Επιστολή-διαμαρτυρία από τον Μίκη

Είναι από τις στιγμές που ο δημοσιογράφος αισθάνεται ένα δέος, αντιλαμβανόμενος ότι ο μικρός αγώνας που κάνει (εν προκειμένω για να σταματήσει το εθνικό έγκλημα της εκχώρησης στο Υπερταμείο των δανειστών, των μνημείων της πολιτιστικής και ιστορικής μας κληρονομιάς) προσελκύει την προσοχή μιας παγκόσμιας προσωπικότητας. Η δική μου στιγμή ήταν χθες, όταν παρέλαβα προσωπική επιστολή επί του θέματος, του θαλερού «αιώνιου έφηβου» Μίκη Θεοδωράκη. Πρόκειται, τολμώ να πω, για μια στεντόρεια κραυγή διαμαρτυρίας για την μέσω των Μνημονίων απεμπόληση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και την εκχώρησή τους στους ξένους δανειστές. Ο ίδιος δηλώνει δικαιωμένος – το είχε εκφράσει, ως φόβο, πριν από μερικά χρόνια, σε μια συγκέντρωση στα Προπύλαια.

Την μεταφέρω, ως έχει, γιατί αποτυπώνει με τρόπο ρεαλιστικό την καθαρή, πέρα από σκοπιμότητες πολιτικές ή άλλες, «ανάλυση» του Μίκη για το τι έχει επισυμβεί στη χώρα. Και εκτιμώ ότι θα θαυμάσετε και εσείς την αγωνιστικότητα και τη νεανική ορμή που αποπνέει.

 «Αγαπητέ κ. Παπαχρήστο,

Επειδή σας εκτιμώ ιδιαίτερα, αφήνω κατά μέρος την συνήθειά μου να μη μιλώ ποτέ δημοσίως για τον εαυτό μου και σας παραπέμπω στην ομιλία μου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου πριν μερικά χρόνια, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρθηκα στην επερχόμενη εκποίηση του πολιτιστικού μας πλούτου καταλήγοντας ότι κινδυνεύει να παραχωρηθεί ακόμα και η ίδια η Ακρόπολη!

Ηταν μια πρόβλεψη που στηρίχθηκε στο γεγονός ότι η χώρα μας υποχρεώθηκε να υπογράψει την εκχώρηση της εθνικής μας αυτοτέλειας και του εθνικού μας πλούτου, πράγμα που δεν συνέβη με τις υπόλοιπες χώρες που έχουν αντιμετωπίσει Μνημόνια και έχουν ήδη επανέλθει στην δημοσιονομική κανονικότητα.

Με τα Μνημόνια που υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και η σημερινή, έχουμε δεμένα τα χέρια μας, αφού εμείς μόνοι μας απεμπολήσαμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και κυρίως το δικαίωμα σε μια ανάπτυξη που να βασίζεται στον εθνικό μας πλούτο. Υπόγειο και υποθαλάσσιο. Γι’ αυτό άλλωστε είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν έχει ανακηρύξει την ΑΟΖ και που δεν έχει το δικαίωμα να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό της πλούτο, που ως φαίνεται, είναι πολύ μεγάλος.

Αυτό ακριβώς αποκάλυψε ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Μπάτσης ύστερα από έρευνες σε όλη την Ελλάδα με το βιβλίο του για την εκβιομηχάνιση της χώρας. Το οποίο περιέργως εξαφανίστηκε, ο δε συγγραφέας του εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη!

Βλέπετε, το χέρι των άσπονδων φίλων μας είναι πολύ μακρύ. Αλλά όταν κάποιος έχει το ελάττωμα να είναι συνθέτης, αυτά που λέει είναι παραμύθια, που οι “σοφοί” μας τα βαφτίζουν “σενάρια συνωμοσίας”.

Ας μου επιτραπεί εδώ να θυμίσω ότι όλα τα κατά καιρούς “παραμύθια” του συνθέτη έχουν επιβεβαιωθεί πολλά χρόνια πριν οι “αρμόδιοι” τα ανακαλύψουν, που συνήθως τα ανακαλύπτουν όταν είναι πλέον πολύ αργά.

 Με εκτίμηση και αγάπη,

Σε ό,τι αφορά την υπόθεση αυτή, δηλαδή της εκχώρησης των αρχαιολογικών χώρων, των μνημείων και των μουσείων στο Υπερταμείο, μόνο και μόνο για να κλείσει η αξιολόγηση του Ιουνίου, έχω να αναφέρω ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει την ανήξερη – ούτε την ανίδεη. Ούτε ότι είναι θύμα κάποιου γραφειοκρατικού λάθους. Γνώριζε. Η εκχώρηση των ακινήτων του υπουργείου Πολιτισμού, όπως μου ανέφερε η επί πολλά χρόνια γραμματέας του υπουργείου Λίνα Μενδώνη (ίσως η καλύτερα γνώστρια των πολιτιστικών θεμάτων της χώρας…) πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο φέτος, και αφού επί δύο χρόνια, από τον Μάιο του 2016, ο σχετικός κατάλογος παρέμενε στα συρτάρια του υπουργείου των Οικονομικών. Το ξανάλεω, ο κατάλογος στάλθηκε από τον τότε υπουργό Αριστείδη Μπαλτά τον Μάιο του 2016, και στις 18 Ιουνίου του 2018 το ΚΥΣΟΙΠ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής) που συνεδρίασε υπό τον φωστήρα Δραγασάκη ενέκρινε τη μεταβίβαση στο Υπερταμείο.

