H κατάσταση είναι απλή.

Ο Καμμένος εκβιάζει τον Τσίπρα με τον χρόνο των εκλογών.

Και ο Τσίπρας εκβιάζει τον Καμμένο με το αποτέλεσμα των εκλογών.

Ποιος θα κερδίσει; Στοιχήματα.

Πρώτα ο εκβιασμός του Καμμένου. Αν έρθει, λέει, το Σκοπιανό στη Βουλή θα αποσύρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση.

Αυτό σημαίνει πτώση της κυβέρνησης – παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι συνταγματολόγοι. Οι κυβερνήσεις είναι πολιτικά μεγέθη, όχι δικόγραφα σε συνταγματικό δικαστήριο.

Είτε λοιπόν ο Τσίπρας θα ζητήσει αμέσως ψήφο εμπιστοσύνης και θα τη χάσει – οι αριθμοί δεν βγαίνουν σε καμία περίπτωση.

Είτε θα επιλέξει μόνος του τις εκλογές μήπως γλιτώσει τη διαδικασία της υπηρεσιακής.

Πάντως το καλαμπούρι του 2015, όταν η κυβέρνηση είχε χάσει την πλειοψηφία της σε τρεις ψηφοφορίες της Βουλής κι οι υπόλοιποι έκαναν τα στραβά μάτια για να περάσει το Μνημόνιο, δεν πρόκειται να ξανασυμβεί.

Συνεπώς η ημερομηνία των εκλογών είναι στα χέρια του Καμμένου.

Ο Τσίπρας από την πλευρά του εκβιάζει τον Καμμένο με το αποτέλεσμα των εκλογών.

Υπολογίζει προφανώς πως στις εκλογές οι ΑΝΕΛ δεν θα βρουν την ψήφο τους. Και μετά ο Καμμένος, μόνος κι εκτός Βουλής, θα πρέπει να αντιμετωπίσει όλο το τσουνάμι ανοιχτών λογαριασμών που τον περιμένει και το οποίο ο Τσίπρας γνωρίζει.

Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του υπουργού Αμυνας.

Ποιος εκβιασμός θα αποδειχτεί ισχυρότερος; Εχω τις υποψίες μου αλλά καμία βεβαιότητα. Δεν θα αποτολμήσω λοιπόν πρόβλεψη.

Θα ρωτήσω όμως το εξής. Πόσο μπορεί να διαρκέσει η ζωή μιας κυβέρνησης που κάθε μέρα είναι στο «πέφτει, δεν πέφτει»;

Ποιος ξένος παράγοντας θα συζητήσει σοβαρά με μια κυβέρνηση που μετράει τη ζωή σε εβδομάδες ή μήνες;

Και (σημειώστε το αυτό) ποιο ευρωπαϊκό όργανο θα πιστέψει ότι μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να δεσμεύσει τη διάδοχό της στο παραμικρό;

Ή, για να πάρω ένα επίκαιρο παράδειγμα, ποιος διεθνής παράγοντας θα συναινέσει να μην περικοπούν οι συντάξεις όταν κινδυνεύει να του πει σε λίγους μήνες ο Μητσοτάκης «χάρισες στον Τσίπρα τις συντάξεις; Μπράβο. Κόψε και σε μένα τα πλεονάσματα!».

Διότι αν αρχίσει η σημερινή κυβέρνηση να ξηλώνει δεσμεύσεις (που είναι και δικές της), ποιος θα εμποδίσει την αυριανή κυβέρνηση να ξηλώσει όλο το πουλόβερ των δεσμεύσεων (που δεν είναι και δικές της);

Ολα αυτά υπάρχουν στο τραπέζι. Θα δούμε πού θα καταλήξουν.

Εχω όμως μια απλή σκέψη. Αυτές τις μέρες η κυβέρνηση μπαίνει στο τελευταίο εξάμηνο της ζωής της.

Πόσα είναι διατεθειμένη να ρισκάρει για να το εξαντλήσει; Και με ποιον στόχο;