«Θα ήθελα να γινόμουν Ελληνας!»

Ευτυχώς που το μπάσκετ δεν απαιτεί dress code και δεν επιβάλλει πρωτόκολλο στο ντύσιμο, διότι αλλιώς ο Ματ Λοτζέσκι θα αποβαλλόταν ως παρείσακτος!

Κάποτε είχε εξομολογηθεί ότι «στην γκαρνταρόμπα μου δεν υπάρχει ούτε ένα κοστούμι, ούτε καν σακάκι» κι αυτό φαίνεται λογικό, διότι προφανώς, ων κιόλας μετανάστης, πότε στο Βέλγιο και πότε στην Ελλάδα, θα πρέπει να εξοικονομεί χώρο στις ντουλάπες του…

Κάπου κιόλας πρέπει να βάζει το βελούδινο σφυρί του!

Υστερα από τέσσερα χρόνια στον Ολυμπιακό, ο Velvet Hammer, όπως είναι το παρατσούκλι από τη θητεία του στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης, διανύει τη δεύτερη σεζόν του στον Παναθηναϊκό και εξακολουθεί να είναι, όπως σε όλη την καριέρα του, ένας παίκτης που δικαιολογεί απολύτως το παρατσούκλι του…

Ενας δεινός σουτέρ που πραγματικά βγάζει αθόρυβους γδούπους!

«Αυτός ήμουν πάντοτε. Δεν ανήκω στην κατηγορία των παικτών και γενικώς των ανθρώπων που κάνουν φασαρία» επιβεβαιώνει το προφανές ο 33χρονος γκαρντ φόργουορντ, ο οποίος με το παροιμιωδώς βελούδινο και σιωπηλό στυλ του «έγραψε» 20 πόντους με 6/7 τρίποντα κόντρα στην ΑΕΚ και δεκαοκτώ πόντους, οκτώ ριμπάουντ, τρεις ασίστ και δύο κλεψίματα εναντίον της Μακάμπι, στα πρώτα δύο ματς του τουρνουά στη μνήμη του Νεόφυτου Χανδριώτη.

«Αισθάνομαι άνετα, ξέρω ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω στο γήπεδο, έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση και δεν ζορίζομαι. Το μόνο που εύχομαι είναι να μείνω υγιής και να μην ταλαιπωρηθώ από τραυματισμούς, ασθένειες και λοιπές ατυχίες όπως τα προηγούμενα χρόνια. Από εκεί και πέρα, ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί…» το φιλοσοφεί ο Αμερικανός με το βελγικό διαβατήριο, ο οποίος γνωρίζει καλά το απωθημένο που κουβαλούν οι Πράσινοι εδώ και έξι χρόνια…

Καινούργια εκκίνηση

«Ναι, νιώθω την πίεση της πρόκρισης στο φάιναλ φορ, από το οποίο ο Παναθηναϊκός λείπει από το 2012. Κάθε χρόνο υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες και αυτή είναι μια κατάσταση στην οποία προσαρμόστηκα από την πρώτη στιγμή και στον Ολυμπιακό. Πέρυσι φτάσαμε κοντά, διαλύσαμε τη Ρεάλ Μαδρίτης στο πρώτο ματς, αλλά δεν τα καταφέραμε και τώρα είμαστε έτοιμοι για μια καινούργια εκκίνηση».

Ο Λότζο διαθέτει πλέον την εμπειρία ώστε να κατασταλάξει στο ζητούμενο: «Σε αυτό το επίπεδο, όταν κυνηγάς έναν μεγάλο στόχο, οι λεπτομέρειες παίζουν καθοριστικό ρόλο. Πρέπει να είμαστε όλοι εκεί, την κατάλληλη στιγμή, στην κατάλληλη θέση. Να βρεθούμε όλοι μαζί στη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού…».

Οι πρωταθλητές Ελλάδας εμφανίστηκαν στη Λευκωσία χωρίς τους έξι διεθνείς παίκτες τους και ο Λοτζέσκι είναι σαφής: «Οταν λείπουν τόσα κομμάτια, το παζλ δεν μπορεί να συμπληρωθεί. Θα γυρίσουν οι παίκτες που λείπουν και τότε θα δείξουμε την πραγματική ποιότητά μας. Σίγουρα ο Κιθ Λάνγκφορντ έχει τρομερή αίσθηση στο σκοράρισμα και δίνει μια διαφορετική δυναμική στην ομάδα με την εκτελεστική δεινότητά του. Είναι ένας παίκτης που θα βασανίσει τις αντίπαλες άμυνες και χαίρομαι που τον έχουμε μαζί μας. Νομίζω ότι μόλις μαζευτούμε όλοι μαζί και βρούμε τους ρόλους μας, τότε ο Παναθηναϊκός θα αρχίσει να φανερώνει την αληθινή εικόνα του. Ας μην ξεχνάμε ότι στη Λευκωσία παίξαμε χωρίς πολλούς βασικούς και σημαντικούς παίκτες που ο καθένας τους διαθέτει ξεχωριστά ταλέντα».

Εκπλήξεις

Ο γεννημένος στις 24 Ιουλίου του 1985, στο Ρέισιν του Γουισκόνσιν, ξανθομάλλης μπασκετμπολίστας αρίβαρε εν Ελλάδι το καλοκαίρι του 2013, όταν ο (προπονητής του πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού) Γιώργος Μπαρτζώκας τον εντόπισε στο Βέλγιο, όπου αγωνιζόταν επί έξι συναπτά έτη. «Η ζωή επιφυλάσσει εκπλήξεις, το ίδιο και η καριέρα ενός αθλητή» σχολιάζει ο Λοτζέσκι. «Οταν το 2007 αποφοίτησα από το κολέγιο και έφυγα από τη Χονολουλού, δεν περίμενα ότι θα έρθω στην Ευρώπη. Οταν πήγα στο Ααλστ και εν συνεχεία στην Οστάνδη, δεν περίμενα ότι θα μείνω εκεί έξι χρόνια και μάλιστα θα πάρω βελγικό διαβατήριο. Κι όταν το 2013 ήρθα στην Ελλάδα, πάλι δεν περίμενα ότι θα μείνω κι εδώ τόσα χρόνια, ούτε πως θα βρεθώ από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό»!

Με πέντε τίτλους πρωταθλήματος, δύο Κύπελλα, ένα διηπειρωτικό τρόπαιο και δύο προκρίσεις σε φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας ο Λοτζέσκι είναι ένας cool τύπος που δεν καταδιώκεται από ενοχές και δαίμονες. «Θέλω να κατακτήσω ένα τρόπαιο της Ευρωλίγκας, αυτό να λέγεται» τονίζει, αλλά την ίδια στιγμή αισθάνεται να τριβελίζει το μυαλό του και μια δεύτερη σκέψη…

«Εάν ήξερα τι θα μου συμβεί στο μέλλον, μπορεί να έκανα λίγη υπομονή και να έπαιρνα το ελληνικό διαβατήριο. Τώρα που το σκέφτομαι, ναι, θα ήθελα να γινόμουν Ελληνας και να έπαιζα στην εθνική ομάδα»!