Ο Μίχαελ Σκίμπε δοκίμασε ενδιαφέροντα πράγματα στους αγώνες με την Εσθονία και την Ουγγαρία. Φυσικά, για τις όποιες αλλαγές επιχειρεί, που έχουν φόντο στην επόμενη ημέρα της Εθνικής, χρειάζεται χρόνος. Κυρίως όμως παίκτες για να υπηρετούν το πλάνο που έχει στο μυαλό του. Για παράδειγμα, καλή η διάθεση να αγωνιστούμε με δύο ή και τρία «δεκάρια» και πάντα με τον υπερφορμαρισμένο Φορτούνη στο αρχικό σχήμα. Ωστόσο, το όλο σκεπτικό πάσχει υπερβολικά, γιατί οι καλλιτέχνες του κέντρου δεν έχουν κανέναν να τροφοδοτήσουν: πολύ απλά λείπει ο σέντερ φορ. Δεν έχουμε επιθετικό αν λείπει ο Μήτρογλου και αυτό είναι ένα συνολικό θέμα για το εγχώριο ποδόσφαιρο.

Ο έλληνας επιθετικός είναι πλέον 30 ετών, έχει μια διαδρομή πίσω του και χωρίς να είναι ο σούπερ παίκτης, ουδείς αμφισβητεί ότι βρίσκεται πρώτος στην ιεραρχία των στράικερ. Αλλωστε, παίζει χωρίς αντίπαλο! Πίσω του δεν βλέπουμε κάποιον ικανό να του πάρει τα σκήπτρα, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Δεν πρέπει να ξεχνάμε μάλιστα ότι οι ισχυρές ομάδες του πρωταθλήματός μας βαζίζονται σε αλλοδαπούς άσους: ο Ολυμπιακός έχει τον Γκερέρο, η ΑΕΚ ποντάρει στον Λιβάγια (και μόλις πριν από λίγους μήνες στον Αραούχο), ο ΠΑΟΚ διαθέτει τον Πρίγιοβιτς, ενώ και ο Παναθηναϊκός κράτησε τη μεταγραφή που μπορούσε να κάνει παίρνοντας τον ιταλό φορ Μακέντα.

Είναι θέμα ταλέντου; ‘Η μήπως χρειάζεται ειδική εκπαίδευση; Αρχικά, πρέπει να σταθούμε στο πρώτο. Ο επιθετικός απαιτείται να διαθέτει έμφυτα ορισμένα στοιχεία που θα τον οδηγήσουν στο «κουτί» και θα τον κάνουν πολύτιμο για την ομάδα. Η έφεση στο σκοράρισμα είναι το ένα. Αλλά όχι το μόνο. Τα άλλα δουλεύονται. Αλλά στην Ελλάδα φροντίζουμε να βγάζουμε κυρίως αμυντικούς, πολύ απλά γιατί η εκπαίδευσή τους είναι ευκολότερη. Στην επίθεση χρειάζονται συνεργασίες, αυτοματισμοί, καθοδήγηση, ένταξη στο σύνολο και εκμάθηση σωστών κινήσεων. Τα κάνουν όλα αυτά οι έλληνες προπονητές; Μπορούν να διδάξουν τους υποψήφιους κυνηγούς από την πολύ μικρή ηλικία; Δεν είμαστε και τόσο βέβαιοι. Με αποτέλεσμα να υφίσταται λειψανδρία στη θέση, να μην έχουμε γκάμα επιθετικών και ο Σκίμπε (και ο κάθε τεχνικός) να περιμένει τον Μήτρογλου (και τον κάθε Μήτρογλου). Ασφαλώς, δεν πρέπει να παραλείψει να εξετάσει ο οποιοσδήποτε και το στοιχείο της προσπάθειας για ατομική βελτίωση. Αυτό, όμως, αφορά τον κάθε παίκτη προσωπικά. Οφείλει να το κάνει αν θέλει να σταθεί σε υψηλό επίπεδο. Τα υπόλοιπα σχετίζονται με το ταλέντο και την εκπαίδευση. Και εδώ αξίζει να δούμε το πώς και το γιατί δεν έχουμε μεγάλη δεξαμενή. Ωστε να δώσουμε στον επόμενο, μετά τον γερμανό προπονητή, αυξημένη δυνατότητα επιλογών.