Ακούγεται ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ή, στην καλύτερη, ως μια ωραία ιστορία πολιτικού περιεχομένου από αυτές που διακινούνται κατά κόρον στα πολιτικοδημοσιογραφικά γραφεία σε περιόδους κατά τις οποίες η πολιτική ζωή μοιάζει στάσιμη. Ακούγεται και διακινείται. Τι; Οτι ο πρόεδρος Αλέξης είναι έτοιμος, λέει, να τα βροντήξει. Να πάρει το καπελάκι του και να φύγει. Οχι από τη χώρα, αλλά από το κόμμα. Κατά τους «αφηγητές», ο πρόεδρος έχοντας καβαλήσει το γνωστό καλάμι, το οποίο συνήθως ιππεύουν οι ηγέτες, θεωρεί ότι «και χάρη τούς κάνει» των συριζαίων του 4% που ηγείται του κόμματος. Πολύ περισσότερο δε ότι αν δεν ήταν αυτός, την κυβέρνηση θα την έβλεπαν από τη γωνία Βασιλίσσης Σοφίας και Ηρώδου του Αττικού, και τα υπουργεία από τα πεζοδρόμια. Ως εκ τούτου, δεν γίνεται να τον πρήζουν κάθε τόσο, να του ασκούν κριτική και να τον τραβούν από το μανίκι γιατί έκανε αυτό και γιατί δεν έκανε εκείνο. Ή να διαβάζει προειδοποιήσεις, όπως αυτή η τελευταία των 53+, ότι δεν θα του επιτρέψουν να στραφεί στην Κεντροαριστερά και δεν θα κάνει αυτός το κόμμα ΠΑΣΟΚ επειδή έτσι του κάπνισε…
Καλά ώς εδώ; Πάμε παρακάτω…
Επιστημονική φαντασία ΙΙ
Κατά τους ίδιους «αφηγητές», ο πρόεδρος Αλέξης επεξεργάζεται από καιρό τη δημιουργία ενός «προοδευτικού δημοκρατικού μετώπου», το οποίο θα υπερβαίνει τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ και θα κινείται προς τα δεξιά του προκειμένου να επικαλύψει και τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Υποστηρίζουν δε ότι εδώ και καιρό έχει τις ευλογίες της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς και πως με τη διαμεσολάβηση παραγόντων της έχει προχωρημένες συζητήσεις με στελέχη του χώρου της Κεντροαριστεράς, με τα οποία επεξεργάζεται αυτό το πολιτικό πλαίσιο. Ενδεικτικά δε αναφέρεται ότι ο ανασχηματισμός του Αυγούστου είναι στην πραγματικότητα ένα «πρόπλασμα» του τι σκέφτεται να κάνει.
Και πως αν του βγει, με την έννοια αν καταφέρει να το σχηματοποιήσει, δεν αποκλείεται να εμφανιστεί στις προσεχείς εκλογές ως επικεφαλής αυτού του «μετώπου» και να δώσει στην αναμέτρηση με τη ΝουΔου τον χαρακτήρα σύγκρουσης της προόδου με τη συντήρηση, του φωτός με το σκότος (Μένιος, δηλαδή!). Αν πάλι τον προλάβουν οι εξελίξεις και καταφύγει σε εκλογές νωρίτερα απ’ όσο σχεδιάζει και δεν είναι έτοιμο το «μέτωπο», να το επιχειρήσει στις επόμενες εκλογές, που μπορεί να γίνουν ακόμη και μέσα στο 2020.
Αυτά κυκλοφορούν, αυτά μεταφέρω, ας τα έχει υπόψη του και ο κύριος Λάμπρου, ώστε την επόμενη φορά που θα επιχειρήσει να βάλει χέρι στον πρόεδρο για τις κεντροαριστερές στροφές που ρίχνει τελευταία, να ξέρει ότι μπορεί να ξημερώσει μια μέρα χωρίς τον πρόεδρο στο κόμμα…
Κοροϊδία
Μέχρι όμως να αποφασίσει ο πρόεδρος Αλέξης τι θα κάνει με το κόμμα του, που κάθε τόσο τον τραβάει από εδώ και από εκεί και του σπάει τα νεύρα, ας δούμε με λίγο πιο καθαρή ματιά τι είναι αυτή η πρεμούρα με την περικοπή των συντάξεων. Τι είναι αυτό δηλαδή το οποίο τον έχει κάνει να τρέχει και να μη φτάνει με το θέμα των συντάξεων, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, που έλεγαν παλιά και οι μεγάλοι δημοσιογράφοι, μόνος του το δημιούργησε. Εκείνος το διαπραγματεύθηκε, η κυβέρνησή του δηλαδή, εκείνος το αποδέχθηκε, εκείνος καλείται από τους δανειστές να το εφαρμόσει.
