Πόσο ανταγωνιστική είναι η Σούπερ Λίγκα; Πόση δόση αλήθειας κρύβει η εικόνα, πέντε ομάδες να έχουν πετύχει από τρεις νίκες στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος; Ενα φαινόμενο σπάνιο όχι μόνο για την ημεδαπή.

Είναι συγκυριακό το νικηφόρο σερί των Ολυμπιακού, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκού και Αρη ή μήπως αποτελεί τον θεμέλιο λίθο μιας νέας πραγματικότητας;

Πρόκειται για ερωτήματα που θα απαντηθούν λίαν συντόμως όταν θα αποκαλυφθεί το αγωνιστικό υπόβαθρο και το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένη κάθε ομάδα.

Υπάρχει ωστόσο ένα στοιχείο που δίνει έναν έντονο χρωματισμό στο γενικά μουντό πρωτάθλημά μας. Πρόκειται για τη διαφορετικότητα στην προσέγγιση της επιτυχίας.

Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να γκρεμίσει το περσινό οικοδόμημα. Διατήρησε τα σημαντικότερα asset και δίπλα τους πρόσθεσε νέα ποιοτικότερα υλικά.

Ο ΠΑΟΚ κράτησε τον βασικό κορμό και τον προπονητή, κάνοντας ταυτόχρονα ποιοτικές προσθήκες στο ρόστερ.

Η ΑΕΚ άλλαξε προπονητή, έφυγαν σημαντικοί κρίκοι της αλυσίδας των επιτυχιών και ευελπιστεί ότι οι νέοι παίκτες θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Η περίπτωση του Παναθηναϊκού είναι ιδιάζουσα. Ουσιαστικά ακολουθεί τη συμβουλή των Αμερικανών: έχεις λεμόνια, κάνε λεμονάδα. Η ανάγκη να καλυφθεί το οικονομικό άνοιγμα τον υποχρέωσε να ακολουθήσει το μοντέλο των προηγούμενων δεκαετιών. Νεαροί, ταλαντούχοι αλλά άπειροι ποδοσφαιριστές κλήθηκαν να σηκώσουν το βάρος της πράσινης φανέλας. Η δίψα τους για μπάλα και η ανάγκη τους να βγουν στην επιφάνεια ισορροπεί την απειρία. Υπό την καθοδήγηση ενός προπονητή που πλέον μπορεί να δηλώνει έμπειρος, ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει ένα σύνολο που θυμίζει άγριο άτι που παλεύει να ρίξει από τη σέλα του τον εκπαιδευτή.

Και τέλος ο Αρης. Στα πρώτα παιχνίδια του μας θυμίζει πόσο έλειψε τα προηγούμενα χρόνια η παρουσία του στη Σούπερ Λίγκα. Στηριζόμενος ξανά στην ισπανική αγορά και με μία τεράστια λαχτάρα των οπαδών του που μετατρέπεται σε άνεμο στα πανιά του θεού του πολέμου, οι Κιτρινόμαυροι δείχνουν ικανοί να διεκδικήσουν μεγάλο μερίδιο από την πίτα της Σούπερ Λίγκας.