν. Οπως και να έχει, πρόκειται για το 25% του νέου ρόστερ των Ερυθρολεύκων. Και αυτό από μόνο του αξίζει την παρατήρησή του. «Στα κινεζικά η λέξη κρίση γράφεται με δύο γράμματα. Το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο ευκαιρία» όρισε κάποτε ο 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι. Ο στοχασμός του JFK ταιριάζει γάντι. Ο Ολυμπιακός του 2017-18 απέτυχε αγωνιστικά να παραμείνει στο σύνηθες επίπεδο. Μπροστά στον κίνδυνο του να αλλάξουν τα δεδομένα μιας αυτοκρατορίας, ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποφάσισε μια γενναία «επανεκκίνηση». Την είπε και την έκανε αλλάζοντας τα πάντα. Παρατηρώντας πλέον το παζλ συμπληρωμένο με όλα τα κομμάτια στη θέση τους, διαπιστώνεις εύκολα πως μια βασική δεξαμενή επιλογών για το restart ήταν πρόσωπα εμπιστοσύνης. Ποδοσφαιριστές που είχαν φορέσει τη φανέλα της ομάδας στο παρελθόν και ήταν έτοιμοι να το ξανακάνουν δίχως να χρειαστούν ιδιαίτερο χρόνο προσαρμογής. Δίχως να χρειαστούν το GPS του αυτοκινήτου για να φτάσουν ώς το αθλητικό κέντρο του Ρέντη.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο Πέδρο Μαρτίνς αυτούς τους ποδοσφαιριστές τους εμπιστεύτηκε από την πρώτη στιγμή, όσο έτρεχαν ταυτόχρονα ο σχεδιασμός με τους πρώτους αγωνιστικούς στόχους (πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, ξεκίνημα Σούπερ Λίγκας). Κοιτάζοντας την πρώτη ενδεκάδα της χρονιάς, διαπιστώνεις εύκολα πως μόνο ο Κώστας Φορτούνης και ο Ομάρ Ελαμπντελαουί είναι παιδιά… της προηγούμενης. Καταλαβαίνεις όμως και ότι παραπάνω από το 50% αυτού του πρώτου σχηματισμού αφορά ποδοσφαιριστές που αυτήν τη φανέλα την έχουν φορέσει ξανά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μια φανέλα πολύ υψηλών απαιτήσεων.
Γύρισε έτοιμος
Ο Ανδρέας Γιαννιώτης που αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2012, τη διετία που πέρασε εξελίχθηκε πιθανότατα στον καλύτερο τερματοφύλακα της Σούπερ Λίγκας φορώντας τα γάντια του Πανιωνίου και του Ατρομήτου. Γύρισε έτοιμος για να αναλάβει την ευθύνη. Ο συνονόματος και συνομήλικός του Ανδρέας Μπουχαλάκης φόρεσε για πρώτη φορά τα ερυθρόλευκα το 2013. Προπονητές όπως ο Μίτσελ και ο Μάρκο Σίλβα ορκίζονταν για το ταλέντο του και αν κάποιες ατυχίες (τραυματισμοί) δεν τον περίμεναν στη γωνία, ήδη θα είχε προλάβει να γράψει την ιστορία του διαφορετικά. Πέρυσι ο Ολυμπιακός τον έστειλε στη Νότιγχαμ Φόρεστ σε μια μετακίνηση που του έκανε μεγάλο καλό (25 συμμ., 2 γκολ). Οχι μόνο γιατί η αλλαγή περιβάλλοντος τον ευνόησε, αλλά γιατί βρέθηκε σε ένα πρωτάθλημα που τον υποχρέωσε να βάλει περισσότερη δύναμη στο παιχνίδι του. Φέτος έχει ήδη 6 συμμετοχές βασικού (1 γκολ) σε ισάριθμα ματς. Εχει κερδίσει και τον Πέδρο Μαρτίνς.
Ο Κωνσταντίνος Τσιμίκας αποκτήθηκε το 2014 από τις Σέρρες και ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού. Τον Ιανουάριο του 2017 έφυγε έξι μήνες για τη Δανία (Εσμπιεργκ 13 συμμετοχές, 2 γκολ, 2 ασίστ) και πέρυσι πέρασε τη σεζόν στην Ολλανδία κάνοντας μαγική σεζόν με τη Βίλεμ (37 συμμετοχές, 6 γκολ, 4 ασίστ). Στα 22 του επέστρεψε έτοιμος για όλα. Οχι για να είναι πια… μικρός, αλλά μάχιμος και βασικός. Οπως ήδη συμβαίνει. Η συνεργασία του στην αριστερή πλευρά με τον αεικίνητο Ντανιέλ Ποντένσε δημιουργεί ήδη πολύ μεγάλες προσδοκίες.
Οπως και η επιστροφή του Γιάγκος Βούκοβιτς. Ηρθε «υπουργός Αμυνας», κατά τους Τούρκους, το καλοκαίρι του 2017 από την Κόνιασπορ. Βασικός στην Εθνική Σερβίας που πήγαινε Μουντιάλ και ένα πακέτο ικανοτήτων που έδινε την αίσθηση του ηγέτη. Ενας μυϊκός τραυματισμός και οι αλλαγές προπονητών τον έκαναν να χαθεί στη μετάφραση. Τον Ιανουάριο πήγε δανεικός στη Βερόνα (15 συμμετοχές, 1 γκολ, 1 ασίστ). Κανείς δεν περίμενε ότι θα παραμείνει στον Ολυμπιακό. Ο Πέδρο Μαρτίνς όμως είχε διαφορετική γνώμη. Τον πήρε στην προετοιμασία και τον εμφάνισε… άλλο παίκτη. Τον αριστεροπόδαρο κεντρικό αμυντικό που οι Ερυθρόλευκοι δεν… είχαν.
Ελληνες
Στην ουσία λοιπόν τέσσερις απολύτως ουσιαστικές μεταγραφές από ένα πεδίο που κανείς δεν το περίμενε. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εξελίξεις αυτού του καλοκαιριού για τους Πειραιώτες. Και μάλιστα οι τρεις εξ αυτών νέοι έλληνες ποδοσφαιριστές. Παιδιά που μπορούν να γίνουν κομμάτι του κορμού των επόμενων χρόνων. Βασικό ζητούμενο στον σχηματισμό της νέας ομάδας να γίνουν ξανά τα ελληνικά επίσημη γλώσσα των αποδυτηρίων. Οποιος περάσει από τον Ρέντη μπορεί λοιπόν πλέον να διαπιστώσει πως (και αυτό) συμβαίνει…