«Η ασφάλεια αποτελεί λαϊκό δικαίωμα»

Η υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ολγα Γεροβασίλη τονίζει στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» πως η ασφάλεια όλων ανεξαιρέτως των πολιτών και σε όλα τα επίπεδα αποτελεί λαϊκό δικαίωμα. Απαντώντας δε για τη συνύπαρξή της με την υφυπουργό της Κατερίνα Παπακώστα, αναφέρει πως δεν θέλει να συνεργάζεται ιδεολογικά μόνο σε «γκέτο ομοίων». Και θεωρεί πως ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη απέναντι στις δυνάμεις της Ακροδεξιάς είναι το σημερινό επίδικο.

Η Αριστερά ανέκαθεν υποστήριζε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και των διεκδικήσεων των πολιτών μέσα από ειρηνικές διαδηλώσεις. Εξάλλου και η ίδια διαδήλωνε και διαδηλώνει για τη διεύρυνση κι εμβάθυνση της δημοκρατίας, για τα δικαιώματα των πολλών και ιδιαίτερα των αποκλεισμένων και των αδύναμων, για την παγκόσμια ειρήνη, την ισότητα, την εργασία και την ελευθερία. Αυτό επιδιώκουμε να γίνεται δυναμικά αλλά πάντα ειρηνικά. Γιατί η βία αλλοιώνει το φιλολαϊκό και φιλειρηνικό μήνυμα της Αριστεράς. Σας θυμίζω ότι η ίδια η Αριστερά έχει υποστεί, απρόκλητα, την πιο άγρια καταστολή, γι’ αυτό είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι στο θέμα αυτό. Απ’ αυτό, όμως, μέχρι το πρωτοσέλιδο ακροδεξιάς εφημερίδας «Θα χυθεί αίμα στις 8 Σεπτέμβρη» και την επιχειρησιακή αντιμετώπιση της Αστυνομίας απέναντι στον «σχεδιασμό μάχης των ταγμάτων εφόδου» υπάρχει άβυσσος. Αντιλαμβάνεστε πως απέχει παρασάγγας η απρόκλητη καταστολή των ιδεών, από την καταστολή της τυφλής βίας και των ποινικά κολάσιμων πράξεων.

Η ανάληψη του συγκεκριμένου χαρτοφυλακίου για πρώτη φορά από γυναίκα δεν θα έπρεπε – το 2018 – να συνιστά ούτε πρωτοτυπία ούτε κατάκτηση. Δημιουργικό ζητούμενο για εμάς αποτελεί το να γίνει κοινή πεποίθηση πως η ασφάλεια όλων ανεξαιρέτως των πολιτών και σε όλα τα επίπεδα αποτελεί λαϊκό δικαίωμα. Δυστυχώς, όμως, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα αυτονόητα και το στερεότυπο που ταυτίζει τον ρόλο της Αστυνομίας μόνο με τη βία και την καταστολή. Αναφέρομαι, εκτός από το παρελθόν, και στην ευθύνη της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ, που αντιλαμβάνεται και προσεγγίζει την ασφάλεια κάτω από το ιδεολογικό πρίσμα μόνο της βίαιης καταστολής και με όρους καταστροφολογίας, μηδενισμού, τρομοκράτησης και κινδυνολογίας. Η προάσπιση της ασφάλειας αφορά όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής. Αφορά την εργασιακή ασφάλεια, την οικονομική, την οικογενειακή, την οδική, την ασφάλεια του πολίτη απέναντι σε φυσικές καταστροφές, τη δημιουργία συνθηκών ασφάλειας στα νέα παιδιά μέσα κι έξω απ’ τα σχολεία, στους χώρους διασκέδασης και κοινωνικής λειτουργίας τους κ.ά. Να προσθέσω δε ότι και οι αστυνομικοί είναι πολίτες με εργασιακά προβλήματα, που διεκδικούν την εργασιακή τους ασφάλεια, καθώς πολλές φορές εργάζονται υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Χρειάζεται, λοιπόν, να σκύψουμε με ενδιαφέρον σ’ αυτά.

