Η 30ή Σεπτεμβρίου 2018 θα καταγραφεί στην Ιστορία ως ημέρα αυτόκλητης εθνικής ήττας και ντροπής για την Ελλάδα, τη δημοκρατία, την ιστορία και, κυρίως, τα εθνικά συμφέροντά της. Και για τους Τσίπρα – Καμμένο και Κοτζιά ως ένα μαύρο στίγμα που καμία προπαγάνδα ουδέποτε θα σβήσει. Είναι η ημέρα που με το δημοψήφισμα στα Σκόπια, άλλοι, ερήμην μας, αποφάσισαν για την Ελλάδα.

Το γιατί η συμφωνία συνιστά ξεκάθαρα σοβαρή εθνική ήττα της Ελλάδας έχει από την πρώτη στιγμή αναλυθεί διεξοδικά. Ομως είναι ο ίδιος ο Ζάεφ που επικύρωσε με τον πιο απόλυτο τρόπο την ελληνική ήττα, καθώς πριν καν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της την κουρέλιασε. Μιλά ασταμάτητα για μακεδονική γλώσσα, ιστορία και εθνική ταυτότητα της χώρας του, χωρίς από την Αθήνα να ακούγεται ούτε λέξη. Το erga omnes για το οποίο κομπάζει ανοήτως η ελληνική πλευρά είναι εδώ. Αλλά είναι εκείνο που τα Σκόπια θέλουν: μιας δικής τους «Μακεδονίας» έναντι όλων, όπως διαρκώς την εμφανίζουν. Η Ελλάδα ηττήθηκε και η κυβέρνηση χρησιμοποιήθηκε στυγνά με πλήρη γνώση, επιλογή και υπαιτιότητά της.

Το γιατί η συμφωνία είναι και ήττα της δημοκρατίας είναι επίσης ξεκάθαρο: η κυβέρνηση όχι μόνο δεν άκουσε τη φωνή των πολλών εκατοντάδων χιλιάδων, πάνω από εκατομμύριο, ανθρώπων που διαδήλωσαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και αλλού, αλλά αντιθέτως τους προσέβαλε, τους λοιδόρησε ως δήθεν ακροδεξιούς – κάτι που αν ίσχυε, η Ακροδεξιά στην Ελλάδα θα υπερέβαινε το 40% με 50% του εκλογικού σώματος, γιατί τόσο θα έπρεπε να πιάνει όποιος θα μπορούσε να κατεβάσει τέτοια πλήθη στους δρόμους. Είναι όμως εξίσου ήττα της δημοκρατίας το γεγονός ότι τα Σκόπια, που προέρχονται από τον μετακομμουνιστικό πολιτικό χώρο, απεδείχθησαν πιο ευαίσθητα στη δημοκρατία απ’ ό,τι η κυβέρνηση του Τσίπρα και του Καμμένου: θεώρησαν αναγκαίο να ρωτήσουν τον λαό τους, σε αντίθεση με τους δικούς μας κυβερνώντες που όχι απλώς έπραξαν το αντίθετο, να τον φιμώσουν, αλλά επιπλέον επέλεξαν και να τον προσβάλουν. Τέλος, είναι ήττα της δημοκρατίας καθώς είναι από την πρώτη στιγμή ξεκάθαρο ότι ετοιμάζονται και για ένα επόμενο στάδιο: να χρησιμοποιήσουν τη συμφωνία και τη διαδικασία κύρωσής της στη Βουλή ως όπλο στην προσπάθεια διακράτησης της εξουσίας.

Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι η αυριανή ημέρα, ειδικά δε αν το δημοψήφισμα εγκριθεί, όπως λογικά και παρά τον ρόλο της αποχής στα Σκόπια αναμένεται να συμβεί, θα αποτελέσει πια το εφαλτήριο μιας νέας, ποιοτικά εξελιγμένης και ισχυρότερης γενιάς αλυτρωτισμού και αποσταθεροποίησης για την περιοχή. Γιατί είναι πλέον απλώς ζήτημα χρόνου το πότε θα κάνει την εμφάνισή της η προπαγάνδα μιας δήθεν και στα χαρτιά «Βόρειας» Μακεδονίας που, παρά τα όσα λέγονται, θα αρχίσει να θέτει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ζήτημα αλυτρωτισμού στη «Νότια». Είναι, απλώς, νομοτέλεια. Και φέρει τη σφραγίδα της ελληνικής κυβέρνησης.

Κατά σύμπτωση, σήμερα συμπληρώνονται 80 χρόνια από μία άλλη συμφωνία ήττας. Εκείνοι που την υπέγραψαν επίσης την προπαγάνδισαν ως δήθεν θεμέλιο της ειρήνης. Ας θυμηθούν οι κυβερνώντες: ήταν αυτή που οδήγησε τελικά στον πόλεμο. Η ιταμή Συμφωνία του Μονάχου της 29ης Σεπτεμβρίου 1938, όταν η Αγγλία και η Γαλλία έκαναν αυτό που σήμερα κάνει η Ελλάδα: παραδίδει αυτόκλητα, απερίσκεπτα, αναίτια τα πάντα.