Η είδηση λέει ότι την ώρα που τα επιτόκια δανεισμού για τη χώρα μας βρίσκονται σε απαγορευτικά ύψη, η Κύπρος βγαίνει στις αγορές και δανείζεται φθηνά. Αυτή η είδηση όμως δεν πρέπει να διαβαστεί οικονομικά, αλλά πολιτικά. Γιατί δεν είναι η οικονομική της διάσταση που έχει σημασία, αλλά η πολιτική. Αυτή φωτίζει το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας μας και εξηγεί το γεγονός ότι χώρες που υπέγραψαν Μνημόνια απαλλάχτηκαν πιο γρήγορα από τον εφιάλτη, ενώ η δική μας ταλανίζεται ακόμη από την κρίση.

Στην Κύπρο, αλλά και στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία, δεν συνέβη ό,τι συνέβη στην Ελλάδα: οι πολιτικές δυνάμεις δεν χωρίστηκαν σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές, καμία πολιτική δύναμη δεν υποστήριξε ότι το Μνημόνιο έφερε την κρίση και όχι η κρίση το Μνημόνιο, καμία δεν ισχυρίστηκε ότι οι άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι ξενόδουλες, καμία δεν πούλησε το παραμύθι της αναίμακτης εξόδου για να κερδίσει τις εκλογές. Αντίθετα, το πολιτικό σύστημα συντάχθηκε πίσω από έναν σκοπό: την έξοδο από την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος για τους πολίτες.

Στη χώρα μας συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Και το βάρος δεν το πλήρωσαν μόνο οι πολίτες. Το πλήρωσε και η χώρα που αδυνατεί να κερδίσει το στοίχημα της αξιοπιστίας, όμηρος μιας κυβέρνησης που πολλά λάθη έκανε, ελάχιστα από αυτά αναγνώρισε, αλλά τίποτε δεν φαίνεται να διδάχθηκε.