Νωρίς είναι ακόμη, αλλά αν ένα παιχνίδι – πλην του ντέρμπι φυσικά – έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον αυτή την αγωνιστική, αυτό είναι το Απόλλων – Πανιώνιος. Οι αντίπαλοι έχουν καιρό να συναντηθούν σε επίσημη αναμέτρηση, παραμένουν στον βυθό της βαθμολογίας και δεν τους αρέσει καθόλου, οπότε ζητούν την επιτυχία απεγνωσμένα. Οχι μόνο για να πάρουν τους βαθμούς που χρειάζονται, αλλά κυρίως θέλοντας να ανακτήσουν την ηρεμία τους. Ωρες ώρες αυτό είναι και το σπουδαιότερο.

Ο Απόλλωνας έχει κάνει κάτι λάθος και ουδείς το κρύβει. Το ομολογούν στη Ριζούπολη με την τάση που έχουν να αλλάζουν συνεχώς προπονητές, μολονότι είμαστε ακόμη στην πέμπτη αγωνιστική. Μοιάζει να κυνηγούν το λαχείο, αλλά όταν βαδίζεις στο άγνωστο, ενίοτε μπορεί να είσαι σε βάρκα που δεν τη λένε Ελπίδα. Το ρόστερ είναι αμφιλεγόμενης επάρκειας, οι λύσεις δεν πείθουν, η περίοδος των μεταγραφών δείχνει μακριά πολύ, οπότε απαιτείται να ξυπνήσουν γιατί διαφορετικά θα τους πάρει για τα καλά από κάτω. Και, πρέπει να το πούμε, ακόμη ο Απόλλωνας δεν έχει συναντήσει τους τρεις ισχυρούς του πρωταθλήματος.

Ο Πανιώνιος στον αντίποδα, άρχισε τη σεζόν και είχε βλέψεις για καλή πορεία. Οπως αυτές των τελευταίων χρόνων, που τουλάχιστον δεν έμπλεκε σε περιπέτειες. Τώρα, λίγο το βαρύ πρόγραμμα, λίγο η αδυναμία να εμφανίσει μια στρωμένη ομάδα, τον έχει φέρει στις τελευταίες θέσεις. Το παιχνίδι στην έδρα του Απόλλωνα δείχνει ξεχωριστό και για τον Ανιγκό. Ο τεχνικός ακούει γκρίνιες, αλλά θυμίζουμε ότι και πέρυσι στη Λιβαδειά δεν πήγανε καλά στην αρχή, ωστόσο στη συνέχεια η ομάδα ανέβηκε θεαματικά. Το αν θα επαναλάβει μια αντίστοιχη πορεία με τον Πανιώνιο ο Ανιγκό, ασφαλώς θα το δούμε λίαν συντόμως. Με την επισήμανση ότι αν δεν τα καταφέρει η ομάδα και στη Ριζούπολη, τότε όλα θα δυσκολέψουν πολύ. Για όλους στη Νέα Σμύρνη, εννοείται. Και ως γνωστόν, οι έλληνες παράγοντες έχουν χούι να κοιτούν τους προπονητές που είναι στο ταμείο ανεργίας, ελπίζοντας ότι θα μεταμορφώσουν μονομιάς τις ομάδες τους.

Αν θέλουμε να φύγουμε από το συγκεκριμένο ματς, πρέπει να σταθούμε στον Ατρόμητο. Κυρίως στον κόσμο του, διότι αν κοιτάξουμε τους πίνακες των εισιτηρίων, η ομάδα της δυτικής όχθης κόβει τα λιγότερα. Κι ας κάνει νίκες συνεχόμενες, κι ας φτάνει επί χρόνια στους στόχους που θέτει, κι ας αποδίδει ικανοποιητικό ποδόσφαιρο. Οντως, αυτό που συμβαίνει στο Περιστέρι είναι οξύμωρο και δεν αξίζει σε όσους προσπαθούν για το καλύτερο – από τη διοίκηση μέχρι τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές. Ισως όταν υποδεχθεί τους πρωτοπόρους η κατάσταση να αλλάξει, αν και η συνολική εικόνα παραμένει και προκαλεί απορίες.