Συγγνώμη κιόλας, όταν το αποδεχόταν το μέτρο ως ένα από τα προαπαιτούμενα για να κλείσει η αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου, δεν γνώριζε τις επιπτώσεις; Τις γνώριζε. Αρα, τι μας λέει τώρα για τον αγώνα που κάνει προκειμένου να αποτρέψει αυτό για το οποίο και διαπραγματεύθηκε και συμφώνησε. Κάποιος κοροϊδεύει, κι αυτός δεν είμαστε εμείς οι πολίτες. Νομίζω…
Μυρίζει εκλογές
Επανέρχομαι: τι είναι αυτό που κάνει τον πρόεδρο Αλέξη και την κυβέρνησή του να επιζητούν per mare, per terra την αναστολή ή και την οριστική ματαίωση της υποχρέωσης εφαρμογής του μέτρου αυτού; Και μάλιστα μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο; Εμένα, παιδιά, αυτή η σπουδή μού μυρίζει εκλογές – δεν βλέπω για ποιο λόγο γίνεται όλος αυτός ο πανικός και με πονηρεύει ιδιαίτερα το γεγονός ότι όλη αυτή η προσπάθεια να μην περικοπούν οι συντάξεις έχει περιβληθεί με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνήθως «ντύνει» η κυβέρνηση, προκειμένου να κερδίσει κάτι επικοινωνιακά. Υπ’ αυτή την έννοια έχω την αίσθηση ότι το μυαλό του προέδρου Αλέξη το τριβελίζει η ιδέα ενός εκλογικού αιφνιδιασμού. Που μπορεί να επιχειρήσει ανά πάσα στιγμή, και μάλιστα πριν έρθει προς ψήφιση στη Βουλή η συμφωνία για το Σκοπιανό.
Αλλωστε, μπορεί να ψάχνεται για εκλογές και επί του συγκεκριμένου: κάνω τώρα εκλογές, τις χάνω όσο λιγότερο γίνεται και άσε τη συμφωνία να την ψηφίσει, ή καλύτερα να δω τι θα κάνει αν δεν την ψηφίσει, ο Κυριάκος.
Ολα παίζουν, και άμα έχεις να κάνεις με έναν κορυφαίο τακτικιστή, όπως ο πρόεδρος Αλέξης, καλό είναι να είσαι προσεκτικός…
Γαλάζια αυτογκόλ
ΔΕΘ και για τον πρόεδρο Κυριάκο απόψε, και πραγματικά θα έχει ενδιαφέρον να ακούσει κανείς τη δική του κυβερνητική πρόταση. Διότι έως τώρα έχουμε ακούσει (και τον έχουμε ακούσει) να λέει διάφορα αποσπασματικά, αλλά τίποτα ολοκληρωμένο. Με αρχή, μέση και τέλος. Τους έχει πλακώσει και στις «γρήγορες» η κυβέρνηση, έχουν ζαλιστεί οι άνθρωποι, δυσκολεύονται πολύ να παρουσιάσουν αυτό που προφανώς έχουν επεξεργαστεί, να ξέρει ο άλλος, να μπορεί να συγκρίνει και να αποφασίσει. Αλλά πριν φτάσουν σε αυτό, θα πρέπει να βρουν τρόπο να αντιδρούν στα επικοινωνιακά «τζαρτζαρίσματα» (χρησιμοποιώ ποδοσφαιρικό όρο για τις τρικλοποδιές) που τους βάζει με κάθε τρόπο η κυβέρνηση. Πώς γίνεται να μιλάνε όλοι για όλα, αυτό δεν έχω καταλάβει, όπως δεν μπορώ να καταλάβω και το γιατί δεν το έχει αντιμετωπίσει ακόμη ο πρόεδρος Κυριάκος, αλήθεια.
Διότι, αν μιλάς για όλα, προφανώς θα σου ξεφύγει κάποια ανοησία – έτσι δεν το έκανε εκείνος ο Καραγκούνης, που «θυμήθηκε» το σχέδιο του Πινοτσέτ, του χιλιανού δικτάτορα, για το Ασφαλιστικό, και έκτοτε η κυβέρνηση τους χτυπάει κάτω σαν χταπόδι ότι είναι θαυμαστές του δικτάτορα και αντίπαλοι του Αλιέντε, και άλλα τέτοια επικολυρικά. Και πολύ ορθά κάνει από την πλευρά της. Εδώ ψάχνουν μια κλωστή για να πιαστούν, από μια τέτοια χοντράδα δεν θα πιάνονταν;
Από την άλλη, δεν μπορείς να μην καταλήξεις στο συμπέρασμα για το πόσο φτωχό είναι το επίπεδο της ΚΟ της ΝουΔου. Απ’ όλη την υφήλιο, από το σύνολο των ασφαλιστικών συστημάτων που ισχύουν και εφαρμόζονται, δεκαετίες τώρα, αυτός ο Καραγκούνης θυμήθηκε να μας ενημερώσει για το «πορτοφόλι» της χούντας του Πινοτσέτ. Συγγνώμη, δηλαδή, τι περίμενε; Οτι δεν θα το εκμεταλλεύονταν οι αετονύχηδες;
Γι’ αυτό λέω ότι έχει ενδιαφέρον και η σημερινή ομιλία Κυριάκου, αλλά πολύ περισσότερο η αυριανή συνέντευξη στους δημοσιογράφους. Να ακούσουμε επιτέλους πώς γίνεται να συσσωρεύεται τόση ανοησία στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα…