Αν κάποιος πει ότι ένιωσε έκπληξη για το ατυχές αποτέλεσμα της εθνικής ομάδας στην Ουγγαρία ή ποδόσφαιρο δεν ξέρει ή λέει ψέματα. Ιστορικά είναι πολύ δύσκολο για την Εθνική μας να κάνει δύο συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες σε πέντε μέρες, ειδικά αν έχει κερδίσει το πρώτο ματς. Τα μυαλά παίρνουν αέρα, όσοι συνοδεύουν την αποστολή δεν βοηθούν τον προπονητή και τους παίκτες να συγκεντρωθούν (ειδικά αν όλοι διαμένουν στα ίδια ξενοδοχεία…), είναι πανεύκολο να υπάρξει κανένας καβγάς που να χαλάσει την ατμόσφαιρα – αλλά κι αυτό να μη συμβεί, αρκεί λίγος εκνευρισμός για να χαλάσει το κλίμα. Στην Εθνική Ελλάδας η διάθεση έπαιζε πάντα μεγαλύτερο ρόλο από τη φόρμα των παικτών. Βέβαια μερικές φορές δεν αρκεί ούτε αυτή.

Ταλίν

Ο βασικός λόγος της ήττας στη Βουδαπέστη είναι η νίκη στο Ταλίν. Οπως συχνά συμβαίνει στην Εθνική (και όχι μόνο…), οι νίκες δεν δημιουργούν προβληματισμό για την εμφάνιση, ακόμα κι αν αυτή είναι μετριότατη. Και όταν η ομάδα καταλαβαίνει πως κάτι έκανε λάθος, τρέχει και δεν φτάνει.

Πρόβλημα

Κάποιος θα πει ότι ο Μίχαελ Σκίμπε προβληματίστηκε και μετά το ματς του Ταλίν έκανε αλλαγές: δεν το νομίζω. Ο Γερμανός είχε απλά ένα πρόβλημα: αυτό του Μήτρογλου που βγήκε από το γήπεδο το Σάββατο κουτσαίνοντας. Επειδή πίστευε ότι στο τιμωρημένο γήπεδο το ματς θα είναι μάλλον εύκολο, άφησε στον Μήτρογλου στον πάγκο και ξεκίνησε τον Δώνη ως φορ. Επειδή αυτός είναι πιο κοντός, χρησιμοποίησε τον Χριστοδουλόπουλο για να δώσει λίγο ύψος στην ομάδα – αν ο Μήτρογλου ήταν καλά η μόνη αλλαγή που θα έκανε θα ήταν αυτή του Λυκογιάννη με τον Τζαβέλλα, που δυστυχώς αποδείχτηκε λάθος. Οι δύο παίκτες έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, αλλά στη Βουδαπέστη ήταν πιο χρήσιμο το νεύρο του Λυκογιάννη από την εμπειρία του Τζαβέλλα. Οι Ούγγροι χτύπησαν στα αριστερά και πέτυχαν δύο πανέμορφα γκολ υποχρεώνοντας τον Γερμανό να κάνει δύο αλλαγές στο ημίχρονο. Η ομάδα κάπως βελτιώθηκε στην επανάληψη, αλλά όταν πρέπει να ανοίξεις την κλειστή άμυνα κάποιου γηπεδούχου, (και, μεταξύ μας, δεν έχεις και πολλούς τρόπους…), όλα γίνονται ξαφνικά δύσκολα, όση όρεξη κι αν έχει ο φορμαρισμένος Φορτούνης. Η Εθνική δεν βρήκε το γκολ της ισοφάρισης κι ο όμιλος έγινε ξαφνικά δύσκολος. Οι Φινλανδοί πέτυχαν και δεύτερη νίκη και θα έρθουύν στην Ελλάδα σε ένα δίμηνο για να πάρουν μια ισοπαλία που θα τους δώσει σημαντικό αβαντάζ. Κι αν στην ΕΠΟ έχουν την καταπληκτική ιδέα να βάλουν την ομάδα να παίξει πάλι στο ΟΑΚΑ, θα είναι σαν η Εθνική μας να παίξει το πιο κρίσιμο παιγνίδι της σε ουδέτερο γήπεδο.

Δηλώσεις

Να πω την αλήθεια, περισσότερο κι από το κοουτσάρισμα του Σκίμπε με τρόμαξαν λίγο οι δηλώσεις του. «Δεν τα πήγαμε καλά στο πρώτο εικοσάλεπτο. Μετά επανήλθαμε κάπως, αλλά δεν σταθήκαμε στο ύψος της περίστασης. Ειδικά με τα σερί σουτ στο 2-1, λίγο πριν βγει το πρώτο μέρος. Είμαστε λυπημένοι με την ήττα. Δείξαμε καλά στοιχεία, αλλά αν στο ποδόσφαιρο δεν κάνεις γκολ τις ευκαιρίες σου, δεν μπορείς να κερδίσεις» είπε. Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα τίποτα! Αν δεν σταθήκαμε στο ύψος της περίστασης, πού κολλάει το «αν στο ποδόσφαιρο δεν βάλεις γκολ δεν μπορείς να κερδίσεις»; Ο Σκίμπε μοιάζει στρεσαρισμένος. Είναι λογικό. Η νίκη θα βοηθούσε να ξεχαστεί ο αποκλεισμός από το Μουντιάλ της Ρωσίας. Ενα άσχημο αποτέλεσμα ακόμα μπορεί να βγάλει στο φως διάφορες γκρίνιες και δεν αναφέρομαι σε γκρίνιες παικτών. Οι παράγοντες στο ελληνικό ποδόσφαιρο γκρινιάζουν πάντα χειρότερα από τους ποδοσφαιριστές.

