Κανονικά οι οπαδοί του Αρη, οι οποίοι φημίζονται για την ευρηματικότητά τους, θα έπρεπε προχθές (που μαζεύτηκαν πάλι καμιά εικοσαριά χιλιάδες στο Κλεάνθης Βικελίδης) να απαιτούν από τον διαιτητή Τάση να σφυρίξει λήξη…
Λήξη όχι του αγώνα με τον Λεβαδειακό, αλλά ολόκληρου του πρωταθλήματος!
Κάτι σαν «λήξ’ το και κάνε μας απονομή» ένα πράγμα!
Πλάκα κάνω, αλλά ως γνωστόν μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες: επιστρέφοντας στην κεντρική σκηνή ύστερα από την περιπλάνησή του στα… ξερά της Γ’ και της Β’ Εθνικής, ο Αρης μοιάζει όχι μονάχα σαν να μην έλειψε ποτέ, αλλά σαν να υπερασπίζεται τα σκήπτρα του δίκην πρωταθλητή της περσινής σεζόν!
Με τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς, έχοντας σκοράρει επτά γκολ και όντες παρθένοι στην άμυνα, οι Κίτρινοι έχουν απλωμένη την αρίδα τους στο ρετιρέ μαζί με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ και δεν εννοούν να το κουνήσουν ρούπι από εκεί.
Τη σεζόν 2013-14 ο Αρης υποβιβάστηκε έχοντας πετύχει όσες νίκες μοστράρει τώρα: τρεις – κι αυτές με το ζόρι – συν τις 13 ισοπαλίες και τις 18 ήττες, με αποτέλεσμα να βυθιστεί αύτανδρος!
Τέσσερα χρόνια αργότερα ξαναγύρισε στην ελίτ και αντί να μπουσουλά και να παραπατά, τρέχει λες και είναι σπρίντερ, χώρια η εντυπωσιακή επίδοσή του στο μάθημα της… χημείας: σε πείσμα των 16 μεταγραφών, ο Αρης παρουσιάζει αξιοζήλευτη ομοιογένεια και εντυπωσιακή διανομή ρόλων, αρετές οι οποίες ασφαλώς πιστώνονται στον Πάκο Ερέρα.
Στα 65 χρόνια του και ύστερα από 26 σεζόν στους πάγκους 14 διαφορετικών ομάδων, ο ισπανός προπονητής διαθέτει την τεχνογνωσία και συστήνεται ως ένας «great tactician», κραδαίνοντας κιόλας ένα τρόπαιο του Champions League!
Εδώ πια δεν κάνω πλάκα: ο Ερέρα ανήκε στο επιτελείο του Ράφα Μπενίτεθ όταν, τη σεζόν 2005-06, η Λίβερπουλ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στον αλήστου μνήμης τελικό της Κωνσταντινούπολης κόντρα στη Μίλαν.