Το Πάρκο Τρίτση έγινε (από χθες) Κόκκινη Πλατεία

Η εικόνα ήταν ομολογουμένως παράδοξη χθες το πρωί στο Πάρκο Τρίτση στο Ιλιον. Την ίδια ώρα που οικογένειες έκαναν τον περίπατό τους ή απλοί πολίτες τζόγκινγκ, τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ έβαζαν τις τελευταίες πινελιές τους, και μπόλικο μόχθο, για να μεταμορφώσουν τον χώρο σε μια κόκκινη πολιτεία. Για την ακρίβεια, χθες το βράδυ άνοιξε τις πύλες του το Φεστιβάλ της ΚΝΕ που ολοκληρώνεται το Σάββατο. Με την ιδιαιτερότητα πως φέτος έχει μετονομαστεί σε Φεστιβάλ 100 χρόνια ΚΚΕ – 50 χρόνια ΚΝΕ.

Μέχρι το απόγευμα χθες, οι ετοιμασίες ήταν πυρετώδεις. Οι προαναφερθέντες ανυποψίαστοι πολίτες ας πούμε χθες το πρωί έβλεπαν τον Δημήτρη Κουτσούμπα αλλά και τον Νίκο Αμπατιέλο (γ.γ. του ΚΣ της ΚΝΕ) να κάνουν σύντομους χαιρετισμούς σε δημοσιογράφους με αφορμή τα θυρανοίξια του Φεστιβάλ. Και κάτι σημαντικότερο: με αφορμή την έκδοση ενός εξαιρετικού λευκώματος που περικλείει 1.500 ντοκουμέντα από τα εκατό χρόνια του κόμματος και από τη νεότερη Ιστορία του εργατικού κινήματος.

Φωτογραφίες. Η μεγάλη έκθεση φωτογραφίας και αντικειμένων μέσα στο Πάρκο τεκμηριώνει αυτή την αλήθεια. Το ξεφύλλισμα του λευκώματος, «ωραίου για διάβασμα τις δύσκολες νύχτες του επερχόμενου πολιτικού χειμώνα» όπως μας είπε χθες ο Δημήτρης Κουτσούμπας, επίσης.

«Το λεύκωμα φιλοδοξούμε να αποτελέσει το έναυσμα για τη γνωριμία με την Ιστορία του ΚΚΕ, με τα σύγχρονα συμπεράσματα της συλλογικής μελέτης της στρατηγικής του, να γνωριστούν χιλιάδες νέοι και νέες με τους τόμους του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ για τα χρόνια 1949-1968 που κυκλοφορεί και 1918-1949 που θα κυκλοφορήσει στο επόμενο διάστημα», μας είπε ο Φάνης Παρρής, στέλεχος του ΚΚΕ και υπεύθυνος της ομάδας που εργάστηκε για το λεύκωμα. Το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια δίνει βάρος στην Ιστορία. Με τη δική του οπτική κάνει νέες επεξεργασίες, ξαναβλέπει συγκροτημένα περιόδους, συχνά σε αυτό του ασκείται κριτική – όπως πρόσφατα με τις πολιτικές αποκαταστάσεις του Ζαχαριάδη ή του Βελουχιώτη. «Η μελέτη, η γνώση της Ιστορίας του τόπου μας, η ίδια η πορεία της ταξικής πάλης, του εργατικού – λαϊκού κινήματος, του επαναστατικού κινήματος στην πατρίδα μας, στην ευρύτερη περιοχή, στον κόσμο ολάκερο, με όλες τις στιγμές – και ανόδου και των θετικών και των αλμάτων, της ανάτασης ψυχής και αγώνων, αλλά και με τις αρνητικές στιγμές, τα λάθη, τις αδυναμίες, τις παραλείψεις – αποτελούν πηγή έμπνευσης», όπως μας είπε ο Κουτσούμπας.

Αντικείμενα. Λίγο μετά, στην έκθεση εντός του Πάρκου, όλες οι εποχές παρήλαυναν μέσα από φωτογραφίες και αντικείμενα, όπως βιολιά από χέρια κρατουμένων, παπούτσια που έκρυβαν μηνύματα κομμουνιστών στον Μεταπόλεμο, στολές και αντικείμενα μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος από τον Εμφύλιο. Το ίδιο και ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα. Γνωστές και άγνωστες ιστορίες εκατό χρόνων. Από τα πρώτα χρόνια της επίδρασης και της διάδοσης του σοσιαλισμού στη χώρα μας με θεωρητικούς ή συγγραφείς όπως ο Πλάτων Δρακούλης ή ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος. Φωτογραφίες και κείμενα από το 1ο Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο στον Πειραιά που αποφάσισε την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (17- 23 Nοεμβρίου του 2018) υπό την επίδραση της Οκτωβριανής Επανάστασης. Λίγο μετά, το 1922, η φωτογραφία του μεγάλου ιστορικού Γιάννη Κορδάτου με άλλους κομμουνιστές πίσω από τα κάγκελα επειδή εναντιώθηκαν στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Τα άγνωστα Φεβρουαριανά, το 1921, η εξέγερση των εργατών στον Βόλο, πάλι κατά της Μικρασιατικής Εκστρατείας και οι συλλήψεις 300 από αυτούς όπως ο θρυλικός ηγέτης της Φεντερασιόν Αβραάμ Μπεναρόγια. Ο άγνωστος νεκρός της Πρωτομαγιάς του 1924 Σωτήρης Παρασκευαΐδης, μέλος της ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαίων Ελλάδας) που έπεσε από σφαίρες έφιππων τμημάτων του Στρατού επί ημερών κυβέρνησης Παπαναστασίου. Η άγνωστη μπροσούρα του Νίκου Μπελογιάννη με τίτλο «Τι πρέπει να γίνει για να ζήσουν οι σταφιδοπαραγωγοί» (1945). Νεκροί και μάρτυρες όπως ο Μήτσος Παπαρήγας, πατέρας του Θανάση Παπαρήγα, συζύγου της Αλέκας. Κατοχή. Εμφύλιος. Παρανομία. Δικτατορία. Η καμουφλαρισμένη μπροσούρα για το 9o συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1973) σε φυλλάδιο για τρία χτενίσματα σε περούκες. Ενα λεύκωμα – φλας μπακ στη νεότερη Ιστορία.