«Ο υπουργός χειροκροτήθηκε από τους μαθητές όταν ανακοίνωσε ότι του χρόνου θα ξεκινούν τα μαθήματα από τις 09.00: “Για να κοιμόμαστε λίγο παραπάνω” σχολίασε».
Μάλιστα. Το είδαμε κι αυτό. Μετά την κατάργηση της αξιολόγησης, μετά την εισαγωγή σε πανεπιστήμια με βαθμολογίες πολύ κάτω του 10/20, όπως και αυτή χωρίς καθόλου βαθμολογίες όταν περισσεύουν θέσεις, μετά την προσπάθεια εξαφάνισης πλήθους θεμελιωδών κειμένων από την εκπαίδευση στην ιστορία, τις αρχαίες γλώσσες και όχι μόνον, έπειτα από το απόλυτο χάος με τη δομή που φέρνει το νέο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, μετά την εκ νέου υποβάθμιση των ανώτατων πτυχίων με εξισώσεις προς τα κάτω, ύστερα από τόσα και τόσα σαν αυτά, ήταν απόλυτα φυσικό ο επόμενος αξιακός και πραγματικός στόχος του υπουργείου Παιδείας να είναι εκείνος που διακήρυξε την αρχή της σχολικής χρονιάς ο υπουργός Γαβρόγλου: να ξεκινούν από του χρόνου και τα σχολεία στις εννιά, για «να κοιμόμαστε παραπάνω», όπως είπε…
Η δήλωση Γαβρόγλου, όσο κι αν εκ των υστέρων επιχειρήθηκε να… βελτιωθεί με άλλες αστειότητες, έχει τεράστια σημασία, καθώς ως κατεύθυνση μιας κοινωνίας ξεπερνά κατά πολύ την ίδια τη στιγμή και το πεδίο της. Γιατί όταν εμείς θα κοιμόμαστε παραπάνω, πιστοί στις επιταγές που ορίζει η κυβέρνηση για την ελληνική κοινωνία και το μέλλον της, οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, θα χτίζουν το μέλλον από το οποίο εμείς, τα παιδιά μας, θα απουσιάζουν. Και, βέβαια, το κύριο πρόβλημα δεν είναι το οκτώ ή το εννέα: είναι η λογική με την οποία αυτό υποστηρίζεται: η γενικευμένη λογική του «χαλαρά» που κατέστρεψε ήδη την Ελλάδα.
Κάποτε, ο συγκυβερνήτης του Τσίπρα, Καμμένος, στην πορεία προς την εξουσία μάς έλεγε ψεκασμένους: έγινε υπουργός Αμυνας, αλλά ουδέποτε ανακοίνωσε ότι τερμάτισε το πρόγραμμα ψεκασμών. Τώρα, στην (απέλπιδα) πορεία για τη διακράτηση της εξουσίας, ο Γαβρόγλου μας θέλει και κοιμισμένους. Οσο όμως ψεκασμένοι και όσο κοιμισμένοι, δεν είναι αρκετό για να ξεχαστούν ούτε τα ψέματα, ούτε, κυρίως, η εφιαλτική καθημερινή πραγματικότητα εκατομμυρίων Ελλήνων και να κρυφτεί το απόλυτο έρεβος που υπάρχει μπροστά μας. Και είναι αλήθεια ότι ο ύπνος ουδέποτε μέχρι σήμερα είχε καταστεί προεκλογική παροχή: δεν μπορεί να πει κανείς ότι οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέες.
Είναι φυσικό, για πολλούς λόγους μάλιστα, η κυβέρνηση να μας θέλει κοιμισμένους. Το αντίθετο θα ήταν παράδοξο. Ομως τώρα, ξεπερνά κάθε όριο. Ιδίως γιατί απευθύνεται στην επόμενη γενιά και της διδάσκει την αξία της υπνηλίας, της νωθρότητας, την ώρα που οι κοινωνίες παγκοσμίως εξελίσσονται με ασύλληπτη ανταγωνιστικότητα. Με τα μέσα που τους διαθέτουμε για να αναπτυχθούν και τις αξίες που τους εμποτίζουμε χτίζουμε για τα παιδιά μας (όσα δεν κατάφεραν να φύγουν…) μέλλον δούλων. Γιατί με το «χαλαρά», παρά την τόσο έντονη οξυδέρκεια των Ελλήνων, δεν θα μπορούν αύριο να σταθούν πουθενά και σε τίποτα σε έναν κόσμο που θα γίνεται κάθε μέρα και πιο σκληρός στις απαιτήσεις του, όπου το μόνο μέλλον που περιμένει τους νωθρούς είναι αυτό των δούλων. Ομως δεν πρέπει να ξεχνάμε: οι δούλοι δεν κοιμούνται περισσότερο. Είναι δούλοι. Και όταν το θέλουν οι αφέντες, μπορεί να μην κοιμούνται και σχεδόν καθόλου…