Αν μη τι άλλο, ένα πράγμα που είχε να καμαρώνει – επί των ημερών του – ο Μίχαελ Σκίμπε ήταν ότι η Εθνική έμενε αήττητη τουλάχιστον στη φάση των ομίλων, εκτός έδρας.

Κάτι που το απώλεσε πολύ νωρίς στους αγώνες του Νations Cup σε μια έδρα – εκκλησία (κεκλεισμένων των θυρών) και απέναντι σε μια ομάδα (Ουγγαρία) που δεν είχε σαφώς την ποιότητα του Βελγίου, αλλά ούτε καν τη δύναμη και τη σκληράδα της Βοσνίας, από τα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, πριν από λίγους μήνες.

Εκεί, κόντρα στους Κόκκινους Διαβόλους του Βελγίου, η Εθνική ισοφαρίστηκε στο φινάλε (Λουκάκου 89′) για να μείνει τελικά στο 1-1 στις Βρυξέλλες (μετά το γκολ του Μήτρογλου που είχε ανοίξει το σκορ στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου).

Στο καμίνι της Ζένιτσα στη Βοσνία μάλλον οι γηπεδούχοι έμειναν ευχαριστημένοι με το 0-0, καθώς το πλασέ του Πέτρου Μάνταλου δεν βρήκε – για λίγο – στόχο στο 82′, στην πιο κλασική ευκαιρία. Ακόμα και στην αγαπημένη Λευκωσία, η Κύπρος μας έβαλε δύσκολα, αλλά η Εθνική επικράτησε (2-1) με ανατροπή σε παιχνίδι που και με ισοπαλία βάζαμε σε κίνδυνο τη δεύτερη θέση και τα μπαράζ. Από την Εσθονία το πέρασμα ήταν άνετο (2-0), ενώ κόντρα στο αδύναμο Γιβραλτάρ το 4-1 μάλλον ήταν κολακευτικό για τους αντιπάλους μας.

Η μόνη ήττα εκτός έδρας στα προκριματικά προς το Μουντιάλ της Ρωσίας ήρθε από τη μετέπειτα φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου Κροατία (4-1) στα μπαράζ, σε έναν αγώνα όπου έγιναν μαζεμένα όλα τα προσωπικά λάθη των παικτών.

Και όμως, εντός έδρας το συγκρότημα του Μίχαελ Σκίμπε τα είχε βρει μπαστούνια και καλά με το (3ο στο Μουντιάλ που ακολούθησε) Βέλγιο, όπου παρά την ήττα με 2-1 κάναμε την καλύτερή μας εμφάνιση στα προκριματικά.

Με την Εσθονία (0-0) ήταν μακράν η χειρότερη εμφάνιση επί εποχής του γερμανού τεχνικού, ενώ με τη Βοσνία χρειάστηκε η φωτοβολίδα του Γιώργου Τζαβέλλα στο 5ο λεπτό των καθυστερήσεων για να αποφύγουμε μια οδυνηρή ήττα και με το τελικό 1-1 να κρατήσουμε το προβάδισμα για τη δεύτερη θέση και τα μπαράζ.

Ακόμα και με την Κύπρο στο άνετο 2-0 η εικόνα μας δεν ήταν το ίδιο καλή όπως στα εκτός έδρας παιχνίδια.

Στον ύπνο

Και αυτό διότι εντός έδρας συνήθως πρέπει να «φτιάξουμε» εμείς παιχνίδι και όχι να περιμένουμε τους αντιπάλους για να χτυπήσουμε στην κόντρα που είναι το φόρτε μας. Ετσι οι Ούγγροι μάς έπιασαν στον ύπνο, μετατρέποντας το δικό τους μειονέκτημα (χωρίς θεατές το γήπεδο) σε πλεονέκτημα και κάνοντας εμάς να φανούμε σαν να παίζουμε εντός έδρας.

Μόλις μάλιστα προηγήθηκαν (ενώ θα μπορούσαμε να το είχαμε κάνει εμείς με την εξαιρετική προσπάθεια του κορυφαίου μας παίκτη του Κώστα Φορτούνη) γύρισαν πίσω, μας περίμεναν και επιστράτευσαν, είναι αλήθεια, αρκετές φορές το σκληρό παιχνίδι.

Ομως το δικαίωμα τους το έδωσε η ομάδα του Μίχαελ Σκίμπε που σπατάλησε πάνω από μισή ντουζίνα κλασικών ευκαιριών για το 1-2 μέχρι το ημίχρονο και επηρεασμένη ίσως από το… άνοιγμα των σχολείων, είχε αμυντική συμπεριφορά που δεν βλέπεις ούτε σε παιδιά του Δημοτικού στο νικητήριο γκολ των Ούγγρων στο φινάλε του ημιχρόνου.

Εκεί που έμοιαζε να μας παίζουν κορόιδο με αλλεπάλληλα σουτ (έξι συνολικά, από τα οποία τα τρία έβγαλε ο Βασίλης Μπάρκας με τις δύο να είναι εξαιρετικές) και να παίρνουν τα ριμπάουντ λες και δεν υπήρχαν αντίπαλοι στην άμυνα και λογικά ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ομολόγησε ότι τσαντίστηκε στο συγκεκριμένο γκολ από τον τρόπο που το δέχτηκε η Εθνική μας.

Ο Μίχαελ Σκίμπε έχει – αναλογικά – καλύτερο υλικό από ό,τι στην προκριματική φάση του Μουντιάλ του 2018, με έξτρα πλεονέκτημα ότι έχει τους παίκτες της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ στην καλύτερη ψυχολογική τους κατάσταση ύστερα από μια εξαιρετική χρονιά με την κατάκτηση πρωταθλήματος και Κυπέλλου αντίστοιχα και καλές εμφανίσεις στην Ευρώπη.

Εχει παράλληλα τον καλύτερο – ίσως – Κώστα Φορτούνη της καριέρας τού άσου του Ολυμπιακού, έναν ιδιαίτερα φορμαρισμένο Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο που συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα από την περσινή εκπληκτική χρονιά, αλλά και έναν καθαρόαιμο επιθετικό – φωτιά όπως ο Κώστας Μήτρογλου, που όταν είναι στον αγώνα η αντίπαλη άμυνα τον αισθάνεται και δυσκολεύεται αρκετά στο μαρκάρισμά του.

Το τέρμα

Παράλληλα διαθέτει εξαιρετικές επιλογές για την κομβική θέση του τερματοφύλακα (με τον Βασίλη Μπάρκα δικαίως να έχει αυτή τη στιγμή τον πρώτο λόγο) και όπως έχει ο ίδιος πει και πράττει σωστά, καλεί σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια τους πιο φορμαρισμένους παίκτες όπως τους βλέπει με τις ομάδες τους.

Συνεπώς είναι αποκλειστικά ευθύνη του ομοσπονδιακού προπονητή στο επόμενο δίμηνο να βρει το κατάλληλο σχήμα, να μπορέσει να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα των παικτών του στην επίθεση και να τους πείσει ότι πρέπει να μπαίνουν και να «δαγκώνουν» σχεδόν σε όλο το παιχνίδι και όχι να έχουν τόσο μεγάλα κενά διαστήματα.

Αν χαθεί αυτή η πρωτιά, κάτι που ακόμα και τώρα είναι δύσκολο να συμβεί, θα πρόκειται για παταγώδη αποτυχία την οποία θα χρεωθεί αποκλειστικά ο Μίχαελ Σκίμπε που έχει και το μαχαίρι και το καρπούζι.