Ο Θεός, σύμφωνα με τη Βίβλο, κάλεσε τον Μωυσή στο όρος Σινά και του παρέδωσε δυο πέτρινες πλάκες πάνω στις οποίες χαράχθηκαν οι Δέκα Εντολές που έμελλε να αποτελέσουν την πρώτη Διαθήκη των βασικών ηθικών αρχών του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού…
Τριάντα πέντε αιώνες αργότερα ο Aμερικανοϊσραηλινός Ντέιβιντ Μπλατ βαδίζει στα χνάρια του προγόνου του και κομίζει ως προφήτης του μπάσκετ και διαπρύσιος κήρυκας τις δικές του δέκα εντολές: απλώς ελόγου του δεν τις λαξεύει σε πέτρινες πλάκες, αλλά στο πινακάκι του και μάλιστα με ανεξίτηλα γράμματα ώστε να μη σβήνονται κάθε φορά που το καθαρίζει με το σφουγγαράκι του!
Σε αυτό το πινακάκι ο προπονητής του Ολυμπιακού σχεδιάζει στη μια πλευρά την Princeton offense και στην άλλη τη ζώνη προσαρμογής 3-2, ζωγραφίζει τα βελάκια που οδηγούν την μπάλα στην αδύνατη πλευρά και αποτυπώνει το στρατηγικό πλάνο του, αλλά την ίδια στιγμή με τον μαρκαδόρο του θα υπογραμμίζει πάντοτε τους κανόνες από τους οποίους πρέπει να εμφορούνται ο ίδιος, οι παίκτες και οι ομάδες του…
Τους πρώτους κανόνες που σημάδεψαν την παιδική και ως εκ τούτου εύπλαστη προσωπικότητά του, ο τότε 15χρονος Μπλατ τους κατέγραψε ως μαθητής στο λύκειο Flamingham South της Μασαχουσέτης από τον Φιλ «Σμόκι» Μορέζι, τον οποίο θεωρεί (και του το τονίζει ακόμη και τώρα, ευγνωμονώντας τον γι’ αυτό) κάτι παραπάνω από προπονητή, δάσκαλο και μέντορά του…
«Υπήρξε ο δεύτερος πατέρας μου και αυτός ο οποίος μου έδωσε τις σωστές ηθικές κατευθύνσεις και μου άνοιξε τον δρόμο για να περπατήσω και να φτάσω εδώ όπου βρίσκομαι τώρα» τονίζει ο Μπλατ, ο οποίος στη συνέχεια (1977-1981) έπεσε στα χέρια του προπονητή του στο φημισμένο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, Πιτ Κάριλ και έγινε αυτός που έγινε!
Οι κανόνες
Αυτούς τους απαράβατους ηθικούς και μπασκετικούς κανόνες του, ο δις πρωταθλητής Ευρώπης (με τη Ρωσία το 2007 και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2014) και… παρά έξι μήνες του ΝΒΑ (Καβαλίερς, 2016) τους κρατά πάντοτε αποθηκευμένους στον σκληρό δίσκο του και τους αποκρυπτογραφεί σήμερα, δίκην του δεκάλογου τον οποίο παρέλαβε ο Μωυσής από τον Θεό…
1Να είσαι ο εαυτός σου και να κουβαλάς παντού και πάντοτε μαζί σου τις αξίες, τις αρχές και τη φιλοσοφία σου, χωρίς να κάνεις εκπτώσεις για να ευχαριστήσεις τους γύρω σου.
2Να είσαι απλός, γήινος, ανθρώπινος και αυθεντικός στη συμπεριφορά σου, να μην αντιγράφεις άλλους και να σέβεσαι τους συνεργάτες, τους παίκτες, το περιβάλλον και κυρίως τον εαυτό σου.
3Να εμπνέεις τους ανθρώπους με τους οποίους συμπορεύεσαι, να τους δημιουργείς κίνητρα, να αυξάνεις τις επιθυμίες τους και να μεγαλώνεις τις φιλοδοξίες τους.
4Να κοουτσάρεις, να αποφασίζεις και να ενεργείς συνδυάζοντας τις επιταγές του μυαλού και της καρδιάς σου και να είσαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος αφενός να θυσιαστείς στον βωμό ενός στόχου και αφετέρου να απαιτήσεις απ’ όλους και κυρίως από τον εαυτό σου τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια.
5Να αγαπάς και να απολαμβάνεις την καθημερινή ενασχόλησή σου και από τα δυο πρίσματα: κάνοντας το χόμπι σου επάγγελμα και αντιμετωπίζοντας το επάγγελμά σου σαν να είναι χόμπι.
6Να ξέρεις με ποιους έχεις να κάνεις, πώς πρέπει να τους διαχειρίζεσαι και να τους προσφέρεις το παράδειγμα της δικής σου καθημερινής βελτίωσης, της ανιδιοτέλειας και της αλληλεγγύης ώστε να σε εμπιστευθούν και να σε ακολουθήσουν.
7Να γνωρίζεις το υλικό που έχεις, να φιλτράρεις τα πράγματα, να μην τα αφήνεις στην τύχη τους και να μην αναζητείς προκαταβολικά τα άλλοθι για τις αποτυχίες σου.
8Να μην είσαι ξεροκέφαλος και να μην προσπαθείς σώνει και καλά να διαχειριστείς τις καταστάσεις που μεταλλάσσονται σε έναν αγώνα μέσα από τη δική σου στρογγυλοποιημένη αντίληψη, αλλά να έχεις την ευελιξία να προσαρμοστείς στις συνθήκες, παρακάμπτοντας το αρχικό πλάνο σου.
9Να μην είσαι ρηχός, να μη στέκεσαι αφ’ υψηλού, να εμβαθύνεις στα πράγματα και να διαθέτεις το χάρισμα της μεταδοτικότητας, που εγώ ευτυχώς το κληρονόμησα από τη μητέρα μου η οποία ήταν δασκάλα.
10Να έχεις ήθος, πάθος, αλλά και συμπάθεια για τους παίκτες σου, διότι εάν θέλεις να σου προσφέρουν με την καρδιά τους τον καλύτερο εαυτό τους, πρέπει να τους δώσεις πρώτα εσύ το σωστό παράδειγμα και να δουν στα μάτια σου την ασφάλεια και την έμπνευση που χρειάζονται στην τελευταία κρίσιμη άμυνα και στην τελευταία καθοριστική επίθεση.
Αυτός είναι grosso modo ο δεκάλογος του Μπλατ, που δεν ξέρω εάν έχει προλάβει ή προτίθεται να τον αναρτήσει στον πίνακα των αποδυτηρίων του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί τη δική του μπασκετική Διαθήκη, την πανοπλία του, αλλά και την απάντηση σε μια παιδική απορία του. «Μικρός αναρωτιόμουν ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στον παίκτη και στον προπονητή και όταν κάθισα στον πάγκο συνειδητοποίησα ότι πλέον κοιμάμαι λιγότερο, ανησυχώ περισσότερο και πρέπει κιόλας να αντιμετωπίσω όλους αυτούς που νομίζουν ότι ξέρουν περισσότερα από εμένα»!