Το 2017 η κυβέρνηση ψήφισε τις περικοπές στις συντάξεις (για το 2019) και στο αφορολόγητο (για το 2020) για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Ισχυριζόταν, τότε, ότι η συμφωνία δεν φέρνει ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητας στον ελληνικό λαό, αφού οι περικοπές στις συντάξεις αντισταθμίζονται από την ταυτόχρονη εφαρμογή των αντίμετρων (μειώσεις φόρων κ.ά.) που περιλαμβάνει η ίδια συμφωνία με τους δανειστές.
Τότε η κυβέρνηση δανείστηκε χρόνο. Αλλά με «τοκογλυφικό» επιτόκιο! Οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ολοκλήρωσαν την αξιολόγηση και συνέχισαν να κυβερνούν, δίνοντας ως αντάλλαγμα στους δανειστές την ψήφιση του νόμου για τις ετεροχρονισμένες περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο. Σήμερα, όμως, ήρθε η ώρα του λογαριασμού και το κόστος του αποδεικνύεται αβάστακτο. Τόσο για τη χώρα όσο και για τη συγκυβέρνηση. Για τον ελληνικό λαό, γιατί οι περικοπές στις συντάξεις ισοδυναμούν με επιπλέον σκληρά μέτρα λιτότητας ύψους 3 δισ. ευρώ που θα αφαιρεθούν από τα εισοδήματα των συνταξιούχων και  μπορεί να ρίξουν, ξανά, σε ύφεση την ελληνική  οικονομία.
Και για την κυβέρνηση, γιατί δεν αντέχει να σηκώσει το βαρύ κοινωνικό και πολιτικό κόστος των μέτρων αυτών σε μια χρονιά εκλογών. Είναι φανερό, μάλιστα, ότι στις συζητήσεις της με τους δανειστές είναι εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα των επιχειρημάτων που χρησιμοποιούσε η ίδια στη Βουλή για να ψηφίσει τις μειώσεις στις συντάξεις. «Οι περικοπές στις συντάξεις είναι αχρείαστες» λέει τώρα η κυβέρνηση προς τους δανειστές, επικαλούμενη τον κίνδυνο να προκαλέσουν νέα καθίζηση της οικονομίας. «Μα υπάρχουν τα αντίμετρα που μπορεί να αντισταθμίσουν τις υφεσιακές επιπτώσεις» απαντούν οι δανειστές πληρώνοντας με το ίδιο νόμισμα τη συγκυβέρνηση στη συζήτηση που ήδη έχει ξεκινήσει, με τους χειρότερους οιωνούς, για τους συνταξιούχους.
Η αλήθεια είναι ότι η συγκυβέρνηση δεν έχει τα πολιτικά περιθώρια και τις αντοχές για να εφαρμόσει τις νέες περικοπές στην ολότητά τους και όπως έχουν ψηφισθεί. Και αν ερμηνεύσει κανείς τα μηνύματα που ήδη εκπέμπουν ανώτερα στελέχη της διαπιστώνει ότι θα προτιμήσει να κηρύξει αντάρτικο με τους δανειστές, αν επιμείνουν σ’ αυτές, και μέσα σε κλίμα ακραίας πόλωσης να προκηρύξει εκλογές, παρά να αυτοκτονήσει πολιτικά λίγους μήνες πριν από το τέλος της θητείας της. Μέχρι τότε, θα εξακολουθήσει να «κουνά» το μοναδικό ισχυρό χαρτί που έχει απέναντι στους δανειστές: Το Σκοπιανό. Προσφυγή στις κάλπες, τους αμέσως επόμενους μήνες, σημαίνει ότι ακυρώνονται οι προοπτικές επικύρωσής της από την επόμενη Βουλή, κάτι που αντιστρατεύεται τα σχέδια της Δύσης. Για αυτό και οι δανειστές, από την πλευρά τους κάνουν κατενάτσιο. Κερδίζουν χρόνο σπρώχνοντας όλο και πιο πίσω τον χρόνο λήψης των οριστικών αποφάσεων για τις συντάξεις που μετατέθηκε, πλέον, για το Eurogroup του Δεκεμβρίου.
Αλλά και η στάση του ΔΝΤ που έσπευσε προχθές να ταχθεί υπέρ των περικοπών, υπενθυμίζοντας τον ρόλο των αγορών που περιμένουν την υλοποίηση των δεσμεύσεων, δεν ευνοεί τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Το ίδιο και η συμπεριφορά των Γερμανών, οι οποίοι δεν έχουν μιλήσει επισήμως, αλλά διαμηνύουν, σε άλλα επίπεδα, ότι δεν έχουν μετακινηθεί από τα συμφωνηθέντα. Το επόμενο δίμηνο θα δείξει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα για τις συντάξεις και όχι μόνο. Εκλογές τον Μάιο ή πολύ νωρίτερα; Αλλος πληρώνει…