Τα μάτια του ήταν κίτρινα σαν το λεμόνι. Οι μύες του έμοιαζαν με καρικατούρα υπερηρώων και τα πόδια του με φτερά ανεμιστήρα που κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα.

Ηταν ο Μπεν Τζόνσον. Ο πρωταγωνιστής της πιο βρώμικης κούρσας στην ιστορία του αθλητισμού. Τέτοιες ημέρες πριν από τριάντα χρόνια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ η αλήθεια αποκάλυψε το μισό της πρόσωπο. Ο Καναδός με τους υπερφυσικούς μυς και τα γουρλωτά μάτια που κατάπινε τους αντιπάλους του στις κούρσες των 100 μέτρων, βρέθηκε ντοπαρισμένος με την ουσία στανοζολόλη λίγες ώρες μετά τον θρίαμβό του στη Σεούλ.

Ηταν οι μέρες που στήθηκε η σκηνή τη υποκρισίας δίπλα σε αυτήν της αλήθειας. Οι πρώτοι που έριξαν τον λίθο και τα αναθέματα, κηρύσσοντας τον λόγο του καθαρού αθλητισμού ήταν οι Αμερικάνοι με πρωτοστατούντα τον Καρλ Λιούις, που έχασε μεν στην κούρσα, αλλά πήρε τελικά το χρυσό μετάλλιο.

Ο Λιούις, που βρέθηκε τρεις φορές ντοπαρισμένος στα τράιλ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ με διεγερτική ουσία, αλλά οι συμπατριώτες του τον κάλυψαν πλήρως με το αιτιολογικό πως ήταν ακούσια η πράξη του!

Ο Λιούις, που αργότερα παραδέχθηκε πως χιλιάδες αθλητές έπαιρναν αναβολικά. Και κοντά στον Λιούις όλοι οι υπόλοιποι συμμετέχοντες σε εκείνον τον τελικό της ντροπής. Για να αποκαλυφθεί αργότερα πως οι έξι από τους οκτώ σπρίντερ είχαν αγωνιστεί ντοπαρισμένοι.

Τι έχει αλλάξει από τότε; Σχεδόν τίποτα. Στο τραπέζι των γεωπολιτικών παιχνιδιών μοιράζεται η τράπουλα κατά το δοκούν. Ο άλλοτε επικεφαλής του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Αθλητισμού, ο σερ Αρθουρ Γκολντ έλεγε πως οι μόνοι που μπορεί να πιαστούν ντοπέ είναι οι απρόσεκτοι κι αυτοί που δέχονται κακές συμβουλές.

Ενας δικός μας έλεγε τα ίδια με διαφορετικά λόγια. Ντοπαρισμένος είναι αυτός που πιάνεται. Την ίδια ακριβώς φράση μού είπε ένας πρώην πρωταθλητής της άρσης βαρών που συνάντησα πρόσφατα. Οταν ο υποκριτής περιφρονεί αυτούς που εξαπατά.