Δεν έχω επιδιώξει, μέχρι τώρα, δεδομένου ότι δεν το θεωρώ και το πλέον σοφό, να συνυπάρχω και να συνεργάζομαι μόνο σε γκέτο ομοίων. Ούτε κατατάσσω τους συνομιλητές μου με βάση τον πολιτικό αυτοπροσδιορισμό τους. Αντίθετα, με ενδιαφέρει να διακατέχονται από αίσθημα βαθιάς δημοκρατικής συνείδησης, από ειλικρίνεια, εντιμότητα, αξιοπρέπεια και, ασφαλώς, να υφίσταται κοινός προγραμματικός λόγος, όπως συμβαίνει με την κυρία Παπακώστα, ένα κοινό πεδίο που αφενός απαντά στις συνέπειες της κρίσης, αφετέρου σηκώνει μέτωπο κατά της Ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού. Αυτοί είναι κατά τη γνώμη μου οι όροι που συνιστούν τα εχέγγυα μιας αποδοτικής, πετυχημένης και χρήσιμης για τα συμφέροντα των πολλών, πολιτικής συνεργασίας.

Τι ακριβώς εννοούν; Εχετε ακούσει ποτέ κάτι συγκεκριμένο πέρα από γενικόλογες συνωμοσιολογικές ασάφειες ενταγμένες σε ανιστόρητα αφηγήματα; Πηχυαίοι τίτλοι του τύπου «Χτύπησε ξανά», παίζουν ουσιαστικά το παιχνίδι της συγκεκριμένης ομάδας. Η θέση της Αριστεράς για τη συνταγματική λειτουργία, τα δικαιώματα των πολιτών και τους τρόπους διεκδίκησής τους, ο σεβασμός της στους δικαιικούς κανόνες και τη διάκριση των εξουσιών, είναι γνωστές και πολλαπλά διατυπωμένες. Το έχω ξαναπεί και θα το επαναλάβω αυτολεξεί: η εμμονή της ΝΔ με τον Ρουβίκωνα δείχνει την ιδεολογική της απομόνωση από τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Οσο δεν μπορεί να αρθρώσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο για τα πολυεπίπεδα ζητήματα ανασφάλειας που απασχολούν τους έλληνες πολίτες τόσο περισσότερο περνά τον Ρουβίκωνά της.

Ποια είναι αυτά τα «όλα που δείχνουν σαφές προβάδισμα»; Αντίθετα, εκείνο που διακρίνει κανείς είναι ο πανικός της ΝΔ για τη μη περικοπή των συντάξεων. Σε αυτήν είχαν επενδύσει την πιθανότητα να γίνουν κυβέρνηση. Οσο αυτό απομακρύνεται χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και εφευρίσκουν ότι δήθεν «κινδυνεύει το ασφαλιστικό σύστημα». Αντιδρούν στην ανάκληση της περικοπής, ακριβώς όπως ο διάβολος φοβάται το λιβάνι. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν τη μείωση της φορολογίας και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών 250.000 ελεύθερων επαγγελματιών. Βέβαια, προσπαθούν να αντιπαραθέσουν στην πραγματικότητα την εικονική πραγματικότητα των τρολ του Διαδικτύου, την πραγματικότητα των προστατευμένων συστημάτων εξουσίας. Ομως εμείς είμαστε με την πραγματικότητα. Είμαστε με τα 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας που έχουν δωρεάν πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, με τα παιδιά που ξεκινάνε το σχολείο με τα βιβλία τους και τους καθηγητές τους. Είμαστε υπέρ της εργασιακής ασφάλειας στο Δημόσιο, υπέρ της επαναφοράς των Συλλογικών Συμβάσεων και της κατάργησης του υποκατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, κι αυτά δεν είναι λόγια, είναι πράξεις. Επομένως, όλα δείχνουν πως ο Αλέξης Τσίπρας θα ανεβαίνει ως Πρωθυπουργός της χώρας μας για πολλά χρόνια ακόμη στη ΔΕΘ.

Η κυβερνησιμότητα, η πολιτική τακτική της κυβέρνησης στις συγκεκριμένες οικονομικές, γεωπολιτικές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες συνθήκες, δεν είναι ικανή να αλλάξει το πολιτικό μας DNA. Σήμερα, όμως, επιβάλλεται να συστήσουμε ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, απέναντι στις δυνάμεις της Ακροδεξιάς αλλά και στα ιδιότυπα πολιτικά σχήματα όπου συνυπάρχουν η ακροδεξιά με νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις.