Τα τελευταία γεγονότα επιβεβαιώνουν την άποψη ότι ζούμε στην εποχή της επικυριαρχίας των ανθρώπινων τερατογενέσεων και σε όλο το φάσμα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Σε όλες τις πολιτισμένες και ευνομούμενες κοινωνίες-χώρες, τα δημοκρατικά καθεστώτα δίνουν το δικαίωμα στους πολίτες τους με δική τους πρωτοβουλία να επιχειρούν, να προσπαθούν και να διεκδικούν, λειτουργώντας μέσα στο περιβάλλον που οι ίδιοι έχουν επιλέξει, να αναπτύσσουν τις έμφυτες ή επίκτητες δεξιότητές τους και την ηγετική τους υπεροχή. Ετσι, ανταγωνιζόμενοι όλοι με όλους, υγιώς και με θεμιτά μέσα (εδώ λειτουργεί η σωστή πολιτεία-κοινωνία με τους θεσμοθετημένους ρυθμιστικούς μηχανισμούς), ξεχωρίζουν οι ικανότεροι, με ισχυρότερη προσωπικότητα, γνώσεις και χαρακτήρα, ώστε εν τέλει να αναδειχθούν ως οι αξιότεροι πολίτες, που θα αναλάβουν τις αντίστοιχες θέσεις ευθύνης σε όλους τους τομείς της δραστηριότητας με σκοπό να εξυπηρετήσουν τους πολίτες αυτής της χώρας, δηλαδή το συλλογικό όφελος της κοινωνίας. Εχουν επαναληφθεί κατά το παρελθόν πολλές συζητήσεις περί δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας και έχει αρκούντως εστιαστεί ο δημόσιος διάλογος στην υπάρχουσα ροπή της κοινωνίας στην κατεύθυνση υπεράσπισης της ατομικότητας με όλες τις εκφάνσεις υπηρέτησης ιδιοτελών, ιδιωτικών συμφερόντων, αγνοώντας το όφελος των πολλών, το κοινωνικό όφελος , η πραγμάτωση του οποίου προσδοκάται σε μελλοντικό χρόνο μεν αλλά είναι αυτό που τελικά αλλάζει τη μοίρα των λαών. Στη δική μας, ιδιαίτερων χαρακτηριστικών δημοκρατική χώρα, ζήσαμε όχι μόνο την παραμέληση της συλλογικότητας αλλά και διαχρονικά τη λογική της απαξίωσης της παραπάνω διαδικασίας, την περιθωριοποίηση επίσης της αριστείας, προκρίνοντας εκτός ανταγωνισμού και πάσης έννοιας αξιοκρατίας, τη λογική της υποστήριξης από τον φίλο  ή τον γνωστό,  την οικογένεια, τον κομματικό συνοδοιπόρο κ.λπ. Ετσι με αυτές τις διαδικασίες, κατά παράβαση κάθε λογικής και έννοιας αξιοκρατίας και συχνά παράνομα, καταφέραμε να δημιουργήσουμε τερατογενέσεις.
Δυστυχώς, αλλά σήμερα, η στελέχωση των θέσεων ευθύνης γίνεται από άτομα που δεν έχουν τη δυνατότητα να υπηρετήσουν τις ανάγκες και να επωμιστούν τις ευθύνες της αντίστοιχης θέσης και αυτό εν τέλει συνιστά τερατογένεση. Ατομα τα οποία δεν έχουν να επιδείξουν κάτι σημαντικό στον πρότερο εργασιακό τους βίο, προσδοκώντας μόνο την εκλογική νίκη του κόμματός τους για τη διεκδίκηση δημόσιας θέσης εργασίας, υψηλού αξιώματος και αποδοχών.
Από την άλλη, είναι παράλογο για τον καθένα εξ ημών, ενώ διαπιστώνεται στην πράξη ότι δεν δύναται να υπηρετήσει τις ευθύνες της θέσης που του ανατίθενται, να συνεχίζει να διατηρεί τη θέση αυτή, ενώ θα έπρεπε με κατάλληλη αντικατάσταση να δοθεί η ευκαιρία σε ικανότερα στελέχη να αναδειχθούν. Ολα τα ανωτέρω αποτελούν ένα κομμάτι του παζλ της κακοδαιμονίας της χώρας μας και προφανώς είναι και η αιτία που φιλόδοξες προσπάθειες σε όλους τους τομείς δεν ευδοκιμούν. Συλλέγοντας όλα τα κομμάτια του παζλ είναι εύκολο και κατανοητό από πού πρέπει να ξεκινήσει η επόμενη μέρα στην Ελλάδα.
Επιπρόσθετα εδώ θα ήταν χρήσιμη η άποψη της μαθηματικής επιστήμης ότι όταν λύσεις την άσκηση  πρέπει να εξετάσεις αν το αποτέλεσμα είναι λογικό και στην περίπτωση που δεν είναι, τότε σκίζεις το χαρτί και την επεξεργάζεσαι από την αρχή. Γιατί, αν προσπαθήσεις να ελέγξεις ο ίδιος με την ίδια διαδικασία τη λύση που εσύ έδωσες, δεν θα δεις ποτέ το λάθος σου για να το διορθώσεις.