Την οργή των παραγόντων, αλλά κυρίως των οπαδών της ΑΕΚ, προκαλεί ο προπονητής του ΠΑΟΚ Ρασβάν Λουτσέσκου κάθε φορά που αναφέρεται στο πώς κρίθηκε το περσινό πρωτάθλημα. Ειδικά όταν μιλάει σε εφημερίδες της πατρίδας του, ο Ρουμάνος είναι αλήθεια πως ξεπερνά τα όρια: η σύγκριση της Ελλάδας με τη ναζιστική Γερμανία που έκανε πρόσφατα υπήρξε όντως εξωφρενική. Εξωφρενικό είναι επίσης ότι κανείς εισαγγελέας δεν ασχολείται μαζί του – θα ‘πρεπε να έχει ασχοληθεί, όχι μόνο ο αθλητικός, αλλά και η Διεύθυνση Αθλητικής Βίας που έχει στείλει στα δικαστήρια ακόμα και ποδοσφαιριστές για γελοίες αναρτήσεις στο Instagram.

Θύελλες

O Ρουμάνος γνωρίζει ότι κάθε φορά που μιλάει για το περσινό ματς της Τούμπας ΠΑΟΚ – ΑΕΚ θα ξεσηκώνει θύελλες και θα συνεχίσει να το κάνει, όποτε του είναι βολικό. Την Τρίτη κατάφερε να μη γίνει θέμα ο καβγάς του με τον Γουάρντα: ο Αιγύπτιος, έχοντας νεύρα γιατί έμεινε εκτός αποστολής στο ματς με την ΑΕΚ, δεν πήγε στην προπόνηση, αλλά όλοι ασχολούνταν με τις δηλώσεις του Ρουμάνου κι όχι με αυτό. Οποιος θυμώνει, δικαίως θυμώνει, αλλά αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος: η άλλη αφορά τον γενικότερο πολιτισμό των οπαδών και τις ευαισθησίες τους.

Στην Ελλάδα είμαστε πάντα έτοιμοι να ξεσηκωθούμε εναντίον όποιου πιάνει στο στόμα του τις επιτυχίες της ομαδάρας μας, εκφράζοντας αμφιβολίες για την καθαρότητά τους, ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα να δηλητηριάζουμε τις επιτυχίες των αντιπάλων μας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Θέλω να πω ότι μεταξύ των πολλών οπαδών της Ενωσης που θυμώνουν με τον Ρουμάνο είναι σίγουρα και κάποιοι που για χρόνια μιλούσαν για «χάρτινους τίτλους του Ολυμπιακού», «εγκληματικές οργανώσεις», «στημένα ματς» κ.τ.λ. κ.τ.λ. Οσο δίκιο έχει ο Λουτσέσκου σήμερα, άλλο τόσο δίκιο είχαν κι αυτοί, κι όσο τους ενοχλεί σήμερα ο Ρουμάνος, άλλο τόσο ενοχλούσαν κι αυτοί. Η ιστορία θα ‘πρεπε να γίνει μάθημα: στην Ελλάδα η φάμπρικα της απαξίωσης δουλεύει υπερωρίες και θα ήταν καλό κάποτε να κλείσει. Αλλά δεν γίνεται να δουλεύει μόνο για σένα…

Παϊρότζ

Στο μεταξύ, όλο και περισσότεροι αναρωτιούνται για ποιον δουλεύει ο περίφημος ταϊλανδός υποψήφιος ιδιοκτήτης του ΠΑΟ Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ. Ανάλογη περίπτωση υποψήφιου επενδυτή δεν έχει ξαναϋπάρξει στα χρονικά. Ο άνθρωπος εμφανίστηκε πριν από πέντε μήνες, δήλωσε ότι εκπροσωπεί ένα fund, είπε ότι είναι έτοιμος να βάλει στον ΠΑΟ για αρχή 20 εκατ. ευρώ, κυκλοφόρησε ονόματα συνεργατών – ακόμα και υποψήφιων προέδρων. Ανάγκασε την ΠΑΕ Παναθηναϊκός ν’ αλλάξει το καταστατικό της ώστε να επιτρέπει την είσοδο ξένου στην Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου και υποστήριξε ότι θα βάλει 2,5 εκατ. ευρώ μέχρι χθες. Και φυσικά δεν έχει βάλει ευρώ στην ΠΑΕ – ούτε και κανείς πιστεύει ότι θα βάλει.

