Η μήνυση που κατέθεσε ο αδελφός της 27χρονης Ελισάβετ για τον θάνατό της από την πυρκαγιά στο Μάτι καταδεικνύει το απόλυτο χάος που επικρατούσε όχι μόνο κατά τη διάρκεια της καταστροφής αλλά και στη συνέχεια: η Πυροσβεστική ήταν απούσα, η Αστυνομία δεν είχε ιδέα τι οδηγίες έπρεπε να δώσει στους πολίτες και, σαν να μην έφταναν αυτά, η γραφειοκρατία απαιτούσε πληρεξούσιο από μια διασωληνωμένη στην Εντατική εγκαυματία προκειμένου να της εκδώσει διαβατήριο για να νοσηλευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Την τραγική αυτή εικόνα συμπληρώνουν οι καταγγελίες περί επιχείρησης απόκρυψης σημαντικών στοιχείων, όπως το δελτίο της ΕΜΥ και το δελτίο πυρκαγιάς, αλλά και οι διαμαρτυρίες των πυρόπληκτων ότι μετά τις υπουργικές διαβεβαιώσεις περί ταχείας και ολικής αποκατάστασης ούτε φωνή ούτε ακρόαση: τα πάντα, από τις άδειες επισκευής έως τους ελέγχους για αμίαντο και την αποκατάσταση του δημοτικού φωτισμού, εξακολουθούν να κινούνται σε ρυθμούς χελώνας.

Αν το χάος την ώρα της καταστροφής μαρτυρά ανικανότητα, το χάος στη συνέχεια μαρτυρά αναλγησία. Αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση και η Δημόσια Διοίκηση δεν συμπαραστέκονται, αλλά αδιαφορούν. Μια αδιαφορία που σε αυτές τις συνθήκες, συνθήκες πόνου για οικείους και περιουσίες που χάθηκαν, συνιστά στην ουσία τιμωρία. Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο πρέπει να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι και να επιμεριστούν οι ευθύνες. Με τη μήνυση που κατέθεσε ο αδελφός της άτυχης κοπέλας δεν ζητεί παρά το αυτονόητο: να αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη.