«Είχα αρχίσει να γράφω μουσική από το 1965. Σιγά σιγά έγραψα και τραγούδια, αλλά και τα πρώτα σχεδιαγράμματα έργων που άρχισαν να πληθαίνουν. Η μελοποίηση στίχων ήταν μονόδρομος για μένα. Αλλά ταυτοχρόνως βασανιστικές ερωτήσεις δεν έβρισκαν τις απαντήσεις τους. Ανατρέχοντας στα ημερολόγια που κρατούσα εκείνη την εποχή ένας εφιάλτης με κυνηγούσε καθημερινά. Ως γνήσιο τέκνο της πρωτοπορίας έπρεπε ο ήχος μου να μη θυμίζει τίποτα από το παρελθόν, συνεπώς ως νέος αριστερός ήθελα την επικοινωνία με τον κόσμο. Πώς θα μπορούσα να συνδυάσω αυτά τα δύο; Και ακριβώς τότε μπαίνει στη ζωή μου ο Γιάννης Ρίτσος… Αρχισα να τον επισκέπτομαι σπίτι του – είχε μόλις γυρίσει από την εξορία, του έδειχνα τις παρτιτούρες μου, του εξηγούσα…». Αυτό είναι μέρος από την αφήγηση του Θάνου Μικρούτσικου για τη γέννηση του έργου «Καντάτα για την Μακρόνησο – Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη» που εκδόθηκε πριν από 42 χρόνια, με ερμηνεύτρια τη Μαρία Δημητριάδη (ενώ συμμετείχαν οι Σάκης Μπουλάς, Γιώργος Κιμούλης και Γιάννης Ζουγανέλης). Ακολούθησε μια μεγάλη συναυλία στο Σπόρτιγκ στην Αθήνα, έπειτα η ίδια παράσταση πήγε στην Λαϊκή Οπερα του Βερολίνου το 1981, στη Βιέννη το 1982 και στην Οπερα της Γλασκώβης.

Χθες παρουσιάστηκε μια νέα έκδοση του βιβλίου – CD αφιερωμένη στα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ. Ο Μικρούτσικος δούλεψε εκ νέου το έργο του μέσα στο οποίο, όπως τόνισε, είχε επιχειρήσει τότε να ενώσει δύο μουσικούς κόσμους: «Αυτόν της σύγχρονης μουσικής με έγχορδα, δύο πιάνα και παρτιτούρα εκφερόμενη από ηθοποιούς (…), ο άλλος ήταν φυσικά το τραγούδι με τη μοναδική ως ιέρεια αρχαίας τραγωδίας Μαρία Δημητριάδη». Αυτή η διαδικασία της έκδοσης όπως τόνισε ήταν «η ψυχική ανάταση που τόσο πολύ χρειαζόμουν αυτή την περίοδο, μου έδωσε δύναμη για τη συνέχεια».

Ο δημιουργός ευχαρίστησε τους ερμηνευτές της καινούργιας έκδοσης Ρίτα Αντωνοπούλου και Κώστα Θωμαΐδη, δήλωσε ότι είναι οριστικά ΚΚΕ και προέτρεψε μέσα από τα γραπτά, της δημόσιες παρεμβάσεις και την τέχνη να «ξανακάνουμε γοητευτική την εικόνα του κόσμου που θέλουμε τελικά να πάμε».