Η κυβέρνηση έχει αναγάγει το θέμα των περικοπών των συντάξεων σε μείζον γεγονός. Από τον τρόπο που το χειρίζεται, όμως, καθίσταται σαφές πως η βασική της έγνοια δεν είναι η επιβίωση των συνταξιούχων, αλλά η δική της. Η κυβέρνηση, με άλλα λόγια, φοβάται ότι η περικοπή των συντάξεων θα μετατρέψει τη διαφαινόμενη ήττα της στις εκλογές, μια ήττα που πασχίζει να είναι ήπια και άρα διαχειρίσιμη, σε πραγματική συντριβή.

Δεν επιτρέπεται όμως, εξαιτίας αυτού του φόβου, να παίζει με τους συνταξιούχους. Δεν επιτρέπεται τα στελέχη της να αφήνουν να εννοηθεί ή ακόμη και να δηλώνουν ευθαρσώς ότι η μη περικοπή των συντάξεων είναι περίπου τετελεσμένο γεγονός, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα. Δεν επιτρέπεται ένας εμπαιγμός τέτοιου μεγέθους όταν πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος της Κομισιόν και τώρα το ΔΝΤ ζητούν την απαρέγκλιτη τήρηση των όσων έχει ψηφίσει η ίδια αυτή κυβέρνηση.

Είναι απλό: αν μια κυβέρνηση δεν δικαιούται μία φορά να παίζει με την αγωνία των πολιτών, δεν δικαιούται χίλιες φορές να παίζει με την αγωνία των συνταξιούχων. Οι απόμαχοι της τρίτης ηλικίας δεν μπορεί να γίνονται θύματα της μαγικής εικόνας που θέλει να δημιουργήσει η κυβέρνηση για τις συντάξεις τους, δηλαδή για τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής – κόπους που έχουν ψαλιδιστεί ξανά και ξανά και αυτή η κυβέρνηση συμφώνησε να ψαλιδίσει ακόμη μια φορά πριν τρομάξει απέναντι στο διαφαινόμενο πολιτικό κόστος.