Το συχνό ξεσκόνισμα της μνήμης είναι μια διαδικασία που βοηθά την ανθρώπινη φύση να γίνεται σοφότερη. Μια διαδικασία που όπως αποδεικνύεται είναι σε κατάσταση off στην περίπτωση του Ραζβάν Λουτσέσκου.

Για πολλοστή φορά έφερε στην πόρτα μας τον Χίτλερ και τις μεθόδους του, με αφορμή τα όσα συνέβησαν πέρυσι στην Τούμπα στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. «Στην ιστορία του ποδοσφαίρου αυτό συνέβη μόνο κατά τη διάρκεια της Γερμανίας του Χίτλερ» είπε και ελάλησε ο ρουμάνος προπονητής με την ασθενή μνήμη.

Ο Λουτσέσκου γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει στην ποδοσφαιρική αργκό της χώρας του η λέξη «blat». Οπως επίσης «cooperative» και «securitate».

Πρόκειται για όρους που τους συναντούσε καθημερινά στη διάρκεια της πρώιμης ποδοσφαιρικής του καριέρας στις ομάδες νέων της Ντιναμό Βουκουρεστίου στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Τότε που ο σύλλογος διοικούνταν από τη μυστική αστυνομία του Τσαουσέσκου και «συνεργαζόταν» με την αγαπημένη ομάδα του ρουμάνου δικτάτορα, τη Στεάουα, για να στήνονται αγώνες.

Το 1988 ο Λουτσέσκου, 19 ετών πλέον, ήταν ήδη έναν χρόνο επαγγελματίας με τη Σπόρτουλ Στουντέντσεκ. Εκείνη τη χρονιά στον τελικό του Κυπέλλου βρέθηκαν αντιμέτωπες η Στεάουα, που ήταν σχεδόν τρία χρόνια αήττητη, και η  Ντιναμό.

Το σκορ ήταν 1-1 όταν στο 90ό λεπτό ο Μπάλιντ πέτυχε γκολ για τη Στεάουα. Ο διαιτητής το ακύρωσε ως οφσάιντ και ο μεγαλύτερος γιος του Τσαουσέσκου, Βαλεντίν, που λειτουργούσε εν είδει προέδρου απέσυρε την ομάδα. Ο διαιτητής κατακύρωσε τον τελικό στην Ντιναμό και έγινε απονομή του τροπαίου. Ο Βαλεντίν ωστόσο είχε αντίθετη άποψη. Καταστρατηγώντας νόμους και λογική, «έπεισε» την ομοσπονδία να μετρήσει το γκολ του Μπάλιντ και το τρόπαιο να καταλήξει στα χέρια των παικτών της Στεάουα.

Το 1990, όταν το καθεστώς Τσαουσέσκου αποτελούσε πια παρελθόν, η Στεάουα πρότεινε στην Ντιναμό να της επιστρέψει το Κύπελλο, αλλά η τελευταία αρνήθηκε.

Κι όλα αυτά όχι στη Γερμανία του Χίτλερ αλλά στη Ρουμανία του Λουτσέσκου.