Αρκεί η συμμετοχή και μόνο σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης για να σε κάνει… ευτυχισμένο. Αν είσαι έλληνας ποδοσφαιριστής και γνωρίζεις πως δύσκολα θα σου δοθεί δεύτερη ευκαιρία, αρκεί. Ακόμα κι αν δεν είσαι αυτός που στο φινάλε ενός τελικού θα σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο.

Η ιστορία, άλλωστε, έχει διδάξει πως είναι σπάνιο για κάποιον Ελληνα να φτάσει να διεκδικεί έναν τέτοιο τίτλο. Με εξαίρεση τη θρυλική ομάδα του Παναθηναϊκού του Γουέμπλεϊ που έφτασε στον τελικό αποτελούμενη μονάχα από Ελληνες και ως… ομάδα, ατομικά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ποδοσφαιριστές που κατάφεραν με τις ομάδες τους να φτάσουν μέχρι το τέλος.

Μόλις τρεις μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια είναι οι Ελληνες που διεκδίκησαν ευρωπαϊκό τίτλο, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να τον κατακτήσουν. Ο Ακης Ζήκος έκανε την αρχή το 2004 ως μέλος της Μονακό, παίζοντας σε ολόκληρο τον τελικό του Champions League απέναντι στην Πόρτο και ακολούθησαν δύο Ελληνες που έφτασαν έως τον τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης: το 2009 ο Αλέξανδρος Τζιόλης με τη φανέλα της Βέρντερ έφτασε στον τελευταίο τελικό του UEFA (αντιμετώπισε τη Σαχτάρ) και πέρυσι ο Κώστας Μήτρογλου με τη Μαρσέιγ κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό του Europa League.

Ο βασικός και αναντικατάστατος Ζήκος

Το 2004, χρονιά που το ελληνικό ποδόσφαιρο έζησε τον απόλυτο μύθο του με την κατάκτηση του Euro της Πορτογαλίας, ο Ακης Ζήκος είχε προλάβει να ζήσει τον δικό του μύθο. Το δικό του ποδοσφαιρικό παραμύθι. Και ίσως εκείνη η συμμετοχή του στον μεγάλο τελικό του Champions League (έστω κι αν δεν συνοδεύτηκε από την κατάκτηση του τροπαίου) να μετρίασε κάπως τη στεναχώρια που του δημιούργησε η απουσία του από το Euro, έπειτα από απόφαση του Οτο Ρεχάγκελ.

Ο Ζήκος, μέλος της Μονακό από το 2002, είχε περάσει δυσκολίες στο ξεκίνημά του στη Γαλλία, λόγω ενός τραυματισμού στο γόνατο. Τραυματίστηκε τον Φεβρουάριο του 2003, με αποτέλεσμα να χρειαστεί χειρουργείο που τον άφησε για πολλούς μήνες εκτός. Επανήλθε την περίοδο 2003-04, έγινε βασικός και αναντικατάστατος στη Μονακό και ένα από τα πιο σημαντικά μέλη εκείνης της υπέροχης ομάδας που έφτασε έως τον τελικό (με σέντερ φορ τον σπουδαίο Φερνάντο Μοριέντες), αλλά ηττήθηκε από την Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο με 0-3.

Ο… δανεικός Τζιόλης σε έναν ιστορικό τελικό

Το καλοκαίρι του 2008 ο Αλέξανδρος Τζιόλης δεν βρισκόταν στα πλάνα τού… πολυμετοχικού Παναθηναϊκού. Οι Πράσινοι είχαν ενισχυθεί σημαντικά στον άξονα της μεσαίας γραμμής, με τον διεθνή μέσο να βρίσκει στέγη στη Βέρντερ Βρέμης με τη μορφή δανεισμού από τους Πράσινους. Η επιλογή του αποδείχτηκε εξαιρετική.

Η γερμανική ομάδα κατάφερε να κάνει μια εξαιρετική πορεία στο τελευταίο Κύπελλο UEFA, πριν αυτό μετατραπεί σε Europa League και να φτάσει ώς τον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Εκεί, όμως, αντιμετώπισε την καταπληκτική Σαχτάρ Ντoνέτσκ. Το ματς ολοκληρώθηκε με 1-1 στην κανονική του διάρκεια, με τις δύο ομάδες να πηγαίνουν στην παράταση και τον Ζάντσον να διαμορφώνει το 2-1 για τους Ουκρανούς στο 97′. Ο Τζιόλης πέρασε σαν αλλαγή στο 103′, είχε ένα καλό σουτ για να ισοφαρίσει στο 110′, αλλά δεν κατάφερε να αλλάξει την ιστορία της αναμέτρησης. Ελαβε, ωστόσο, μέρος σε έναν από τους πιο ιστορικούς τελικούς όλων των εποχών.

Το δοκάρι του Μήτρογλου

Αν μια ομάδα μπορούσε να σταματήσει την περσινή Ατλέτικο στον δρόμο για την κατάκτηση του Europa League, αυτή ήταν η Μαρσέιγ. Οι Μασσαλοί, με τον Κώστα Μήτρογλου στο ρόστερ τους, παρουσίασαν ένα υπέροχο σύνολο σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, κατάφεραν να φτάσουν ώς τον τελικό της διοργάνωσης και μάλιστα να τον παίξουν επί της ουσίας… εντός έδρας, αφού διεξήχθη στο γήπεδο της Λυών. Ωστόσο ο Γκριεζμάν και η παρέα του δεν θα μπορούσαν να χάσουν αυτό το τρόπαιο.

Ισως να το είχαν διεκδικήσει περισσότερο αν ο Κώστας Μήτρογλου είχε μπει νωρίτερα σε εκείνη την αναμέτρηση. Με το σκορ στο 2-0 υπέρ των Μαδριλένων, ο Ρούντι Γκαρσία πέρασε ως αλλαγή τον έλληνα διεθνή φορ στο 74′ και εφτά λεπτά αργότερα μια δική του κεφαλιά σταμάτησε στο δοκάρι. Ηταν η τελευταία ευκαιρία των Γάλλων πριν ο Γκάμπι διαμορφώσει το τελικό 3-0.