Η χθεσινή συνέντευξη Τύπου του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη ανέδειξε τη δυνατότητα που έχουν οι εκπρόσωποι κάθε εξουσιαστικού συστήματος στη χώρα να αποφεύγουν τη λογοδοσία. Ιδίως στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, αυτή η δυνατότητα έχει γίνει επιστήμη, ιδίως μάλιστα αν συνδυαστεί με την προχθεσινή αυταρχική επιλογή της κριτικής που δεν του αρέσει, ιδίως της κριτικής πολιτών που διαδηλώνουν. Η έκθεση πολιτών σε κίνδυνο, στο συλλαλητήριο για το όνομα της Μακεδονίας, με την ανοχή στην αντισυγκέντρωση των δήθεν αναρχικών, ήταν απαράδεκτη. Δημοκρατική υποχρέωση των κυβερνήσεων είναι να προστατεύουν ακόμα και όσους διαφωνούν. Πρωτίστως.
Επειτα απ’ αυτά, η χθεσινή συνέντευξη Τύπου Τσίπρα ήταν μια θλιβερή παράσταση, όπου καμιά εκατοστή έλληνες δημοσιογράφοι χρησιμοποιήθηκαν ως ωραίο ντεκόρ σε μια τελετή αυτοπροβολής του αρχηγού. Αφενός, πολλοί από τους επαγγελματίες της ενημέρωσης αποφάσισαν να αυτοακυρωθούν κάνοντας δημόσιες σχέσεις. Αφετέρου, η διαδικασία που είχε επιλεγεί ακύρωσε όσους θεωρούν επαγγελματική υποχρέωσή τους να ρωτάνε και να απαιτούν απαντήσεις, αφού ο λόγος ειδικά σε μεγάλα ΜΜΕ που ασκούν κριτική είτε δόθηκε αργά είτε δεν δόθηκε. Κουράστηκε ο Πρωθυπουργός να μετατρέψει μια υποτιθέμενη τελετή της διαφάνειας σε βαρετή γραφικότητα, αλλά τα κατάφερε.
Λέγεται ότι το σύστημα εξουδετέρωσης των ενοχλητικών ερωτήσεων δεν είναι καινοτομία του Τσίπρα, ότι χρησιμοποιείται από κάθε εξουσιαστικό σύστημα στη χώρα. Ο Σαμαράς δεν ακολουθούσε την ίδια διαδικασία;
Ο Σαμαράς δεν υπονόμευσε τη δυνατότητα του Τύπου να κάνει ανεμπόδιστα τη δουλειά του, ούτε όταν κάνει αντιπολίτευση. Με τον Τσίπρα, όμως, συμβαίνει το αντίθετο: ο Τύπος που ειδικά ασκεί αντιπολίτευση υπονομεύεται, συκοφαντείται, διαβάλλεται. Η κυβέρνηση συχνά τον μποϊκοτάρει, προβάλλοντάς τον ως εχθρό της δημοκρατίας – λες και η δημοκρατία ταυτίζεται με τον Τζανακόπουλο και τον Παππά. Τη δύσκολη ώρα, όμως, τα κυβερνητικά στελέχη προτιμούν να μιλούν σε «φιλικά» περιβάλλοντα, με «φιλικούς» δημοσιογράφους – όπως συνέβη τις προάλλες με την υφυπουργό ΜΑΚ-ΘΡΑΚ, Κατερίνα Νοτοπούλου.
Το αποτέλεσμα; Προπαγανδιστικοί μονόλογοι. Ερωτήθηκε και ξαναερωτήθηκε χθες ο Πρωθυπουργός για το Μάτι, για το Θέατρο της Δευτέρας που έπαιξε και ο ίδιος το βράδυ της φονικής πυρκαγιάς, και για τις κυβερνητικές ευθύνες. Τι απάντησε; Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Ετσι θα πορευτεί η κυβέρνηση. Αποφεύγοντας ή και ενοχοποιώντας τις ενοχλητικές ερωτήσεις. Υποχρέωση της δημοσιογραφίας είναι να τις θέτει – και όταν χρειάζεται να δίνει εκείνη τις απαντήσεις που αποφεύγουν οι κυβερνώντες. Αυτό είναι η δημοκρατία.