Η ικανότητα με τη φιλοδοξία είναι δύο έννοιες που, αν φλερτάρουν μεταξύ τους, μπορούν να οδηγήσουν σε έναν ιδανικό γάμο, αλλά επίσης στην καταστροφή. Το «θέλω» δεν σημαίνει απαραίτητα πως «μπορώ», όπως και το αντίθετο. Μέσα σε αυτή την αμφιδρομικότητα κρύβεται η αλήθεια του ανθρώπου από τότε που σήκωσε τα χέρια του από το έδαφος.

Το βράδυ της Τρίτης η Ισπανία σκεπάστηκε με ένα πέπλο απογοήτευσης και θλίψης. Η εθνική ομάδα της χώρας μόλις είχε συντρίψει με 6-0 τη φιναλίστ του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου Κροατία. Είχε προηγηθεί η νίκη με 2-1 στο Γουέμπλεϊ επί της Αγγλίας, η οποία είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά στην ίδια διοργάνωση.

Κανονικά οι Ισπανοί θα έπρεπε να χαίρονται. Φευ. Σε δύο μήνες δεν μπορεί να άλλαξε τόσο η Ισπανία, ούτε να χειροτέρεψε αντίστοιχα η Κροατία.

Αυτό που άλλαξε είναι ο τιμονιέρης στην καλύτερη ομάδα του κόσμου.

Οταν, παραμονή του Μουντιάλ της Ρωσίας, ξέσπασε η κρίση στην ισπανική ομάδα λόγω της δημοσιοποίησης της συμφωνίας του προπονητή της Γιουλέν Λοπετέγκι με τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Λουίς Ρουμπιάλες ρώτησε τον Φερνάντο Ιέρο: «Μπορείς να αναλάβεις την ομάδα στο Μουντιάλ;».

Η απάντησή του πρώην άσου ήταν η εξής: «Δεν μπορώ να χάσω μια τέτοια ευκαιρία».

Δεν σκέφτηκε αν είχε τις ικανότητες να τεθεί επικεφαλής των Φούριας Ρόχας, αλλά προτίμησε να βάλει στη ζυγαριά την προσωπική του φιλοδοξία. Θα είπε «αν χάσω, κανείς δεν θα μου πει τίποτα. Αν νικήσω, θα γίνω ήρωας». Ο εγωισμός τυφλώνει τους ανθρώπους και δεν μπορούν να δουν πως ένα γαϊδούρι, όσο σκληρά και να δουλεύει, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει άλογο κούρσας.

Στο ποδόσφαιρο η τύφλωση οδηγεί σε απώλεια τίτλων. Σε άλλα κουτάκια της ζωής, η αυταρέσκεια και ο ναρκισσισμός που πηγάζουν από την προσφερόμενη δύναμη μπορεί να οδηγήσουν στον όλεθρο αν δεν συνοδεύονται από την αυτογνωσία.