Μόλις πριν από τέσσερα χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας αγκάλιαζε τον Ζαν Λικ Μελανσόν, αναζητώντας στον γαλλικό αριστερό ριζοσπαστισμό έναν ισχυρό συνοδοιπόρο στον ευρωπαϊκό δρόμο. Οι καιροί είναι προφανές ότι έχουν αλλάξει και πλέον η απόφαση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, με την προσωπική σφραγίδα Τσίπρα, είναι να μετακινηθεί σταδιακά το κόμμα στις ράγες της Σοσιαλδημοκρατίας, αλλά όπως αυτή ορίζεται από τους βρετανούς Εργατικούς του Τζέρεμι Κόρμπιν, και όχι όπως είχε μετεξελιχθεί επί των ημερών του Τόνι Μπλερ και του περίφημου «τρίτου δρόμου».

Ακόμα και η προ ημερών παρουσία του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου ως απεσταλμένου του Τσίπρα στο συνέδριο του Εργατικού Κόμματος στο Λίβερπουλ, παρουσία του Κόρμπιν, είχε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό και έστελνε μηνύματα και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΙΧΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 53. Την ίδια στιγμή όμως η ισχυρή τάση των 53 υπό τον Ευκλείδη Τσακαλώτο στέλνει προειδοποιητικά μηνύματα και ζητεί επαναπροσδιορισμό της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα χθες δημοσιοποιήθηκε κείμενο από την Πανελλαδική Σύσκεψη Πρωτοβουλίας των 53 στην ιστοσελίδα commonality, στο οποίο εκτός από την αναφορά στο τυπικό τέλος των Μνημονίων, ζητούν νέα πορεία για τον ΣΥΡΙΖΑ και υπογραμμίζουν την ανάγκη «το κόμμα να έχει μέλη που δεν θα είναι χειροκροτητές της κυβέρνησης». Επίσης, ζητούν συνέπεια στον λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοπιστία, σύγκρουση με το παλιό και αναρωτιούνται «με ποιους πάμε».

«Χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά, που τα μέλη του θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, που δεν θα είναι χειροκροτητές της κυβέρνησης, αλλά η συνείδησή της» σημειώνουν και συμπληρώνουν στο κείμενο: «Θέλουμε, δηλαδή, ένα κόμμα ζωντανό, με τα μέλη του γειωμένα στην κοινωνία και τα κινήματα, που αποτελούν το φυσικό οξυγόνο για τις δυνάμεις της Αριστεράς».

Από την άλλη πλευρά ο Τσίπρας προχωρεί στην υλοποίηση του σχεδίου του για τη δημιουργία ενός άλλου είδους κόμματος, δηλαδή σε μια μετεξέλιξή του, σε έναν πολιτικό φορέα που θα προσομοιάζει με τους Εργατικούς του Κόρμπιν, οι οποίοι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε στο Λίβερπουλ ο Τζανακόπουλος, «αποτελούν τις βασικές δυνάμεις που έχουν μέτωπο απέναντι στη λιτότητα της Ευρώπης και έχουν πολλά κοινά σημεία τόσο στο επίπεδο της πολιτικής όσο και στον τρόπο που αντιμετωπίζονται από τις οικονομικές ελίτ και τα ΜΜΕ».

ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΞΕΙΣ. Επί της ουσίας όμως απέναντι σε αυτές τις κινήσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οι 53 αντιδρούν στην περαιτέρω «πασοκοποίηση» και γι’ αυτό στέλνουν και προειδοποιητικά μηνύματα, καθώς δεν βλέπουν με θετικό μάτι την εξελισσόμενη μετάβαση του κόμματος σε μια πιο σοσιαλδημοκρατική εκδοχή.

Ακόμη και ο τίτλος του κειμένου των 53, που είναι «για ένα νέο αριστερό ριζοσπαστικό κύμα», αλλά και η επισήμανση για την αναγκαία αριστερή στροφή που πρέπει να γίνει και τη σύγκρουση με το παλιό (σ.σ.: εδώ υπονοούν και την «πασοκοποίηση»), είναι ενδεικτικός της έντονης εσωτερικής διαπάλης στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η διαμάχη που δεν αφορά καρέκλες και οφίτσια, αλλά έχει ιδεολογικό υπόβαθρο, θα φανεί καθαρά και στο τέλος της επόμενης εβδομάδας με την εκλογή της μικρότερης σε μέλη νέας Πολιτικής Γραμματείας.

Σε αυτό το κλίμα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον χθες βράδυ η σύναξη που έγινε σε ξενοδοχείο των Ιλισίων για τη δημιουργία μιας μεγάλης ενιαίας τάσης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία και τάσσεται αναφανδόν υπέρ της στροφής στον σοσιαλδημοκρατικό χώρο.

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΣΙΠΡΑ. Πάντως, στο Μέγαρο Μαξίμου έχει συζητηθεί πάρα πολλές φορές το εγχείρημα της μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε βασικό εκφραστή της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Ο Τσίπρας εμφανίζεται αποφασισμένος να επιμείνει σε αυτό το εγχείρημα και όλες οι κινήσεις του εντάσσονται στον στρατηγικό του στόχο, που είναι να εμβολίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον κεντροαριστερό χώρο. Στο πλαίσιο αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ εν όψει των βουλευτικών εκλογών δίνουν μεγάλη σημασία και στο σύνθημα των Εργατικών το 2017, «για τους πολλούς, όχι για τους λίγους» και θέλουν να υιοθετήσουν το μοντέλο Κόρμπιν και στη λειτουργία του κόμματος, αλλά και στην πολιτική των συμμαχιών και του προγραμματικού λόγου.