Ο Φεντερίκο Μακέντα ήρθε, υπέγραψε, ανακοινώθηκε και πήρε αμέσως τη φανέλα με το νούμερο 9. Ο Παναθηναϊκός επί τρεις μήνες αναζητούσε τον ποδοσφαιριστή που θα έρθει για να κερδίσει τη θέση βασικού στην επιθετική του γραμμή και οι συζητήσεις-διαπραγματεύσεις αφορούσαν μονάχα ξένο επιθετικό. Κανένας από τους διαθέσιμους Ελληνες δεν ενδιέφερε τους Δώνη και Νταμπίζα, με τις επιλογές έτσι κι αλλιώς να είναι περιορισμένες.

Ο Στέφανος Αθανασιάδης ήταν ίσως η μοναδική επιλογή που θα μπορούσε να κάνει… κλικ από τους Ελληνες, όμως ο Δώνης ήθελε διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ αυτά που έχει ο Κλάους. Είχε ήδη επικεντρωθεί σε ξένο φορ. Και δεν ήταν η πρώτη φορά.

Η λειψανδρία, που έτσι κι αλλιώς παρουσιάζει η χώρα μας όσον αφορά τους επιθετικούς, φαίνεται και από την εθνική ομάδα. Ο Σκίμπε πριν από μερικούς μήνες είχε παραπονεθεί πως δεν έχει πολλές επιλογές, γιατί η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να βγάζει σέντερ φορ, αλλά παίκτες στις πίσω γραμμές.

Η μεταγραφή του Μακέντα ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά ξένων επιθετικών που εδώ και μία δεκαετία έρχονται και κάνουν δική τους τη φανέλα με το νούμερο 9. Ή τη θέση στην κορυφή της επίθεσης. Από την εποχή του Βαγγέλη Μάντζιου ο Παναθηναϊκός δεν είχε ποτέ έλληνα βασικό επιθετικό. Δηλαδή, εδώ και μία δεκαετία ακριβώς. Από την εποχή της πολυμετοχικότητας, όταν είχε έρθει ο Βραζιλιάνος Ροντρίγκο Σόουζα, ο οποίος πέρασε και… δεν ακούμπησε.

Μία σεζόν πριν, ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης έπαιζε στο 9, όπως είχε παίξει και το 2006-07, αλλά και το 2005-06, μαζί με τον Μάντζιο. Είτε ο ένας, είτε ο άλλος, είτε και οι δύο μαζί και με… εξαιρέσεις τον Τόργκελε, τον Ολισαντέμπε, τον Εντόι. Και τον Φάνη Γκέκα, ο οποίος ποτέ του όμως δεν θεωρήθηκε βασικός και αναντικατάστατος φορ του Παναθηναϊκού. Στη λίστα, φυσικά, μπαίνει και ο Δημήτρης Παπαδόπουλος.

Η τελευταία δεκαετία θέλει τον Παναθηναϊκό να έχει μόνο ξένους επιθετικούς. Τον Ροντρίγκο Σόουζα, ο οποίος έγραψε μόλις τέσσερις συμμετοχές και ένα γκολ στο πρωτάθλημα, ακολούθησε ο… μύθος Τζιμπρίλ Σισέ. Ο επιθετικός που με τα γκολ του οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο νταμπλ της σεζόν 2009-10. Ο Γάλλος, στη διετία του στον Παναθηναϊκό, έβαλε 55 γκολ σε 89 συμμετοχές. Λατρεύτηκε από τον κόσμο και λάτρεψε τον σύλλογο. Χτύπησε τατουάζ με το τριφύλλι και δεν έκρυψε ποτέ την επιθυμία επιστροφής του.

Σκυτάλη στον Τοτσέ

Οταν το καλοκαίρι του 2011 ο Σισέ αποχώρησε και η φανέλα με το 9 έμεινε κενή, ήρθε για να τη φορέσει ο Χοσέ Βερδού Νίκολας. Μπερδευτήκατε; Δεν είναι άλλος από τον Τοτσέ. Δεν τα πήγε άσχημα, αφού τα νούμερά του δεν τα λες και απογοητευτικά. Απλά έπεσε στην περίοδο που ο Παναθηναϊκός αναζητούσε αντι-Σισέ. Και βρέθηκε σε μια περίοδο ανάμεσα στα δύο… θηρία. Τον Γάλλο και τον Μπεργκ, που ήρθε αργότερα. Ο Τοτσέ, πάντως, σε 61 συμμετοχές με το τριφύλλι στο στήθος, σημείωσε συνολικά 25 γκολ, αριθμός καθόλου άσχημος. Τα 17 απ’ αυτά τα πέτυχε σε 40 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Περίπου ένα γκολ ανά δύο παιχνίδια.

Τον Τοτσέ ακολούθησε ο Μάρκους Μπεργκ. Ο Σουηδός που μπορεί να μην κατέκτησε πρωτάθλημα στα τέσσερα χρόνια που βρέθηκε στη χώρα μας (πήρε ένα Κύπελλο το 2014), αλλά δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τον κόσμο χάρη στα γκολ που σημείωσε.

Ο Μπεργκ έφυγε το καλοκαίρι του 2017 για την Αλ Αΐν, με τον Παναθηναϊκό να φέρνει τον Αντρές Τσάβες. Μεταγραφή που έφερε ενθουσιασμό στον κόσμο, αλλά γρήγορα όλοι κατάλαβαν πως με τον Αργεντινό όχι μόνο δεν θα ξεχάσουν τον Μπεργκ, αλλά θα τον αναπολούν σε κάθε αγώνα. Ο Τσάβες αποχώρησε στο… τετράμηνο, έχοντας 8 συμμετοχές και δύο γκολ και ο Παναθηναϊκός ξέμεινε από επιθετικούς.

Ο Μακέντα είναι ο έκτος κατά σειρά ξένος επιθετικός που έρχεται την τελευταία δεκαετία για τη θέση του «εννιαριού». Σίγουρα δεν αποτελεί ένα… κράμα Σισέ – Μπεργκ, αλλά σίγουρα δεν είναι… Ροντρίγκο Σόουζα. Ο Παναθηναϊκός αποφασίζει ξανά να εμπιστευτεί ξένο ποδοσφαιριστή για το σκοράρισμα, όπως συστηματικά κάνει τα τελευταία χρόνια.