Βγήκε τις προάλλες ο Γιώργος Πρίντεζης και είπε ότι «αυτά που μας ζητάει ο Μπλατ είναι… υπερβολικά» και επειδή η υπερβολή (δεν) έχει τα όριά της, ο Βαγγέλης Μάντζαρης αποφάσισε να την… ξεχειλώσει ακόμη περισσότερο!
Πώς; Με την προχθεσινή δήλωσή του ότι «δεν θυμάμαι κανέναν άλλον προπονητή του Ολυμπιακού να παίζει με αυτόν τον τρόπο»…
Αυτός ο τρόπος δεν είναι άλλος από το uptempo game που αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο του δόγματος του Μπλατ και συνίσταται στον γρήγορο, υψηλό και έντονο ρυθμό.
Στα επτά χρόνια τα οποία πέρασαν από τότε που ο Μάντζαρης ροβόλησε από το Περιστέρι προς το Νέο Φάληρο, στον πάγκο του Ολυμπιακού κάθισαν τέσσερις προπονητές (Ντούσαν Ιβκοβιτς, Γιώργος Μπαρτζώκας, Μίλαν Τόμιτς εν είδει υπηρεσιακού, Γιάννης Σφαιρόπουλος) και όντως κανείς από δαύτους δεν έπαιζε με αυτό το στυλ.
Κανείς από αυτούς που θυμάται ο Μάντζαρης και κανείς από τους προηγούμενους τους οποίους θυμάται ο Πρίντεζης, έστω κι αν κάποια στοιχεία της φιλοσοφίας του Μπλατ ενυπήρχαν και σε εκείνη του Γιόνας Καζλάουσκας, κυρίως σε ό,τι αφορά την ταχύτητα, την άμεση εκτέλεση και την εμπιστοσύνη στο ένστικτο των παικτών.
Ξεπερνώντας την άκομψη αναφορά του Στρέλνιεκς στο «αναχρονιστικό μπάσκετ του Σφαιρόπουλου», ο καθένας αναγνωρίζει ότι όντως το στυλ του Μπλατ είναι ξεχωριστό, νεωτεριστικό (για τα ελληνικά δεδομένα) και ελκυστικό. Ωστόσο ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται πρωτίστως και ανυπομονεί να το δει να αποβαίνει και αποτελεσματικό, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που τις τελευταίες δυο σεζόν έμεινε με άδεια χέρια.
Ασφαλώς ο Ολυμπιακός δεν θα γίνει ξαφνικά η ευρωπαϊκή κόπια των… Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, που αποτελούν κιόλας τους κακούς δαίμονες του Μπλατ από τη θητεία του στον πάγκο των Καβαλίερς. Σίγουρα όμως θα επιδιώξει να παίξει ένα μπάσκετ με τα καινά δαιμόνια (του Μάντζαρη) και τις υπερβολές (του Πρίντεζη).