Αυτά τα δύο χρόνια, ουδείς από την κυβέρνηση μπήκε στον κόπο να πει, «για να δούμε, τι είναι αυτά τα ακίνητα που μας έστειλε το υπουργείο Πολιτισμού; Είναι κτίρια; Είναι οικόπεδα; Είναι πλατείες; Πάρκα;».

Ουδείς! Και αυτό κάνει το έγκλημα ακόμη μεγαλύτερο. Τραγικά μεγαλύτερο.

Διότι αν είχαν την πρόνοια να εξετάσουν τον κατάλογο, σήμερα δεν θα τρέχαμε και δεν θα φτάναμε. Θα έβλεπαν ότι είναι μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι. Που δεν πωλούνται. Ούτε μεταβιβάζονται.

 Αχρηστοι. Και γι’ αυτό και επικίνδυνοι…

Επίσης και ανάλγητοι. Ο Τσίπρας στη ΔΕΘ είχε κάνει πλακίτσα με τους υπέρ των 70 ετών συνταξιούχους, ότι σε λίγο δεν θα τους απασχολεί το θέμα της περικοπής ή μη των συντάξεών τους διότι θα περιέλθουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Αγίου Πέτρου. Μπροστά στον σάλο που προκάλεσε η κυνικότητα της αναφοράς, τα κρατικοδίαιτα παρακρατικά μέσα ενημέρωσης, τα διασυνδεδεμένα με τα υπόγεια του Μαξίμου έσπευσαν να τον ερμηνεύσουν: είπε όσα είπε χάριν αστειότητος, ανέφεραν.

Χθες όμως έγινε γνωστή μια ανάλογη τοποθέτηση του 58ετούς υπουργού Τσακαλώτου (δεν είναι δα και κανένα παιδάκι, κι αυτός, σε 12 χρόνια, θα εύχεται να μην πιάσει η «ευχή» Τσίπρα!). Μειδιώντας λέει, βλέπεις είναι και πολύ αστείο ως θέμα, όλο αυτό, ο περί ου ο λόγος Τσακαλώτος, είπε στα αγγλικά: «Δεν υπάρχει κομψός τρόπος για να το διατυπώσω, αλλά αυτοί οι άνθρωποι – οι παλαιοί συνταξιούχοι – θα τεθούν εκτός συστήματος με φυσικό τρόπο. Μέχρι το 2020, το 2030 ή το 2040 δεν θα βρίσκονται πια εδώ. Συνεπώς δεν θα υπάρχει κάποια επίπτωση στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του συστήματος».

Ρε παιδιά, γιατί να περιμένουμε ώς το ’20 ή το ’30 να αποδημήσουν εις Κύριον οι 70άρηδες; Γιατί δεν στήνουμε έναν σύγχρονο (αριστερό εννοείται) Καιάδα, να τελειώνουμε μια ώρα νωρίτερα μαζί τους; Που έχουν το θράσος να ζουν και δεν αφήνουν το Ασφαλιστικό Τσίπρα να ορθοποδήσει;

Ντροπή; Ποια ντροπή. Πού χάθηκε για να τη βρουν αυτοί εδώ…

Στην πονεμένη ιστορία του Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας θα αναφερθώ για πολλοστή φορά, αν και το αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να καταστώ κουραστικός. Το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών, που δεν συγκινείται από το γεγονός ότι πέρασαν ήδη τρία χρόνια από τότε που έκλεισε το Ινστιτούτο (το μόνο που διαθέτει το ελληνικό κράτος στο εξωτερικό), προχώρησε τελευταία και σε κάτι ακόμη, που έχει εξοργίσει την ελληνική κοινότητα της Βενετίας: άλλαξε τις κλειδαριές και κλείδωσε τον ναό του Αγίου Γεωργίου που λειτουργούσε η κοινότητα για τις ανάγκες της!

Ουδείς γνωρίζει γιατί έγινε αυτό. Μια εποπτική επιτροπή που επισκέφθηκε τη Βενετία στις αρχές της εβδομάδος, ενημέρωσε ότι τον επόμενο μήνα θα πάει στην πόλη μια ομάδα ειδικών η οποία θα καταγράψει τα ιστορικά κειμήλια τα οποία βρίσκονται μέσα στην εκκλησία – λόγος που πιθανόν εξηγεί την αλλαγή των κλειδαριών και το κλείσιμο του ναού.

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική κοινότητα της Βενετίας απευθύνει έκκληση στο υπουργείο των Εξωτερικών να λήξει επιτέλους η εκκρεμότητα με τη διοίκηση του Ινστιτούτου, ώστε να ανοίξει τις πύλες του στους σπουδαστές και τους μελετητές. Τρία χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που το Ινστιτούτο (το μοναδικό επαναλαμβάνω του ελληνικού κράτους εκτός Ελλάδος) κατέβασε ρολά…

Ακούει κανείς;