Για τους αρχαιολόγους, ως νεκρόπολη ορίζεται ένα εκτεταμένο ταφικό σύμπλεγμα που αναπτύσσεται έτσι ώστε να μοιάζει πολύ με αστικό πολεοδομικό σχεδιασμό. Από τη νεκρόπολη της Γκίζας με τις πυραμίδες και τις μούμιες της ώς τις νεκροπόλεις της Μόριας και του Ματιού, μερικοί αιώνες δρόμος. Επρεπε να διανύσουμε το χρόνο ανάποδα για να γίνουμε ανασκαφείς του εαυτού μας. Είμαστε όντως τόσο νεκροί όσο δείχνουν τα ευρήματα; Ωραίοι, ωραίοι, με χώμα και μ’ αγκάθια;

Η κυβέρνηση δεν θέλει να προχωρήσει η έρευνα. Κάθε τόσο σκαρφίζεται κωλύματα, εμπλέκει δικαστικούς καριέρας στα νιτερέσα της, τρομοκρατεί και φυλακίζει φίλεργους δημοσιογράφους, διορίζει με το στανιό συγγενείς νεκρών από τη φωτιά στο Δημόσιο, τους δε νεκρούς τους απαλλάσσει για ένα χρόνο από τον ΕΝΦΙΑ. Αλληλούια! Δεν επιθυμεί φτυαριές, μικροοργανισμούς, αγκαθιές και σκόνες απάνω στα προεκλογικά της ρούχα.

Νεκροπόλεις όμως δεν είναι μόνον το Μάτι και η Μόρια, να πεις μακριά από μας κι όπου θέλει ας είναι. Νεκροπόλεις είναι προ πολλού οι πόλεις μας και η πρωτεύουσα. Με την ντουμπλ φας βία, την μέσα και την έξω, η οποία με τα κατάλληλα αξεσουάρ φοριέται πρωί μεσημέρι βράδυ. Αν θέλετε τη γνώμη μου, αδίκως κοιτάζονται μερικοί στον καθρέφτη. Κουστούμι στο χώμα. Ετσι δεν το έλεγε στο ωραίο της μυθιστόρημα η Ιωάννα Καρυστιάνη;

Από αυτήν την εκλογική ήττα, ο Αλέξης Τσίπρας, για να διαφυλάξει τον εαυτό του θα διαφυλάξει μόνον την πολύ στενή παρέα του. Για τους αναλώσιμους δεν πρόκειται να χαλαλίσει δεκαράκι τσακιστό: μειράκια με μεταπτυχιακά σε οργανώσεις  της γειτονιάς τους, vintage αλληλέγγυους, υπουργούς, υφυπουργούς, συμβούλους και μυστικοσυμβούλους της προσκολλήσεως, τρολ που δουλεύουν με το κομμάτι. Ξέρουν αυτοί αλλά και να μην το ξέρουν να το μάθουν. Το πρώτο που παλιώνει σε ένα λουκ είναι τα φρουρού και τα εξαπτέρυγα. Αν δεις και δεν έχουν πέραση τα ξηλώνεις και παίρνεις άλλα. Και τότε, αυτό που θα δούμε στις εκλογές δεν θα είναι η «Πρώτη φορά Αριστερά». Θα είναι «Δεν είναι αυτό που νομίζεις αγάπη μου».