Τα διαλυτικά φαινόμενα που ταλανίζουν την Ενωση Κεντρώων και οι αποσχιστικές τάσεις που παρατηρούνται στο Ποτάμι και τους ΑΝΕΛ διαμορφώνουν ένα σκηνικό ρευστοποίησης. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Οι ανατροπές που επήλθαν στο πολιτικό σύστημα την εποχή των Μνημονίων έφεραν τα πάνω κάτω, αλλάζοντας την πολιτική γεωγραφία και δοκιμάζοντας τα υπαρξιακά όρια και τις αντοχές των παραδοσιακών κομμάτων, ενώ οδήγησαν στη δημιουργία νέων πολιτικών φορέων. Οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου είναι γέννημα-θρέμμα της μνημονιακής εποχής και προέκυψε μέσα από τις ζυμώσεις και αναταράξεις που προκλήθηκαν στο εσωτερικό της συντηρητικής παράταξης στη βάση της διαχωριστικής γραμμής Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο.
Η συμμαχία των ΑΝΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε – πέρα από την προφανή έλξη που ασκεί η εξουσία – τη γραμμή αυτή. Ωστόσο τώρα, στη μεταμνημονιακή, έστω και τύποις, φάση, μοιάζει να έχει εκλείψει η νομιμοποιητική βάση της ετερόκλητης αυτής συνεύρεσης που έχει οδηγήσει τα δυο κόμματα ουκ ολίγες φορές σε διάσταση λόγω των διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών προσεγγίσεων (αποπομπή Φίλη και σχέσεις με την Εκκλησία, νομοθέτηση υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών κ.λπ.). Και ναι μεν η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ μπορεί να μην κατέρρευσε για λόγους πολιτικής επιβίωσης, ωστόσο η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών ήρθε να οριοθετήσει με αμείλικτο τρόπο την προβληματική αυτή συγκατοίκηση.
Διαρροές απο ΑΝΕΛ. Το κόμμα του Πάνου Καμμένου κινδυνεύει με διαρροές όταν έρθει η συμφωνία προς κύρωση στη Βουλή. Στις 145 ψήφους της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ (χωρίς τους ΑΝΕΛ) αναμένεται να προστεθούν ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, ενώ κάποιοι εικάζουν ότι και η Ελενα Κουντουρά δεν θα υποκύψει στα υπερπατριωτικά κελεύσματα του αρχηγού της. Στην ίδια κατεύθυνση φαίνεται να κινείται και η υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Κατερίνα Παπακώστα, ενώ δεν πέρασε απαρατήρητη και η πρόσφατη δήλωση του Κώστα Ζουράρι, ο οποίος αν και τάσσεται κατά της συμφωνίας δεν θέτει εν αμφιβόλω την εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις εναλλακτικές κινήσεις των ΑΝΕΛ. Στα κομματικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ μετρούν στα «ναι» και τον βουλευτή της ΔΗΣΥ Θανάση Θεοχαρόπουλο, ενώ προσβλέπουν και στη στήριξη των βουλευτών του Ποταμιού που έχουν τοποθετηθεί θετικά παρά τις όποιες επιφυλάξεις ως προς τη συμφωνία, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Σπύρος Δανέλλης, ο Γιώργος Μαυρωτάς και ενδεχομένως ο Σπύρος Λυκούδης. Στα «ναι» υπολογίζουν εξάλλου και τον ανεξάρτητο Χάρη Θεοχάρη. Αν στην περίπτωση της συμφωνίας για τα Σκόπια εμφανίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ βέβαιοι, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις στελεχών του, το ίδιο δεν ισχύει στην περίπτωση της ψήφου εμπιστοσύνης. Εκεί τίποτα δεν είναι διασφαλισμένο, καθώς θα πρόκειται για μια σκληρή παρτίδα πολιτικού «πόκερ» το οποίο θα (συμ)πιέσει περαιτέρω τα κόμματα που απειλούνται με εξαφάνιση.
Ο Λεβέντης. Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας όμως βρίσκεται και το κόμμα του Λεβέντη. Μετά και την αιφνιδιαστική ανεξαρτητοποίηση του Αριστείδη Φωκά, η Κοινοβουλευτική του Ομάδα αριθμεί πέντε βουλευτές. Αν υλοποιήσει και ο Γιάννης Σαρίδης την «απειλή» του και αποχωρήσει από το κόμμα, τότε αυτό θα απολέσει όλα τα προνόμια που δίνει ο Κανονισμός της Βουλής στις ΚΟ.
Θα πρόκειται για μια πρωτοφανή στα κοινοβουλευτικά χρονικά εξέλιξη που αποτυπώνει μια πραγματικότητα: ότι το πολιτικό σκηνικό μοιάζει με κινούμενη άμμο. Αλλά και τα συντηρούμενα σενάρια αποχωρήσεων από Το Ποτάμι (των Γρηγόρη Ψαριανού και Γιώργου Αμυρά) συνθέτουν την ίδια εικόνα.