Θύμωσε

Τουλάχιστον οι παίκτες που μίλησαν εξήγησαν τι έγινε πολύ καλά. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος είπε ότι θύμωσε στη φάση του δεύτερου γκολ των Ούγγρων γιατί είναι ανεπίτρεπτο να αφήνεις έναν αντίπαλο να σουτάρει πέντε φορές στην ίδια φάση – προφανώς έχει δίκιο. Κι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος δήλωσε πως το πιο μεγάλο πρόβλημα ήταν τα κενά διαστήματα που είχε η ομάδα, ακόμα κι όταν κατάφερε να κάνει κατοχή μπάλας. Οταν οι παίκτες έχουν πιο καθαρό μυαλό από τον κόουτς, κάτι δεν πάει καλά.

Κροάτες

Οπως κάτι δεν πάει καλά και στους πρωταγωνιστές του Μουντιάλ Κροάτες που την Τρίτη το βράδυ δέχτηκαν έξι γκολ από την Ισπανία: η νίκη των Ισπανών δεν αποτελεί έκπληξη, το σκορ του αγώνα όμως άφησε όλο τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Κανείς δεν περίμενε ότι η δευτεραθλήτρια κόσμου Κροατία θα μπορούσε να γνωρίσει τέτοιο διασυρμό. «Η Ισπανία είναι πάντα Ισπανία, αλλά εμείς δεν φτάσαμε καθόλου στο επίπεδο που θα έπρεπε να είμαστε. Είχαμε δύο ή τρεις ευκαιρίες για γκολ και δεν σκοράραμε, αλλά μετά το πρώτο γκολ της Ισπανίας τεμπελιάσαμε (!) με αποτέλεσμα να δώσουμε την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να μας τιμωρήσουν» είπε ο Λούκα Μόντριτς στο τέλος του ματς, αλλά δεν νομίζω ότι είναι αυτή η εξήγηση του διασυρμού. Ούτε φταίει τόσο ότι οι Κροάτες είχαν σε σχέση με το Μουντιάλ τρεις διαφορετικούς παίκτες στη βασική σύνθεσή τους.

Ψηλά

Νομίζω συνέβη κάτι απλό: οι Κροάτες δεν έχουν καταλάβει πόσο ψηλά στην εκτίμηση όλων βρίσκονται μετά τα όσα έκαναν στη Ρωσία το περασμένο καλοκαίρι. Πλέον όλες οι ομάδες τούς αντιμετωπίζουν σαν δευτεραθλητές κόσμου – δίνουν δηλαδή ό,τι έχουν όταν τους συναντάνε. Το ίδιο κάνουν και όσοι παίζουν φυσικά με τους Γάλλους, αλλά η ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάν είναι πιο ώριμη και σε τελική ανάλυση στη Ρωσία κέρδισε γιατί έπιασε τα στάνταρ της: οι Κροάτες έκαναν υπέρβαση! Το κακό για αυτούς είναι ότι δεν έχουν καταλάβει ότι για τον όποιο αντίπαλο το να κάνει αποτέλεσμα μαζί τους αποτελεί τιμή. Το να τους συντρίψει είναι αγωνιστικό παράσημο!

Κατενάτσιο

Είχε συμβεί και με την Εθνική Ελλάδας του Οτο Ρεχάγκελ μετά την κατάκτηση του Euro. Οι Αλβανοί είχαν αντιμετωπίσει την πρωταθλήτρια Ευρώπης στα Τίρανα σε κατάσταση γενικής επιστράτευσης: μας είχαν κερδίσει και 2-1. Οι Τούρκοι στο Καραϊσκάκη για να πάρουν μια ισοπαλία είχαν παίξει ένα απερίγραπτο κατενάτσιο. Οι Αγγλοι σε ένα ασήμαντο φιλικό ματς είχαν βάλει στην ομάδα του Οτο τέσσερα γκολ με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Κράουτς. Ολοι έπαιζαν τον πρώτο τουλάχιστον χρόνο εναντίον της Εθνικής μας με το μαχαίρι στα δόντια. Μετά τον αποκλεισμό της ομάδας από το Μουντιάλ της Γερμανίας όλοι ηρέμησαν. Το ίδιο θα γίνει αργά ή γρήγορα και με τους Κροάτες. Θα ξεχάσουν όλοι τα καταπληκτικά τους αποτελέσματα και θα ξαναρχίσουν να τους αντιμετωπίζουν σαν κανονική ομάδα. Κι όχι σαν εξωγήινους που ένα καλοκαίρι τρέλαναν τον κόσμο…