Το 1991 ήταν μια δύσκολη χρονιά για τα Βαλκάνια τα οποία κλήθηκαν για ακόμα μια φορά να καταναλώσουν περισσότερη Ιστορία απ’ όση αντέχουν.

Μετά την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία χιλιάδες πολίτες της χώρας πέρασαν τα σύνορα με την Ελλάδα.

Τα εθνικιστικά κόμματα κυριαρχούν στη Γιουγκοσλαβία και στις 19 Μαΐου οι Κροάτες ψηφίζουν σε δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας τους.

Δέκα ημέρες αργότερα, ο Ερυθρός Αστέρας νικά στο στάδιο Σαν Νικόλα του Μπάρι τη Μαρσέιγ με 5-3 στα πέναλτι και γίνεται η δεύτερη ομάδα από την Ανατολική Ευρώπη, μετά τη Στεάουα Βουκουρεστίου, που κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Στην ομάδα που εκπροσωπεί τη σημαία της Γιουγκοσλαβίας με το τεράστιο αστέρι το κέντρο της αγωνίζονταν μεταξύ άλλων οι Σέρβοι Γιούγκοβιτς, Μιχαΐλοβιτς, Μπίνιτς, Γιοβάνοβιτς, Λούκιτς, ο κροάτης ηγέτης με τα «γυάλινα πόδια» λόγω των συχνών τραυματισμών του Ρόμπερτ Προσινέτσκι, ο σκοπιανός «μπόμπερ» Ντάρκο Πάντσεφ, και οι Μαυροβούνιοι Σαμπανάτζοβιτς (μετέπειτα παίκτης της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού) και Σαβίσεβιτς.

Παίκτες που πρωταγωνίστησαν στην κορυφαία στιγμή του γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου έγιναν σε μια νύχτα εχθροί.

Στις 25 Αυγούστου 1991 ξεκινούσε η μάχη του Βούκοβαρ και ουσιαστικά ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας που οδήγησε στη διάλυσή της.

Ο πρωταθλητής Ευρώπης γίνεται ποδοσφαιρικός πρόσφυγας. Η UEFA απαγορεύει στον Ερυθρό Αστέρα να υπερασπιστεί τον τίτλο του στο Μαρακανά κι αυτός ξενιτεύεται στην Ουγγαρία και τη Βουλγαρία. Ο Προσινέτσκι, που θεωρείτο πλέον ένα από τα σύμβολα του κροατικού ποδοσφαίρου, είχε φύγει ήδη για τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Στις 3 Μαρτίου 1992, παραμονή της αναμέτρησης του αγώνα Παναθηναϊκός – Ερυθρός Αστέρας, «ΤΑ ΝΕΑ» έγραφαν στο πρωτοσέλιδό τους: «Σύννεφα πολέμου στα Βαλκάνια».

Μάθημα Ιστορίας

Ο υπογράφων είχε συναντηθεί με την αποστολή του Αστέρα στο ξενοδοχείο Μεριντιέν. Ενας από τους μάνατζέρ τους ήταν ο Κεφαλονίτης Παναγιώτης Ρουχωτάς που έκανε τις συστάσεις. Τα μεγαθήρια του ποδοσφαίρου για τους οποίους μιλούσε όλη η Ευρώπη κάθονταν σε μια γωνιά, αμίλητοι, προβληματισμένοι. Καταλάβαιναν καλύτερα από τον καθέναν πως το αύριο δεν θα ήταν το ίδιο με το χθες. Πολλά από τα μέλη της αποστολής είχαν συγγενείς που κινδύνευαν στα μέτωπα του πολέμου. Ο Ερυθρός Αστέρας γινόταν εκείνες τις ημέρες άθελά του το σύμβολο μιας χώρας που θρυμματιζόταν κάθε στιγμή.

Το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, το οποίο κέρδισε ο Αστέρας 2-0 με γκολ του Σκοπιανού Πάντσεφ, ήταν από τα τελευταία του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση που μετεξελίχθηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ.

Από τότε πέρασαν 26 χρόνια, τη Γιουγκοσλαβία και τη Σοβιετική Ενωση τη γνωρίζουν οι σημερινοί τριαντάρηδες από τη Wikipedia και την άλλοτε ένδοξη ομάδα του Ερυθρού Αστέρα από τις αφηγήσεις των παλαιοτέρων.

Η Fudbalski klub Crvena Zvezda, όπως την αποκαλούν οι Σέρβοι, ολοκλήρωσε τον κύκλο της απομόνωσης περνώντας μέσα από συμπληγάδες.

Πριν από τέσσερα χρόνια βρέθηκε επί ξυρού ακμής λόγω χρέους 54 εκατ. ευρώ.

Οι παίκτες ήταν απλήρωτοι, η ομάδα φυλλορροούσε, με αποτέλεσμα να στραφεί στην αναζήτηση ταλέντων.

Ολα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Ο Αστέρας απόψε υποδέχεται τη Νάπολι στο θρυλικό γήπεδό του, το οποίο έκανε sold out για όλα τα ματς (επίσης με Λίβερπουλ και Παρί) σε διάστημα μιας ώρας, με την UEFA να τρέμει  το σύνθημα των οπαδών του: «UEFA-mafia».

«UEFA-mafia»

Οι Delije, όπως αποκαλούνται οι οπαδοί του Αστέρα, έχουν βάλει στο στόχαστρο την ευρωπαϊκή ομοσπονδία λόγω της απόφασής της να κάνει δεκτό στους κόλπους της το Κόσοβο.

Η UEFA, πάντως, σε ένδειξη καλής θέλησης αναίρεσε την τιμωρία της έδρας του Ερυθρού Αστέρα για το παιχνίδι με τη Νάπολι.

«Επιστρέφουμε εκεί που ανήκουμε, στο πρωτάθλημα των πρωταθλητών» ήταν τα πρώτα λόγια που βγήκαν από το στόμα του προπονητή του Αστέρα Βλάνταν Μιλόγεβιτς μετά την επική πρόκριση της ομάδας του στην έδρα της Ζάλτσμπουργκ από την οποία απέσπασε ισοπαλία 2-2.

Και τα δύο γκολ είχε πετύχει ένας γνωστός των ελληνικών γηπέδων, ο Μπεν. Τα ερυθρόλευκα των Σέρβων φορά και ο μέχρι πρόσφατα άσος του Ολυμπιακού, Μάρκο Μάριν.