Τίποτε δεν περιγράφει καλύτερα την επόμενη μέρα όσο το tweet του πρώην πρωθυπουργού Καρλ Μπιλντ: «Η Σουηδία έγινε μια ευρωπαϊκή χώρα όπως όλες οι άλλες». Μια χώρα, δηλαδή, όπου Ακρα Δεξιά βλέπει τις δυνάμεις της να ενισχύονται και τα παραδοσιακά κόμματα, οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Συντηρητικοί, βλέπουν τις δικές τους να συρρικνώνονται. Ακόμη κι αν οι προχθεσινές κάλπες δεν γέννησαν το τέρας που έβλεπαν οι δημοσκοπήσεις, δηλαδή την Ακρα Δεξιά δεύτερο κόμμα, γέννησαν έναν εφιάλτη: οι ξενοφοβικοί Σουηδοί Δημοκράτες διεκδικούν από τη νύχτα της Κυριακής τον ρόλο του ρυθμιστή της σουηδικής πολιτικής ζωής. Κι αν κανένα κόμμα δεν δεχτεί να συνεργαστεί μαζί τους για τον σχηματισμό κυβέρνησης, όπως ευελπιστούν οι ίδιοι, τότε οι Σουηδοί Δημοκράτες θα αναλάβουν τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο γρίφος της επόμενης ημέρας έχει ως εξής: το κεντροαριστερό μπλοκ (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και αριστερά κόμματα) έκοψε πρώτο το νήμα με 40,6%. Η κεντροδεξιά συμμαχία ήρθε δεύτερη με μια διαφορά της τάξης του 0,3%. Και οι Σουηδοί Δημοκράτες κατέλαβαν την τρίτη θέση με 17,6%, κερδίζοντας πέντε μονάδες επιπλέον σε σχέση με τις εκλογές του 2014. Αυτό σημαίνει πως η Ακρα Δεξιά κατέγραψε στις προχθεσινές εκλογές τα μεγαλύτερα κέρδη σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο κόμμα, χωρίς πάντως να «πιάσει» εκείνο το 20% ή ακόμη και 30% που ο ηγέτης του κόμματος Γίμι Οκεσόν προέβλεπε. «Οι περισσότερες προβλέψεις έλεγαν ότι οι Σουηδοί Δημοκράτες θα κατακτούσαν τη δεύτερη θέση. Αλλά η προαναγγελθείσα έκρηξη δεν σημειώθηκε» σχολίαζε η φιλελεύθερη εφημερίδα «Εξπρέσεν» στο κύριο άρθρο της. «Η Σουηδία βρίσκεται σε πιο σταθερό έδαφος απ’ όσο θα φοβόταν κανείς πριν από τις εκλογές» συμπλήρωνε.

Ο μοναδικός τρόπος πάντως για να εξασφαλιστεί το σταθερό έδαφος φαίνεται να είναι ο μεγάλος συνασπισμός. Τα δύο μπλοκ, Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά, κερδίζουν από 144 και 143 έδρες αντίστοιχα, δηλαδή πολύ λιγότερες από τις 175 έδρες που απαιτείται για την πλειοψηφία. Η μόνη λύση επομένως είναι ένας μεγάλος συνασπισμός, για τη συγκρότηση του οποίου όμως θα απαιτηθούν διαπραγματεύσεις πολλών εβδομάδων ανάμεσα στις δύο πλευρές. Και οι Σουηδοί Δημοκράτες στη θέση της μοναδικής αντιπολίτευσης; «Από μία άποψη είμαστε χαρούμενοι για το γεγονός ότι οι Σουηδοί Δημοκράτες δεν αύξησαν ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις τους» σχολιάζει ο βουλευτής του Φιλελεύθερου Κόμματος Αλαν Ουίντμαν. «Οσο περισσότερο αύξαναν τις δυνάμεις τους τόσο μεγαλύτερη θα ήταν η πίεση στα άλλα κόμματα».

Πώς όμως έφτασε η Σουηδία, αυτή «η ανθρωπιστική υπερδύναμη», φάρος της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, παράδεισος του κράτους πρόνοιας και σύμβολο της ανοχής, σε αυτό το σημείο; Η βασική ερμηνεία βρίσκεται στον αριθμό των μεταναστών που δέχθηκε η χώρα: οι 163.000 μετανάστες που βρήκαν μια νέα πατρίδα εκεί μετέτρεψαν τη Σουηδία στη χώρα που έχει δεχθεί το μεγαλύτερο σε μέγεθος ξένο στοιχείο σε σχέση με τα 10 εκατομμύρια των κατοίκων της. Από την άλλη πλευρά, λένε οι αναλυτές, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, η πολιτική δύναμη που κυβέρνησε επί δεκαετίες τη χώρα δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις με τις οποίες βρέθηκαν αντιμέτωποι οι χαμένοι της παγκοσμιοποίησης. Και κάπως έτσι, «η Σουηδία έγινε μια ευρωπαϊκή χώρα όπως όλες οι άλλες».