Αμπντουλαζίζ

Αν η ιστορία παραμένει ζωντανή κι αν ακόμα οι δημοσιογράφοι ασχολούνται μαζί της, είναι γιατί την πιστεύει ο μόνος άνθρωπος που έχει συζητήσει με τον Ταϊλανδό, δηλαδή ο Γιάννης Αλαφούζος. Ο ίδιος ο Ταϊλανδός έχει καιρό να μιλήσει, ενώ και κάποιοι συνεργάτες του έχουν εξαφανιστεί. Ο δε εφοπλιστής Βίκτωρας Ρέστης, που πολλοί έλεγαν πως είναι ο πραγματικός χρηματοδότης του σχεδίου εξαγοράς της ΠΑΕ, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί διαψεύδει τη συμμετοχή του – ό,τι κι αν αυτό σημαίνει. Χθες έγινε γνωστό ότι ο Παϊρότζ για να βάλει χρήματα στην ΑΜΚ πρέπει να εξασφαλίσει τη σχετική άδεια εισόδου στην ΠΑΕ από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Κυκλοφόρησε μάλιστα ότι έχει καταθέσει και τον σχετικό φάκελο. Εγώ πάλι λέω πως «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει». Και ότι η σχετική άδεια της ΕΕΑ δεν σημαίνει τίποτα: την είχαν δώσει κάποτε και στον πρίγκιπα του Βλάση Τσάκα, τον Αμπντουλαζίζ Αμπντουλαζίζ, τριπλό Αμπντουλαζίζ. Που άμα βάλει ποτέ λεφτά στον ΠΑΟ, θα γίνω Αμπντουλαζίζ κι εγώ…

Κρίμα

Φυσικά οι ιστορίες του Παϊρότζ και του Αμπντουλαζίζ δεν έχουν καμία σχέση. Ο Ταϊλανδός όντως έχει ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και όντως έχει αποκτήσει ομάδες τις οποίες σε χρόνο – ρεκόρ πούλησε. Η μόνη ομοιότητα με την περίπτωση του πρίγκιπα του Τσάκα είναι ότι, όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι οπαδοί του ΠΑΟ έχουν κάποιον να περιμένουν. Αλλά, κακά τα ψέματα, άλλο είναι ο Ταϊλανδός κι άλλο η βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας που θα ‘φερνε ο Βλάσης. Το σημειώνω γιατί τον άνθρωπο αυτόν τον αδικήσαμε. Μας χάρισε τη μεγαλύτερη υπερπαραγωγή ιστοριών με πρίγκιπες που έχει γνωρίσει ο τόπος και εμείς επιτρέψαμε στον Βασίλη τον Κωνσταντίνου να τον πάει στα δικαστήρια και να πετύχει την καταδίκη του για συκοφαντική δυσφήμηση. Κρίμα, πραγματικά.

Σχέδια

Μιλώντας για επενδυτές, να χαιρετίσουμε την προσπάθεια ενός άλλου έλληνα ποδοσφαιροπαράγοντα να γράψει τη δική του ιστορία στο εξωτερικό: μιλάω για τον κάποτε πρόεδρο του ΟΦΗ, τον Μάνθο τον Πουλινάκη, αυτόν που στη Σούπερ Λίγκα αποκαλούσαν «ο άνθρωπος με το τσαντάκι», γιατί είχε τη συνήθεια να κυκλοφορεί με ένα τσαντάκι σαν τον Σπορτ Μπίλι – δεν ξέρω πόσοι τον θυμάστε. Ο Πουλινάκης ανέλαβε την ηρωική ομάδα του Ριέτι, που αγωνίζεται στη Γ’ Εθνική της Ιταλίας. Η Ιταλία πρέπει να περνά τεράστια οικονομική κρίση αφού μια ιταλική ομάδα κατέληξε σε έναν έλληνα επιχειρηματία, αλλά σημασία έχει ότι ο Μάνθος έχει σχέδια μεγάλα – ίσως στο τσαντάκι του, αν το έχει πάρει μαζί του.

Συμβόλαιο

Στην πρώτη του εμφάνιση στους δημοσιογράφους δήλωσε πως στόχος της ομάδας είναι η παραμονή – δεν θέλησε να ανεβάσει τον πήχη των απαιτήσεων, αφού, όπως είπε, τα οικονομικά προβλήματα είναι υπαρκτά και τα έσοδα λίγα. Μια λύση θα ήταν να πουλήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Ριέτι στην ΕΡΤ: από τη στιγμή που αυτή δίνει χρήματα και για το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής της δικής μας, γιατί να μην αποκτήσει και μια ομάδα έλληνα παράγοντα που διαφημίζει τη χώρα μας στο εξωτερικό; Θα πει κάποιος ότι ο Γιώργος ο Βασιλειάδης (όταν μιλάμε για την ΕΡΤ, όλοι ΠΑΣΟΚ είμαστε…) δεν μπορεί να πολιτευτεί στο εξωτερικό – δεν πειράζει, καλή καρδιά να υπάρχει. Χθες, μου λένε, ανησύχησε γιατί διάβασε τις δηλώσεις του προέδρου της Football League Λεωνίδα Λεουτσάκου, με βάση τις οποίες η ΕΡΤ δεν έχει υπογράψει με αυτή συμβόλαιο ακόμα. Ο υφυπουργός δεν θέλει να ανησυχούν οι άνθρωποι: θα δώσει κάτι παραπάνω η ΕΡΤ και θα τα πάρει – δεν υπάρχει λόγος για τσιγκουνιές. Αφήστε που αν δεν πληρώσει κινδυνεύουμε, μετά τον Πουλινάκη, να φύγουν κι άλλοι παράγοντες για το εξωτερικό και να χάσουμε τα λαμπρότερα μυαλά αυτής της χώρας. Ετοιμοι είναι. Πάμε στοίχημα;